30 МИТТ, т. П.,М.-Л., 1938, C.341.
25
Biroq, Nodirshoh Xorazmning barcha hududlarini o’ziga tobe qila olmadi.
Orolliklar unga tobe bo’lishdan bosh tortdilar. Ular Abulxayrxon o’g’li Nuralini
xon deb e’lon qildilar. Xiva xalqi eroniylar zulmiga qarshi g’alayon ko’tardilar.
Qo’zg’olonchilar Eron hukmdorlarini uloqtirib tashlab, Xivaga Nuralini (1740
1742) xonlik taxtiga o’tqazdilar. Bundan xabar topgan Nodirshoh 1741-yilda
Xivaga katta qo’shin yubordi. Nurali va uning tarafdorlari haydab yuborildi.
Nodirshoh Xiva taxtiga Elbarsxonning o’g’li Abulg’oziy II ni xon qilib
tayinladi. Uning hukmdorligi ham uzoqqa cho’zilmadi. 1746-yil Mang’it
inoqlari tomonidan qatl qilindi. Uning o’rniga Nodirshohning roziligi bilan
Abulhayrxonning inisi G’oyib (Qayip) Sulton (1746-1756) xon taxtiga
ko’tarildi. U hokimyatni inoqlar ta’siridan xalos qilishga va mustaqil idora
qilishga urindi. Mang’it inoqlaridan biri Xo’rozbek va uning tarfdorlarini qo’lga
olib, qatl qildi.
G’oyibxon xalqqa haddan tashqari jabr-zulm ko’rsatdi, og’ir soliqlar soldi.
Bu xalq noroziligini kuchaytirdi va xonga qarshi g’alayonlarga sabab bo’ldi.
Xalq g’azabidan cho’chigan G’oyibxon Xiva taxtini tashlab, qozoq dashtlariga
qochib ketdi.
Bu vaziyatdan foydalangan Buxoro xoni Muhammad Rahim Xiva xonligini
yana o’z ta’siriga olish maqsadida Temur G’oziyning (1757-1764) Xiva xoni
bo’lishiga yaqindan yordam berdi. U xon ham Xivada barqarorlikni o’rnata
bilmadi. O’zaro taxt uchun kurashlar keskinlashib ketdi. Temur G’oziyxon ham
saroy amaldorlari tomondan uyushtirilgan fitnaning qurboni bo’ldi.
Shunday qilib, butun XVIII asr mobaynida Xiva xonligida davom etgan
beqarorlik, taxt talashuvlari, tez-tez xon almashuvlari, ichki o’zaro urushlar,
Buxoro xonlari va Eron shohlarining istilochilik urushlari mamlakatda ijtimoiy-
siyosiy inqirozni chuqurlashtirib yubordi. Markaziy hokimyat nihoyatda
zaiflashib qoldi, mamlakat iqtisodi izdan chiqdi, qishloq xo’jaligi, savdo va
hunarmandchilik nochor ahvolga tushib qodi. Bu ahvol Xorazm aholisining
qashshoqlashib ketishi, ocharchilik va turli kasalliklarga duchor qildi. Bunday
26
vaziyat to XIX asr boshlarigacha, ya’ni hokimyat Qo’ng’irot sulolasi qo’liga
o’tgunga qadar davom etdi.
Angliyalik savdogar va sayohatchi A.Jenkinsonning O’rta Osiyoga 1558
1559 yillarda qilgan safari o’zbek xonlari bilan Rossiya o’rtasidagi iqtisodiy
aloqalarning rivojlanishida alohida ahamiyat kasb etadi. U dastlab, Xivada
keyin Buxoroda bo’lib, bu xonliklar va Rossiya o’rtasidagi iqtisodiy aloqalarni
yanada kengaytirish haqida muzokaralar olib boradi. U o’zi bilan Rossiya
podshosi Ivan IV ning maxsus yorlig’ini ham olib kelgan edi. Shu paytdan
boshlab Rossiya bilan O’rta Osiyo xonliklari o’rtasida rasmiy aloqa yo’lga
qo’yildi.
