Karabük. Türkiyə
Axşam saat yeddinin yarısı idi. Qustavo kənarda elekt-
rik mişarıyla ağacların qol-budağını kəsib kötükdən ayıran
Pedroya yaxınlaşıb dedi:
-Bu günlük bəsdir. Get dincəl.
Pedro mişarın səsindən heç nə eşitmədiyindən mişarı
kənara tutaraq qulağını Qustavoya yaxınlaşdırıb soruşdu:
-Eşitmədim. Nə dedin?
Qustavo onun yaxşı eşitməsi üçün bir az ucadan təkrar
etdi:
-Deyirəm bu günlük bəsdir. Get istirahət elə.
Pedro mişarı söndürüb əllərini yumaq üçün içinə su
doldurulmuş vedrəni yanına gələndə özündən asılı olma-
yaraq qeyri-ixtiyari dayanıb ətrafa qulaq asmağa başladı.
138
Bir neçə saniyədən sonra əyilib əlini yumaq istəyəndə
Qustavonun səsini eşitdi:
-Qaç Pedro. Polislərdir.
-Bəs sən ?
-Sən qaç. Mən digərlərinə də xəbər verim.
Qustavonun qışqırmasından sonra yaxınlıqda itlərin
hürüşməsi eşidilməyə başladı. Pedro Qustavonun mişarla-
rın və kəsilmiş ağacları sürüyərək bir yerə yığan traktorun
səsindən heç nə eşitməyərək arxayınca öz işlərini görən
fəhlələrə tərəf qaçdığını görüb cəld maşınlardan birinə
oturdu. Onu işə salıb Qustavonun ardınca sürməyə baş-
ladı. Qustavoya çatmağına az qalmış göydə iki vertalyot
göründü. Pedro artıq hər şeyin gec olduğunu görüb ver-
talyotlardan qaçmaq üçün sükanı buraraq maşını meşənin
içinə doğru sürdü. Fəhlələrdən biri Qustavonun qaça-qa-
ça onlara tərəf gəldiyini görərkən cəld əlindəki mişarı atıb
qaçmağa başladı. Onun bu hərəkətinə təəccüblənən digər
işçilər gösətirəl səmtə baxdıqda, yaxınlaşmaqda olan Qus-
tavonun arxasınca gələn polisləri gördülər. Hamı pərən–
pərən düşüb hərə bir istiqamətə qaçmağa başladı. Qusta-
vo meşənin içinə girib ağacların arasında gözdən itmək
istəyirdi ki, ayağı kəsilərək böyrü üstə düşmüş ağaclardan
birinə ilişdi yıxıldı. Zərbədən qolu sınmışdı.
Ağacların sıxlığından maşını sürmək nə qədər
çətin olsa da, Pedro meşənin içiylə bir xeyli irəliləyərək
polislərdən uzaqlaşa bildi.
Uzun sürən qaçdı-qovdudan sonra polis işçiləri itlərin
köməkliyi ilə fəhlələrin hamısını tuta bildilər. Polislərdən
biri baş komissar Erkana yaxınlaşıb dedi:
-Burada bizlik bir iş qalmadı. Qoy qalan işləri ekspert
qrupu həll etsin.
Erkan oturduğu kötüyün üstündən duraraq soruşdu:
-Neçə nəfər tutmusunuz?
139
-19 nəfər. Biri yıxılıb qolunu sındırıb, digəri isə uzun
bıçaqla əməkdaşlara hücum etdiyinə görə gülləylə vurub
yaralayıblar.
-Bizdə hər şey qaydasındadır?
-Bıçaqla üstümüzə hücum çəkənin biləyindən yara-
ladığı polisi saymasaq, hər şey qaydasındadır. Sadəcə
əməlli-başlı yorulublar.
-Artıq hava qaralır. Uşaqlara de ki, yığışsınlar. Gedirik.
