Qismət meqapolis hüznləRİ
Yüklə 2,11 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
2. Rekviyem Əgər gülüş əvvəlkitək yaraşmırsa dodağına sabahların qiyməti artıb olursa dünəndən baha ciblərinin gücü çatmırsa o biri günə, o biri sabaha, barmaqlarının gözləri baxmaqdan qorxursa mətbəxdəki bıçağa, şkafdakı babadanqalma silaha bax, onda ölə bilməmək ölməkdən daha çox ölməkdir.... Elə ki ümidlər, arzular, istəklər çamadanı toplayıb getdi, yəni ki, daha burdakı işin bitdi, 71 çoxdandır ki, pəncərələr pərdəylə qapalı və çoxdandır ki, güzgüdəki üzü tüklü adam təkdir bax onda ölə bilməmək ölməkdən daha çox ölməkdir... 72 3. Heç nə, heç nə... Hər gecə kədər Ekskalibur itiliyində bir iynəylə venama düşər. Tavanla üzbəüz qalaram, saatım hamıdan geri. Qolum çarpayıdan sallanar... Hər gecə qan verərəm ayrılığa “Təklik” adlı hospitalda... Rəngim payızlaşar 5 metr soldakı çarpayıda ayrılıq ətə-qana dolar. Yanağımın qırmızılığı onun yanaqlarına kopyalanar. 73 Hər gecə beləcə Prometeyləşərəm və ayrılıq qartallaşar. 365 gün Esxil qəhrəmanı olaram “Təklik” adlı hospitalda... Hər gecə qoltuğumun altında termometrin qızdırmasını ölçərəm. Belimdəki şüşə təpəciklərdə qızarar ətim havanı üfləyib içərəm qaşıq-qaşıq... Beyin ölümü düşündükcə başlar ürəyin qorxaqlığı. Rəngli ümid həbləri rəngsiz ömrə dodaq boyası, sadəcə... Sonrası... sonrası... sonrası Heç nə, heç nə. Sağlığınız. 3,2,1... 74 4. Paranoikin gündəliyindən Evdə tək olanda gündüz ya gecə, Otaqlar cibimtək bomboş olanda – Boşalır qəfildən ev, bina, küçə Sanıram bir yekə yalandır ömür, Mən də yaşayıram bax bu yalanda... Elə oturduğum yerdəcə birdən, Elə bilirəm ki, qapım döyülür. Qapıya cumuram onda qəfildən, Açıram boşluqdur... Ev mənə gülür. Gülür onda mənə ev, divar, qapı Ağ şalvar, göy köynək, boz ayaqqabı 75 Yarımçıq siqaret, dolmuş külqabı Gülməyə başlayır üzümə Hər Şey. Yerimdə donuram mən uzun-uzun, Ölür içimdəki ümidim, arzum Birdən qışqırıram deyirəm: susun! Gülür qəhqəhəylə sözümə Hər Şey. Qapı cırıldayıb deyir – sev – mənə, Piano görünür qara div mənə, Cəhənnəm görünür bütün ev mənə, Başqa cür görünür gözümə Hər Şey. Birdən masamdakı telefon qalxır, Çığırır, qulağı deşir fəryadı. Ürəyim deyir ki, dəstəyi qaldır! Qorxuram... Dilaltı deyirəm: qarabasmadı. Səslər qulağıma eləyir hücum, Fikrimi bir şeytan daşlayır yenə. Götürüb deyirəm: “alo, buyurun...” O taydan bir gülüş başlayır yenə. Kimdir belə gülən? Deyirəm gülmə! Şeytandır, yoxsa ki, mələkdir gülən? Qəfil görürəm ki, elə sən demə, Əlimdə tutduğum dəstəkdir gülən. 76 Kəsməsə bu dəstək gülüş səsini, Eşitsəm qapının döyülməsini, belə olmayacaq, gərəkdir mütləq səslər qulağımı dəng eləməsin, telefon dəstəyi mənə gülməsin, əşyalar halıma sevinməsinlər, qapılar adamsız döyülməsinlər, dəli olacağam yoxsa bu evdə... 77 5. Bir Hitchcock ssenarisi… Beynimə qan sızsa yıxılsam, ölsəm, Bir gecə qəfildən yuxuna gəlsəm, Qorxudan oyansan, için darıxsa… Açsan çəkməcəni dərman atasan, Ordan sənə aid bir şerim çıxsa, Bunu təsadüfə bağlama qəti. Özünə bir fincan su tökəcəksən, Pərdələr başına açacaq oyun. Gedib cəftələri bərkidəcəksən, Gəlib görəcəksən içilib suyun… Çaşıb qalacaqsan, ürəyin, beynin, Şübhə şərbətini içəcək onda. Qorxudan dizlərin tir-tir əsəcək, Tavandan bir kölgə keçəcək onda… 78 Otağın qapısı aralanacaq, Ürəyin qorxudan paralanacaq. Əvvəl küçənizdə kimsə güləcək, Sonra yan