Xiva va Buxoro xonliklari bilan Rossiya o’rtasida iqtisodiy aloqalar bilan
bir qatorda, diplomatik aloqalar ham yo’lga qo’yildi. Ular bir-birlariga elchilar
yuborib, o’z munosabatlarni yuqori hukumat vakillari darajasida hal etishga
harakat qildilar. Rossiyadan kelgan elchilar o’zaro savdo-sotiq, davlatlaro
munosabatlarni yaxshilash masalalarni hal qilish bilan bir qatorda, harbiy
strategik, josuslik harakteriga ega bo’lgan ma’lumotlarni to’plash bilan ham
shug’ullandilar. O’rta Osiyoga birinchilar qatorida elchi qilib 1619-yil hamda
1674-yillarda yuborilgan Ivan Xoxlov va aka-uka Pazuxinlar Xiva va Buxoro
xonliklari haqida ana shunday harbiy strategik
ahamiyatga
ega bo’lgan
ma’lumotlar to’plaganlar.
Demak, Rossiya hukumati savdo - sotiqni rivojlantirish, elchilar yuborish,
ilmiy ekspeditsiyalar uyushtirish bahonasi bilan kelgusi harbiy yurishlar uchun
zarur ma’lumotlar to’plashga ham alohida e’tibor bergan. Elchilar, savdogarlar,
turli soha olimlari to’plagan malumotlarga asoslanib, Rossiya podsholari O’rta
Osiyo
xonliklariga harbiy yurishlar uyushtira boshladilar. Ayniqsa Pyotr I
davrida ketma-ket harbiy ekspeditsiyalar uyushtirildi. Jumladan, 1717-yilda
Xivaga
shtabs kapitan knyaz Bekovich Cherkasskiy boshchiligida harbiy
ekespeditsiya tashkil qilindi. Ammo bu ekespeditsiya muvaffaqiyatsiz, fojeali
tugadi. Pyotr I ning topshirig’i bilan Xiva, Buxoro va Eronga Florio Beneveni
27
boshchiligida ikkinchi harbiy ekespeditsiya yuborildi. Bu yurish ham natijasiz
tugadi31.
Bunday muvaffaqiyatsizliklardan so’ng, Rossiya hukumati o’zining
Qozog’iston bilan chegaradosh Janubiy hududlarida, kelgusida O’rta Osiyoga
hujumida tayanch bazasi vazifasini o’taydigan harbiy istehkomlar qurishga
kirishdi. XVIII asrning 30-40-yillarida qad ko’targan Orenburg, Semipalatinsk,
Orsk qal’alari shular jumlasidan edi.
Shu bilan birga, ushbu qal’alar
har ikkala tomonning
karvonlari
havfsizligini ta’minlashda ham muhim ro’l o’ynagan. Orenburg shahri Buxoro
va Xiva savdogar va tadbirkorlarining gavjum joyi bo’lib qoldi. Bu shaharda
ularning alohida mahallalari savdo do’konlari va omborlari bo’lgan. Orenburgda
hatto Xiva va Buxoro xonlarining maxsus vakolatxonalari ham bor edi.
Rossiyadan O’rta Osiyo xonliklariga, Xivaga keltirilayotgan mahsulotlar
orasida mis, temir, po’lat, aluminiy va boshqa turli metallar, metaldan yasalgan
turli uskunalar asosiy o’rin egallagan. Urta Osiyodan paxta, jun, quritilgan
meva, gilam va boshqa mahsulotlar Rossiyaga jo ’natilgan.
XIX asr o’rtalarida O’rta Osiyodan Rossiya bozorlariga har yili 4 mln.
so’mlik mahsulotlar chiqarilgan. Rossiyadan esa 3 mln. so’mlik mahsulotlar
keltirilgan.
Nijniy Novgorod, Qozon, Astraxan va Orenburg sharharlari Xiva va O’rta
Osiyo savdogarlarining juda serqatnov shaharlari bo’lib qoldi.
XVIII
asr o’rtalarida va XIX asr boshlariga kelib, O’rta Osiyo atrofida
Rossiya va Angliya munosabatlari ancha keskinlashib qoldi. Angliya hukumati
o’zining Hindiston-dagi hukmronligini must.ahka.mlab olgach,O’rta Osiyo
xonliklarini ham o’z ta’sir doirasiga olish niyatida edi. Rossiya ham huddi
shunday niyatni ko’zlayotgan edi. Natijada O’rta Osiyo masalasida Angliya
bilan Rossiya manfaatlari to’qnashib qoldi. O’rta Osiyo Rossiyaga xom ashyo
manbai sifatida judayam zarur edi. Ammo uni qurol kuchi ishlatib darhol bosib
olish uchun hali Rossiya tayyor emas edi. Shuning uchun Rossiya O’rta Osiyo
Dostları ilə paylaş: |