Erkan bunu deyib fənəri yandıraraq, ağır-ağır maşı-
na tərəf getdi. Əslində, bu qovhaqovda yaxından iştirak
etməyən hündürboylu, saçı seyrək, idmançı görünüşlü,
əslən Eskipazardan olan, artıq on ildir polis, son iki ildə
isə baş komissar işləyən 35 yaşlı Erkanın yorğunluğunun
səbəbi meşədəki bu qaç-qov deyildi. Onun özünü yorğun
hiss etməsinin əsl səbəbi həyat yoldaşından ayrılması idi.
Bir həftə idi ki, həyat yoldaşı Pınar iki oğlu ilə bərabər
Eflaniyə, atası evinə getmişdi və bu bir həftədə Erkan uşaq-
ları üçün əməlli-başlı darıxdığından, iki gün idi ki, fikirdən
gecələri doyunca yata bilmirdi. Rəhbərlikdən on günlük
istirahət üçün icazə istəsə də, işlərin çoxluğunu səbəb gös-
tərib gələn aya qədər ona bunun mümkün olmadığını
bildir mişdilər.
Pedro ağacların arasından boş cığır tapıb keçmək istə-
yəndə maşın zərblə kolların və otların arasında görün məz
olan ağac kötüyünə çırpılıb dayandı. Zərbə nəticəsində
Pedronun başı sükana dəydiyindən huşunu itirdi.
Hadisədən bir həftə əvvəl
Madrid. İspaniya
Silva saat 7-də İspaniya Təhlükəsizlik Nazirliyinin
Ci na yətkarlıqla Mübarizə Şöbəsinin binasına girib üçün-
140
cü mərtəbəyə qalxanda Almeydanı dəhlizdə görüb təəc-
cübləndi:
-Elə bilirdim, hamıdan tez mən gələcəyəm.
-Narahat olma. Hamıdan tez sən gəlmisən.
-Yaxşı, de görüm yuxusuz gecənin işə təsiri olub?
-Həm hə, həm də yox.
-Açıq danış, onsuz da yuxuluyam.
-Saat yarım sonra iclas olacaq, hamı orada olacaq.
Azər baycanın buradakı səfirliyi, «Ümid» mərkəzindən
nü mayəndə, insan alveriylə mübarizə şöbəsi, müx təlif
ölkələrin təhlükəsizlik nazirliklərindən olan əməkdaş la-
rı mız, narkomaniya ilə mübarizə şöbəsi və daha kimlər,
kimlər. Sən də orada olarsan. Hələlik isə gedək kabinetimə
səni vəziyyətlə tanış edim.
İki saat sonra Almeyda iri monitorun qarşısında da-
yanıb cərgə ilə uzun stolun ətrafında oturmuş insanla-
ra hadisə haqqında, öyrəndikləri barədə və görəcəkləri
işlərdən ətraflı məlumat verməyə başladı.
-Beləliklə, cənablar. Bildiyiniz kimi dünən paytaxtda
üst-üstə bir neçə dəhşətli cinayət hadisəsi baş verdi ki, bu-
nun təkcə bizim ölkəyə yox, dünyanın ən az on ölkəsinə
təsiri oldu. Bir-biriylə sıx əlaqəsi olan bu cinayətlər və on-
ların motivləri haqqında hər birinizə fərdi şəkildə məlumat
verildiyi üçün bu barədə çox danışmayacağam. Biz dünən
uşaqları kimin öldürdüyünü və Samiri qaçıran adamın
kimliyini aydınlaşdırmışıq. (Əliylə monitorda görünən
şəkli göstərib), bu Con Şvartsdır. Avstraliya vətəndaşıdır.
