Barnabas İncili
247
49. İsa Gelerek İnananlarla Üç Gün Kalıyor
Bakire, baş kâhinin fermanının çıktığı gün, bu satırları yazan,
Yakup ve Yuhanna'yla birlikte Kudüs'e döndü. Burada,
Allah'tan korkan bakire, baş kâhinin fermanının haksız olduğunu
bilmesine rağmen, yanında kalanlara oğlunu unutmalarını
emretti. O zaman, herkes ne kadar da müteessir oldu! İnsanların
kalbini gözleyen Allah biliyor ki, muallimimiz İsa olduğuna
inandığımız Yehuda'nın ölümünün üzüntüsüyle, onu yeniden
dirilmiş görmenin arzusu arasında, İsa'nın annesiyle birlikte
bitip tükeniyorduk. Bu yüzden, Meryem'in koruyucuları olan
melekler, İsa'nın meleklerin eşliğinde kaldığı üçüncü göğe çıkıp,
her şeyi İsa'ya anlattılar. Bunun üzerine İsa, kendisine annesini
ve şakirtlerini görme gücü vermesi için Allah'a dua etti. O zaman
rahim olan Allah, dört gözde meleği Cebrail, Mikail, Rafail ve
Uriel'e İsa'yı annesinin evine götürüp, yalnızca akidesine
inananlarca görülmesine izin vererek, üç gün sürekli olarak
kendisini gözetmelerini emretti.
İsa nurla çevrilmiş olarak, bakire Meryem'in, iki kız kardeşi ve
Marta ve Meryem Magdalen, Lazarus, bu satırları yazan,
Yuhanna, Yakup ve Petrus'la birlikte kalmakta olduğu odaya
geldi. Bunun üzerine, herkes korkudan ölü gibi düştü. Ve İsa
annesini ve diğerlerini yerden kaldırıp dedi, “Korkmayın, çünkü
ben İsa'yım ve ağlamayın, çünkü ben diriyim, ölmüş değilim.”
Herkes uzun bir süre İsa'nın karşısında kendinden geçmiş gibi
kaldı; çünkü İsa'nın öldüğüne artık inanmış bulunuyorlardı.
Sonra, Bakire ağlayarak dedi, “Söyle bana oğlum, sana ölüleri
diriltme gücü veren Allah neden yakınlarının ve dostlarının
utancına rağmen ve akidenin düştüğü utanca rağmen senin
ölmene, izin verdi? Çünkü seni seven herkes adeta ölmüş
durumda.”
İsa annesini kucaklayıp cevap verdi, “İnan bana anne, çünkü
sana gerçekten diyorum ki, ben hiç ölmedim; Allah beni
dünyanın sonuna kadar saklamış bulunuyor.”
|