89
Məndən sonra ümmət salar başın bəlayə,
Başın vurallar zülmilə nuki-cidayə,
Zeynəb fərağındə gələr şurü-nəvarə
Qamçı vurarlar başına hər an, Hüseynim.
Sənə qurban Hüseynim!
Atdan düşəndə torpağa gəlləm harayə,
Zəhra salar gül cisminə zülf ilə sayə,
Zeynəb xeymədə yalvarar əhli-cəfayə,
Leşkər edər əxyamini talan, Hüseynim.
Sənə qurban Hüseynim!
Fəryad o gündən
gördülər biçarə Zeynəb,
Şümr ilə məqtəldə gəlib güftarə Zeynəb,
Gah yalvarır Şümrə, gahi əşrarə Zeynəb,
Hər dəm deyir Zeynəb sənə qurban, Hüseynim.
Sənə qurban Hüseynim!
Qardaş bu ləşkər Zeynəbi aldı arayə,
Əldə qara əcz eylirəm əhli-cəfayə,
Ağlar Kərimi ruzi-şəb bu macərayə,
İstər qapından dərdinə dərman,Hüseynim.
Sənə qurban Hüseynim!
Şəhidlər ağasının (ə) zəban halı
Gəl
Kərbəla çölündə Minayə, ya Mühəmməd (s)!
Məzlum Hüseynin ağlır səqqayə, ya Mühəmməd
(s)!
90
Gəl başlanıb bu çöldə Əbbasımın əzası,
Ümidimi yıxıblar başında var yarası,
Qardaşım öldü, artdı gəl başımın bəlası,
Doğrandı cismi şan-şan, salimdi gör harası?
Gəlmir ələ edəm həml əxyamə ,ya Mühəmməd
(s)!
Başın açıb bu çöldə gəl gör nə növi Zəhra,
Əkbər qəmin çıxartdı yaddan yaralı səqqa,
Sındı belim düzəlmir, yoxdur belimdə yara,
Az vəqtə Kərbəlada çarəm kəsildi cədda,
Gər ver təsəlli indi Zəhraya, ya Mühəmməd (s)!
Əl tapdılar Hüseynə sərdarımı yıxanda,
Yandı yaralı qəlbim ə`zasına baxanda,
Qardaşımın üzündən öpdüm canı çıxanda,
Əl çaldı əhli-Kufə məqsədinə çatanda,
Qəddi xəmidə baxdım ə`dayə, ya Mühəmməd (s)!
Yalqız qalıb Hüseynin səslər səni haraya,
Qəm oldu çarəm indi tez
gəl bu Kərbəlaya,
Sındı belim büküldü bax qaməti rəcaya,
Düşdü gözüm ziyadan gəlləm özüm nəvaya,
Uff olsun indi
ciddən dünyaya, ya Mühəmməd
(s)!