38 yaşı var, 10 yaşı olanda ailə üzvləri ilə birgə maşın-
da gedərkən qəflətən qarşılarına əlil arabalarında yolu
keçmək istəyən iki uşaq çıxır və atası onları vurmamaq
üçün sükanı döndərəndə maşın qəzaya uğrayır. İki bacısı
141
və valideynləri qəza vaxtı həlak olurlar. Yalnız Con salamat
qala bilib. O gündən sonra Conun əlil insanlara, xüsusilə
də, uşaqlara qarşı antipatiyası var. 25 yaşı olanda ruhi
xəstəxanaya salınsa da, üç il sonra oradan qaçıb bura gələ
bilib və bir çox ölkələrdə dəstələri olan “Hoja de sauce”
cinayətkar qrupuna qoşulur. Dəstənin başçısı azərbaycanlı
Teymur iki il bundan qabaq müəmmalı şəkildə yoxa çıx-
dıqdan sonra “Hoja de sauce” qrupuna başçılıq etməyə
başlayır. Bu dəstənin əsas işi əlil və kimsəsiz uşaqları
oğurlayıb orqanlarını ehtiyacı olan varlılara satmaqdır. Bi-
zim əlimizdə Conun rəhbərlik etdiyi şəxslərin siyahısı var.
Bunlar Rusiya, Argentina, Meksika və İspaniyada qurulan
cinayətkar qruplarının rəhbərləridir. Buradakı dəstə başçı-
sı öldürülüb. Mən belə düşünürəm ki, əgər həmin adamla-
rı həbs edə bilsək, Conu ələ keçirə bilərik.
Masanın üstündən üç qovluq götürüb onları Rusiya,
Argentina və Meksikadan olan həmkarlarına paylayaraq
dedi:
-Bu qovluqlarda “Hoja de sauce” dəstəsinin sizin ölkə-
nizəki qrup rəhbərləri haqqında məlumatlar var. Ümid
edirəm, tezliklə sizdən şad xəbər eşidəcəyəm. Samirin
oğurlanmasına gəlincə isə, onun hər şeydən xəbər tutdu-
ğunu görüb dalınca əvvəl otelə gəliblər. Orada tapmayan-
da isə çox güman ki, qızı ələ keçirib Samirin hara getdiyini
öyrəniblər. «Ümid» mərkəzinin buradakı filialına gəliblər
və onunla birlikdə olanları öldürüb özünü isə mebel maşı-
nına mindiriblər. Təqribən on dəqiqə sonra isə maşını ya-
nacaqdoldurma məntəqəsində xüsusi hazırlanmış tunelin
qapısının üstündə saxlayaraq, onu maşının altında açılmış
yerdən tunelə düşürdüblər. Tunelin digər tərəfindəki çıxış-
da isə qara furqona mindirib tanrı bilir, hara aparıblar.
142
Sonra üzünü «Ümid» mərkəzinin nümayəndəsinə və
səfirə tutaraq dedi:
-Mən təklif edirəm, «Ümid» mərkəzinin işini qeyri-
müəy yən vaxta qədər dayandırasınız. Belə olmasa həmin
mər kəzlə əlaqəsi olan bütün əlillər təhlükədə olacaqlar. Ən
əsası isə qız Samirə dəstə rəhbərinin məhz «Ümid» mər-
kəzində işlədiyini deyib. Həmin şəxs aşkara çıxarılaraq
həbs olunmayınca mərkəzdəki bütün insanlar təhlükədə
sayılırlar.
«Ümid» mərkəzinin işinin bir müddətlik dayandırılma-
sı və digər məsələlərlə bağlı dörd saatlıq müzakirələrdən
sonra iclas başa çatan kimi Almeyda Silvanı kabinetinə
çağırıb ondan Lusiyanı tapmağını istədi. Silva otaqdan
çıxanda Almeyda gözünü üzbəüz divardan asılmış şəkilə
zilləyib fikirli-fikirli öz-özünə pıçıldadı: “Görəsən Samiri
harada saxlaya bilərlər?”
Toledo. İspaniya
Samir özünə gələndə yarımqaranlıq otaqda çarpayı-
da uzandığını gördü. Qalxıb oturaraq əliylə boynunun
zərbə dəymiş yerini yavaşca ovxalaya-ovxalaya otağa göz
gəzdirdi. İçərisi yalnız unitazdan və üzərinə çirkli döşəklə
yastıq qoyulmuş çarpayıdan ibarət olan otağın tavanın-
dan zəif yanan lampa asılmışdı. Çarpayının baş tərəfində
divarda iri qırmızı hərflərlə MUERTE yazılmışdı. Samir
dostlarının ölümünü xatırladıqca için-için ağlamağa baş-
ladı və bir az sonra yaxınlaşmaqda olan addım səslərini
eşidib gözlərini silərək özünü toparladı.