otaqdan səsim gələcək, Pərdəndə kölgə tək görünəcəyəm. Birdən içindəki hissi bitirib, Qorxunu o saat donduracaqsan. Tez gedib mətbəxdən kibrit gətirib, Şəklimi, şerimi yandıracaqsan. Bax onda ürəkdən sevinəcəyəm… 79 6. Azalma Ölüb azalmır adam, Azalıb ölür. Ata-ananı itirib zibil qabını doldurmağa başladıqca istifadə olunmuş ümidlərlə evdən, işdən, küçədən, qohumundan, qonşusundan dostundan tanışından hər şeydən, hamıdan azalır adam. Səndən sonra heç kim onun yoxluğundan filan qədər keçir deməyəcək… 80 saat həmişəki kimi ya nəyəsə işləyəcək, ya nəyəsə qalacaq… evin hər küncü xəyanət etməyə başlayacaq sahibinə bir evdən bir adam azalacaq… sonra adamlar yaşayacaq sən olmamış kimi… Yolüstü qəzet aldığın kişinin sənə qəzet satmamağıyla dəyişməyəcək heç nə… qonşu binada Qəni, binanın altındakı dükanda Şirin… unudulacaqsan hamı üçün… Ölüb azalmayacaqsan azalıb öləcəksən... 81 7. Vəba xəstəsinin son günlərindən Yetim və bədgüman bir öskürəklə təhlükəliykən hamıya, həkim xələtlərini bayraq edib təslim olmuşkən həyata hərarətim qırxıncı otağa çatmışkən az qalmışkən üç almanın düşməyinə yanıma gəlməyin dərd keçər sizə… Vaxtın getməyindən zəhləmin getdiyi vaxt kimsə saat unudub otağımın divarında??? Kimin vaxtı varsa gəlib götürsün bu raket sürətli vaxtı divardan. Sizi qınamıram, qınaya bilmirəm mən bu zəhrimara mübtəla ikən 82 yanıma gəlsəniz bir qutu ümidlə dərdə yoluxma ehtimalınız var. Ən cəsarətlinizin yanımda olması özünə ziyan yanıma gəlməyin dərd keçər sizə. Halbuki hamınız gəlsəniz yanıma bir yerdə çıxartsaq saatları divardan qoymasaq üç almanı düşməyə üzümüzü və günümüzü həkim xələti rəngində boyasaq qandallasaq özümüzü azadlığa nə gözəl olardı... amma siz azadlığa yoluxmaqdan qorxan adamlar kürəkləri çarpayı, üzləri yorğan adamlar siz mənim öskürəyimə də dəymirsiz. Yanıma gəlməyin... 83 8. Məlikməmmədin quyudan üçüncü qıza yazdıqları Zalım qardaşların yamanlığından, İçimi yeyirəm gün boyu, ay qız. Bir qadın bətninin qaranlığından, Daha qaranlıqdı bu quyu, ay qız. Divi almalıqda güddüyüm təki, Yuxulu gözlərlə açılır səhər. İndi mən yarama duz basıram ki, Səni fikirləşim səhərə qədər. Bu quyu kəsilmiş kəndir qoxuyur... Qanayır köksümə batan xəyanət... Sükut bu quyuda zildən oxuyur... Burda ümidsizlik hər gün nəqərat... 84 İndi yorğun canım özümə sərhəd, Yalandan deyirəm vecinə alma. Mənə deyən lazım, ay Məlikməmməd, Sevməli yaşında nə div, nə alma?.. “Qu” – dedim, quyuya atdılar məni, “Qa” – dedim, qardaşlar qayıtmadılar... Gedib yuxu kimi yatdılar məni, Sonra bir-birini ayıltmadılar. Burda sənsizlədim, gümanım itdi... Adamlar quyunu daşladı, ay qız. Cavanlıq içimdə çürüdü getdi, Qocalıq içimdən başladı, ay qız. Quyuya hər gecə gümüş ay qonaq... Hər gecə quyuya ulduzlar axır... Quyu-durbiniylə münəccim torpaq, Mənim gözlərimdən göylərə baxır... Qara xatirələr ağlanan kimi, Çoxaldı quyuda sənin azlığın... Ümidin gözləri bağlanan kimi, Açıldı gözləri adamsızlığın... Kaş külək olaydım, adam yox, külək İndi mənim üçün külək – azadlıq... 