124
esa o‘lpon deb atar edilar. Temur ham Xitoy elchilari bilan
shunga yarasha munosabatda bo‘ldi.
Klavixo
ning ma’lumot-
lariga qaraganda,
1404-yil
da Samarqandga kelgan Xitoy
imperatorining elchilari boshqa mamlakat elchilaridan yuqo-
riga o‘tqazib qo‘yilgan ekan. Amir Temur buyrug‘iga ko‘ra
ular ham boshqa mamlakat elchilari qatoridan o‘ziga yarasha
joyga, quyiroqqa o‘tqazilgani ma’lum bo‘ladi.
Xalqaro siyosiy vaziyat.
Sohibqiron Amir
Temur jahon
siyo siy hayotiga ham ta’sir ko‘rsatdi. Ma’lumki, bu davrda, bir
tomon dan, Sulton Boyazidning Bolqon yarimoroli davlatlariga
nisbatan tazyiqi kuchayib, butun Yevropaga xavf solayotgan
edi. Ikkinchi tomondan, Boyazidning o‘zi G‘arbga
tomon
shiddat bilan siljib borayotgan xavfli raqib – Amir Temurning
kuchli tazyiqiga duchor bo‘lgan edi. Bunday siyosiy vaziyatda
Boyazidga qarshi kuchlarning ma’lum darajada birlashuvi
tabiiy edi.
Avvalambor Boyaziddan yengilib, o‘z yer va mulklaridan
mahrum bo‘lgan Kichik Osiyo mamlakatlarining hukmdorlari
Amir
Temurdan madad istab, uning Qorabog‘dagi o‘rdagohiga
borib, qaror topadilar. Hatto Vizantiya va G‘alatadagi Genuya
hokimining noibi, Fransiya qiroli hamda Sultoniya shahrining
katolik missionerlari yordam so‘rab
Amir Temurga murojaat
qiladilar. Buning evaziga ular harbiy yurish vaqtida unga
yordam berish hamda Konstantinopol va Peraning Boyazidga
to‘lab kelgan bojini bundan buyon Amir Temurga to‘lashga
va’da qiladilar. Bunday taklif Amir Temurga ma’qul tushadi.
Chunki Turkiyani dengiz sohilidagi
tayanchidan ajratish uchun
unga dengizdan madad zarur edi. Shunday qilib, XIV asr oxiri
va XV asr boshlarida Sulton Boyazidga zarba berish uchun
qulay siyosiy vaziyat vujudga keladi. Bu
vaziyatdan Amir
Temur ustalik bilan foydalanadi.
Dostları ilə paylaş: 