Qapı açıldıqda içəri dörd nəfər girdi. Cins şalvar və
qara gödəkcə geyinmiş ortaboy, qısa saqqallı adam gəlib
Samirin yanında oturdu:
143
-Salam Samir. Mənim adım Condur. İspan dilini yaxşı
bildiyinə görə, ümid edirəm bir-birimizi yaxşı başa düşə-
cəyik. Əvvəlcə, de görüm, necə istirahət etdin? Otelimizin
xidmətindən razısan?
-Yox. Narazı qaldım. Unitaz çox çirklidir, onu təmizlə
ki, burada daha çox qalım.
-Baş üstə, indi təmizlətdirərəm. Amma təəssüf ki,
özümlə əsgi gətirməmişəm. Köynəyini on dəqiqəlik mənə
borc verməzsən?
- Köynəyimi yox, amma alt paltarımı verə bilərəm. Qa-
lar səndə, məndən yadigar saxlıyarsan.
-Yaman hazırcavabsan. Bir sualıma da cavab versən
lap əla olar.
- ...
-De görüm, iş yerindəki otağında seyfin şifrəsi neçədir?
-Bağışla, bu cavabım hazır deyil.
-Sən çox xəsis adamsan, adi suala da cavab vermirsən.
Yaxşı ki, sənə oxşamamışam. Sənə kiçik bir hədiyyə vermək
istəyirəm.
Con əlində tutduğu telefonun təsdiq düyməsini basa-
raq, Samirə uzadıb dedi:
-Al, görüntülü danış. 3g fərasəti.
-Sən lap Napaleonun dövründən qalmasan ki. İndi
hamı 4g işlədir.
Telefonun ekranından ona gülümsəyən Murad dedi:
-Salam əziz müəllim. Necəsən?
- Kül sənin kimi tələbənin başına. – Ciddiləşərək so-
ruşdu. – Nə etdiyindən xəbərin var?
-Əlbəttə. Mən bunu dörd ildir edirəm. Sən özünü ağıllı
sayırdın Samir, amma bilmirdin ki, neçə aydır özün mənə
işləyirsən, qurduğun bu təşkilatın səndən çox mənə xey-
ri var. İndi bütün əlillər mənim əlimdədir. Onsuz da nə
144
qədər çalışsaq da onların cəmiyyətə bir xeyri olmayacaq,
heç olmasa daxili orqanları bir işə yarasın.
-Mən özümü ağıllı saymırdım, elə ağıllıydım. Bunu
tezliklə görəcəksən. Əlil uşaqları oğrayıb onların orqanla-
rını satmağın sənə həqiqətən baha-başa gələcək.
Murad Samiri yamsılayaraq dedi:
-Dayan görüm, qorxutma məni. Gəl sən mənim kiçik
bir xahişimi yerinə yetir. Seyfin şifrəsini de, gedim işimə-
gücümə.
-Sənin özünə elə seyf düzəldəcəyəm ki, ömrüboyu
için dən çıxa bilməyəcəksən.
-Belə olmaz Samir. Sənə bu qədər xidmət etmişəm, in-
di ayda-ildə bir dəfə səndən bir şey istəyirəm. Heç yaralı
barmağa işəyən deyilsən.
-Başın yaralananda müraciət edərsən. Çalışaram kö-
mək edim.
-Az danış görüm. Telefonu ver Cona.
Con telefonu götürüb dedi:
-Buyur Poler.
-Çalış kodu öyrən. Öyrənən kimi bu nömrəyə mesaj
yaz. Amma əvvəlcə qızı tap. Samirin qeydinə qal, onda
öyrəniləsi çox şey var.
Con getmək istəyəndə Samir soruşdu:
-Con, məni bura necə gətirdin ki, polis izinizə düşə
bilmədi?
-Bir gün iki oğru bankı yarıb pulu evə gətirirlər. Evdə
biri başlayır pulu saymağa. O birisi deyir ki, bəsdir, özünə
əziyyət vermə. Pul sayan soruşur ki, niyə? Cavab verir ki,
sabah bir dənə qazet alarıq, orada nə qədər pul oğurladığı-
mızı dəqiq yazacaqlar. Sabah mən də qəzet alaram, oturub
bir yerdə oxuyarıq.
145
Con gedəndən sonra Samir çarpayıya uzanıb buradan
necə çıxacağını fikirləşməyə başladı.
Karabük. Türkiyə
Pedro özünə gələndə artıq səhər açılırdı. Gözlərini açsa
da ətrafı dumanlı görürdü. Oturacağa söykənərək əlləriylə
başını tutub nə baş verdiyini anlamağa çalışırdı. Bir neçə
dəqiqə bu vəziyyətdə qalandan sonra yavaş-yavaş özünə
gəlməyə başladı. Daha bir neçə dəqiqə keçdikdən sonra
artıq hər şeyi xatırlayırdı. Buna görə də, ilk öncə diqqətlə
ətrafa qulaq asaraq bir kimsənin olub-olmadığınıı yoxla-
dı. Sonra əliylə alnını ovxalaya-ovxalaya maşından düşüb
ətrafa göz gəzdirdi. Ətraf yalnız ağaclardan və kiçik kollar-
dan ibarət idi. Dərindən nəfəs alaraq, meşənin təmiz hava-
sını ciyərlərinə çəkib onu türk polisinin əlindən qurtaran
xilaskarına baxaraq gülümsündü. Ani olaraq, içinə atlayıb
sürdüyü maşın ərzaqların və geyimlərin saxlanıldığı furqon
idi. Maşının sağ tərəfinə keçərək furqonun qapısını açıb içəri
baxdı. İçəridə demək olar ki, çox cüzi ərzaq qalmışdı. Ped-
ro – bir həftəmə ancaq çatacaq – deyə, öz-özünə mızıldanıb
furqondan düşərək, maşının qabaq tərəfinə getdi. Ancaq
heç bir şey görməyib əyilərək altına baxdı. Yoğun bir ağac
götüyü maşının altına pərçimlənmişdi. Üstəlik benzin bakı-
nı zədələmişdi. Pedro otun üstündə oturub bu vəziyyətdən
necə çıxacağını fikirləşərək siqaret çəkməyə başladı.
Bakı. Azərbaycan
Mahmudov «Ümid» mərkəzinə girəndə onu qapıda
Əziz qarşıladı. Mahmudov onu görən kimi həyəcanla so-
ruşdu:
146
-Bir xəbər yoxdur ki?
Əziz başını yellədi:
-Təəssüf ki, yox. İspaniyaya göndərdiyimiz adamlar-
dan xəbər gözləyirik. Deyilənə görə orada iclas hələ başa
çatmayıb.
Mahmudov iclas üçün nəzərdə tutulmuş otağa girəndə
mərkəzin bütün şöbələrinin rəhbərləri oturub İspaniyadan
gələcək xəbəri gözləyirdilər. Tribunada oturmuş Murad
Mahmudovu görən kimi qalxıb yerini ona verərək özü
adamların arasında əyləşdi. Arabir siqaret çəkməyə gedib-
gələnlərin addım səsi nəzərə alınmasa, otaqda ölü bir sü-
kut var idi.
Hamıya hər dəqiqəsi bir gün kimi uzun görünən bu
can sıxıcı sükutu Mahmudovun qarşısında olan telefonun
cingiltili səsi pozdu. Telefonun səsinə diksinən Mahmudov
özünü itirsə də, tez ələ alıb dəstəyi götürdü. Kədər içində
gözünü Mahmudovun ağzına dikən insanlar onun “Necə
yəni hələ tapa bilməyiblər? Orada polis nə işlə məşğuldu?
Yerini heç kim bilmir nə deməkdir?” sözlərindən sonra
baş larını aşağı salıb sadəcə bunun bir yuxu olmasını arzu-
layırdılar. Axşama yaxın Sosial Müdafiə naziri hamını bir
yerə yığıb dedi:
-Bildiyiniz kimi, dünən cinayətkar qrup İspaniyada
«Ümid» mərkəzinin üç əməkdaşını və mərkəzin İspaniya
filialının rəhbərini öldürərək, Samiri naməlum istiqamətə
aparmışdılar. Amma bunu da bilirsiniz ki, həmin dəstənin
əsas işi bu mərkəzdə qeydiyyatda olan əlil insanları oğurla-
yaraq orqanlarını satmaq olub. Buna görə də, Samir tapılana
və cinayətkar qrup ifşa olunana qədər mərkəzin işi dayan-
dırılacaqdır. Bu həm mərkəzdə qeydiyyatda olan əlillərin,
həm də bu mərkəzin bütün işçilərinin təhlükəsizliyini
təmin etmək üçündür. Mərkəzin bütün filiallarına və onun-
147
la əməkdaşlıq edən təşkilatlara bu barədə rəsmi bildiriş
göndərin. – Bir az dayanaraq, səsinə mülayimlik verib da-
vam etdi. – Samiri nə qədər istədiyinizi Mahmudov mənə
danışıb. Danışmasa belə, bunu sizin üzünüzdən oxumaq o
qədər də çətin deyil. Hər birimiz hazırda çətin anlar yaşa-
yırıq. Amma xaiş edirəm bacırdığınız qədər soyuqqanlı və
səbrli olun. Bir də ki, dualarınızda xəsislik etməyin. Sabah
səhər həlak olan üç nəfərin meyidi Azərbaycana gətiriləcək
və burada onlar üçün vida mərasimi keçirdib cənazələri
ailələrinə göndərəcəyik. Ümid edirəm, saat 11-də hər bi-
riniz əlil kimsələrə dayaq duran o üç nəfərlə vidalaşmaq
üçün bura gəlməyə tərəddüd etməyəcəksiniz.
Əziz ayağa qalxıb dedi:
-Bu mərkəz vasitəsi ilə həyatda öz yolunu tapan bir
qrup insan bu səhər mənə yaxınlaşıb dəfndə iştirak etmək
istədiklərini bildirdilər. Düşünürəm ki, sabah bura ən az
400-500 əlil gələcək.
-Xaricdən də çoxlu zənglər gəlir. – Murad əlavə etdi.
Nazir üzünü Mahmudova tutub soruşdu:
-Səməd müəllim, bu işin öhdəsindən gələ bilərsiniz?
-Əlbəttə. – Mahmudov astadan cavab verdi.
-Onda vida mərasiminə sən nəzarət et. Bir şey lazım
olsa, o dəqiqə kömək əlimi uzadacağam. – Üzünü Muradla
Əzizə çevirərək əlavə etdi. – Kim gəlmək istəsə gəlsin.
Nazir getdikdən sonra Mahmudov pəncərənin qarşısı-
na gələrək siqaret yandırıb bir qüllab vurdu. Birdən siqare-
ti pəncərədən ataraq Samirin kabinetinə getdi.
Asif otağa girəndə atasının divanda oturub qəzet oxu-
duğunu görəndə təəccübləndi.
-Ata? Sən nə vaxt gəlmisən? Başım kompüterə o qədər
qarışıb ki, nə vaxt gəldiyindən xəbərim olmayıb.
-Yarım saat olar.
148
-«Ümid» mərkəzində vəziyyət necədir? Samirdən bir
xəbər var?
-Mərkəzdə vəziyyət çox pisdir. Bu gün qərar verdilər
ki, mərkəzin işi qeyri-müəyyən vaxta qədər dayandırılsın.
-Bəs ora üzv olan bu qədər əlil nə edəcək? Ora çoxları-
nın ümid yeri idiş
Adilə söhbətə qoşuldu:
-Bu qərar əlillərin təhlükəsizliyini təmin etmək məq-
sədilə verilib. Ümidvaram, tezliklə hər şey əvvəlki qayda-
sına düşəcək.
-Bəs Samirlə birgə gedənlər? – Asif soruşdu. - Onların
meyidini nə vaxt Azərbaycana gətirəcəklər?
-Sabah tezdən. Sabah mərkəzdə onlarla vida mərasimi
keçiriləcək.
-Mən də getmək istəyirəm.
-Bir yerdə gedərik. Sabah mərkəzin bütün işçiləri ora-
da olacaq.
-Görəsən, bu həngamə nə vaxt bitəcək? – Adilə soruş-
du.
-Bilmirəm. Hələlik görə biləcəyimiz tək iş Samirin ta-
pılmağını gözləməkdir.
Ailə bir neçə saata yaxın mövcud vəziyyətdən danış-
dıqdan sonra hər üçü yatmağa getdi. Lakin səhərə qədər
heç birinin gözünə yuxu getmədi.
Hadisədən 6 gün əvvəl
Bakı. Azərbaycan
Tabutların arxasınca ağır-ağır qəbiristanlığa tərəf irəli-
ləyən adamların hər birinin gözlərində yaş, üzlərində
kədər, ürəklərində dərin hüzn, dillərində isə öldürülən
149
üç cavan oğlana görə rəhmət nidaları var idi. İspaniyada
quldurlar tərəfindən qətlə yetirilən Eldar, Zaur və Ayxanın
ailə üzvlərindən və qohumlarından, mərkəzin işçilərindən,
belə bir gündə dəfn mərasimində iştirak etməyi özünə borc
bilən bir qrup əngəlli insanlardan və digər adamlardan
ibarət böyük bir izdiham qəbiristanlığa çatanda dayan-
dı. Burada artıq hər şey hazır idi və mollanın göstərişiylə
cənazələri qəbrə qoymağa başladılar. Kənarda dayanaraq
işlərə nəzarət edən Mahmudov ilk əvvəl özünü soyuqqanlı
aparmaq istəsə də, sonradan səsləri bir-birinə qarışmış üç
ananın fəryadına tab gətirməyib hönkürdü. Cənazələri in-
sanların göz yaşları və rəhmət duaları altında torpağa tap-
şırdıqdan sonra, molla “Yasin” surəsini oxumağa başladı.
Əziz Mahmudova yaxınlaşıb soruşdu:
-Mənim bildiyimə görə, mərhumların hər üçünün ata-
ları sağ idi. Ancaq burada cəmi ikisinin atası var. Görəsən
digəri haradadır? Belə bir gündə kənardan durub tamaşa
etməyə heç cür haqq qazandıra bilmrəm.
-Ayxanın atası güclü əsəb sarsıntısı keçirib, hazırda
xəs təxanada müalicə alır. Mərkəzdə vəziyyət necədir? Hər
şey hazırdır?
-Bəli. Bu hadisə ilə bağlı mərkəzə gələnlər üçün girişdə
xüsusi xatirə guşəsi yaradılıb. Mərkəzin həyətində isə 1000
nəfərlik iri bir çadır qurulub. Həmin çadırda insanlara hal-
va və çay veriləcək.
-Sən get mərkəzə, çalış ki, orada hər şey qayasında ol-
sun. Biz də bir azdan gəlirik.
İki saata yaxın çəkən dəfn mərasimindən sonra Mah-
mudov bu mərasimin davamı olaraq, insanları mərkəzin
həyətində qurulmuş çadıra dəvət edib, orada böyük bir
anım tədbiri keçiriləcəyini bildirdi. Qəbiristanlığa yığışan
insanlar hissə-hissə mərkəzə getsələr də, anaların heç biri
öz övladının məzarından ayrılıb getmək istəmirdi.
150
-Hara aparırsınız məni? – Eldarın anası nalə çəkdi. –
Mən balamı burada qoyub heç yerə getmərəm. Getmərəm.
Vəziyyəti belə görən Mahmudov Eldarın anasına ya-
xınlaşdı:
-Nə hisslər keçirdiyinizi başa düşürəm, bacı. Mənim
də gözümün ağı–qarası, yeganə qızım qaz sızmasından
boğulub ölüb. Öləndə onun cəmi 18 yaşı vardı. Əgər öv-
ladının öldüyünü həzm edə bilmirsənsə, onu qəlbində
yaşat. Tənhalığa çəkilib fikrində onunla söhbət et, yemək
bişirəndə onun sevdiyi yeməklərdən bişir, onun baxdığı
televiziya verilişlərinə bax. Hər axşam onun işdən evə qa-
yıtmağını gözlə. Əgər sən onu qəlbində yaşatsan, o daim
səninlə olacaq. Mən hər gün belə edirəm. Sən sevin ki, oğ-
lundan yadigar iki övlad qalıb. Oğlunun iyini onlardan
alıb, onlarla təsəlli tapacaqsan. Övladının qatili gözlərinin
önündə cəzalanacaq. Mənim isə bu dünyada təsəlli üçün
heç nəyim yoxdur.
Mahmudov anaları birtəhər razı salıb qəbiristanlıqdan
çıxartdı və onları öz maşınında oturdaraq «Ümid» mərkə-
zinə yola düşdü.
Moskva. Rusiya
Bir yük maşını, iki avtobus və altı Cipdən ibarət ma-
şın karvanı qapıya yaxınlaşanda, Sergey villanın üçüncü
mərtəbəsində oturub nahar edirdi. Köməkçisi maşınla-
rın qapıya yaxınlaşdığını Sergeyə deyəndə, o – buraxın
gəlsinlər – deyib, özünə viski süzmək pəncərənin qabağına
gəldi. Süzdüyü içkini içə-içə həyətə gələn maşınlara bax-
mağa başladı.
Sergey dünən gecə ölkəni tərk etmək istəsə də, hava
limanında federalların əlindən güclə qaça bilmişdi. Polis
151
sistemində işləyən yüksək rütbəli adamı son anda onu
xəbərdar etməsəydi, indi kim bilir, kimin qarşısında han-
sı suallara cavab verirdi. Həmin adamı Sergeyə ölkədən
gizlincə çıxmaq üçün ona kömək edəcəyinə söz vermiş və
heç kimin ağlına gəlməsin deyə, onu şəhər kənarındakı öz
villasında gizlətmişdi. Sergey də xəbər göndərərək bütün
mühafizəçilərini yanına çağırtdırmışdı.
İndi viski içə-içə gözəyarı maşınlardan düşən adamla-
rı saydı. “50–60 nəfər olarlar” deyə öz-özünə düşünərək,
köməkçisini çağırdı. 30 yaşlı Oleq gəlib onun qarşısında
dayandı. Sergey əlindəki stəkanı masaya qoyaraq dedi:
-Adamları evin ətrafına düz. Bir nəfər də boş qalmasın.
Bütün silahlıları isə hazır vəziyyətə gətirin. Çalışın adam-
ların heç bir şeyə ehtiyacı olmasın, yeməklərini vaxtlı-vax-
tında verin. 300 metr radiusda küçələrdə web kameralar
quraşdırın. On nəfər də ayır, vilanın zirzəməsindən qonşu
həyətlərin birinə tunel qazsınlar. Nə qədər uzun olsa, bir o
qədər yaxşıdır.
Oleq Sergeyin susduğunu görüb sözünün qurtardığını
zənn edərək dönüb getmək istədikdə, Sergey əlavə etdi:
- Adamların hər birinə 50.000 ABŞ dolları nağd pul ver.
Oleq: -Baş üstə - deyib gedəndən sonra Sergey eyvana
çıxıb ətrafı seyr etməyə başladı.
Dostları ilə paylaş: |