85 Nə vaxtsa demişdin ağ qoç gələcək, Min ilmi keçibdi? Bilmirəm artıq... Qaranlıq, tənhalıq, soyuq və gecə... Biryolluq gediblər bütün gedənlər... Ədalət kəsilmiş kəndirdi məncə, İndi padşahdılar kəndirkəsənlər... Burda can verirəm, ölmürəm, ay qız, Bu quyu ümiddən, ölümdən kasıb... Min ildi anlaya bilmirəm, ay qız, Mənim bu nağılda nə divim azıb?! Yaman üşüyürmüş adam adamsız, Adamsız duyurmuş adam zamanı... Canı şüşədəymiş divlərin, ay qız, Bu quyu şüşədi, mənsə div canı... Bir simurq lələyi yandır bu gecə, Yoxdu bu quyuya gedib qayıdan... Bu şüşə quyunu sındır bu gecə, Mənim div canımı çıxart quyudan. Göylərə baxıram ulduz sürüşmür... Ölmürəm, uzanır bu dəhşət, ay qız. Mənə üç almadan bir alma düşmür, Yoxmuş bu nağılda ədalət, ay qız... 86 9. Absurd Yolumu gözləyir hər səhər bir iş, Bir yolu yüz dəfə keçirəm hər gün. Səhərlər harasa durub getməmiş, Payızı dəmləyib içirəm hər gün. Çörəyin üstünə həsrət yaxıram, Bir az gülüşündən qatıram çaya. Bir az içimdəki sənə baxıram, Bir az da çöldəki sənsiz dünyaya... Baxıram... oluram hamıdan küsən, Küsürəm... küsməyim qəzəbim olur. Bəhanə gəzirəm ağlayım bəzən, Köhnə mesajlardan gözlərim dolur. 87 Getməsən qoluma girərdin yenə, Mənə nəfəsim tək yaxın olardın. Getməsən dondurma alardım sənə, Yenə köynəyimə ləkə salardın... Payızdır. Siqaret, bir də dörd divar... Rədifdən sonrasan. NÖQTƏ. Bitmisən. Görəsən, bu şerin nə mənası var, Getməsən getməzdin, amma getmisən... 88 10. Bilmək istəmirəm… Alikə Səni mənim kimi qəmli, Görmək istəmirəm, dostum. Burax gözüm qalsın nəmli, Silmək istəmirəm, dostum. Deyirsən: qurtar içməyi, Çaydan arağa keçməyi. Elə bezmişəm heç nəyi, – Bilmək istəmirəm, dostum. Keçilmişi keçə-keçə, Bina-bina, küçə-küçə Çəkə-çəkə, içə-içə Ölmək istəmirəm, dostum… 89 11. Bir mesaj qədər Sən samanı çox saxladın zamanı keçdi. Artıq gecdi... “Olacağam” – dediyin kimi ola bilmədin ya da olmadın. Heç vaxt dəqiq anlaya bilmədim necəsən... gecələrimə gündüzsən ya gündüzlərimə gecəsən... anlaya bilmədim heç vaxt. Bu gecə yoxluğunun ilk sevgililər günü anladım səni. 90 “sən istəyən kimi olacağam” – deyib ola bilməməyin əslində olmağınıydı... bu gecə telefonumda bir mesaj qədər az, içimdə bir şeir qədər çoxsan. Sən olduğun kimiydin. elə ona görə də yanımda həmişəlik YOXSAN. 91 12. Gecənin melanxoliyası Divarda əriyir stoldakı şamın kölgəsi. Şam işığı boyunca qaranlıqdı işığın çatmadığı yerlər. Masadakı adamlar üzü qara, susmuş... Əsəbdən əlindəki alışqanı oynadır kişi alışqanın gücü çatmır qaranlığa. kişi masaya atır alışqanı divarda əriyən kölgədə alışdırır dodağındakı darıxmağı. kişi bir tüstü darıxmaq çəkir içinə, bulud üfürür qaranlığa, 92 alışır qanı götürür alışqanı... Qadın şamda bişirir baxışlarını... Qaranlıq melodiyasının zilində susur iki nəfər. Sonra kişi darıxmağını çəkib bitirir qadın yandırıb qurtarır şamda baxışlarını... Əriyir divarda stoldakı şamın kölgəsi. Azalan şam kölgəsi boyunca uzanır gecə kişi alışqanı oynadır yenə qadın baxışlarını atır şamın içinə və beləcə gecə nəqəratlanır. 93 13. Olmamalıydı Bu qədər asan olmamalıydı hər şey... Tanışlardan telefon nömrəni götürmək, əlini tutmaq, evə ötürmək, əvvəl dodaqlarına, sonra xətrinə dəymək bu qədər asan olmamalıydı... İkimiz də istədiyimizə çatan kimi tükəndik. İkimiz də olduğumuzdan artıq olduq, görünür. Bu qədər asan olmamalıydı... 94 Nəyisə, nələrisə yarım saxlamalı, tam paylaşmamalı, tam bölüşməməliydik... Az zəngləşməli, mesajların sayını azaltmalı, və bəlkə də, heç öpüşməməliydik... Bizə aid hər dərdi özümüz, ancaq özümüz çəkməliydik. Yersiz incimələrin, küsmələrin arasına gülüş səpməliydik. Bu qədər asan olmamalıydı... Binaları, maşınları, küçələri, telefonda səhəri açdığımız gecələri unutmaq, şəkillərini silmək, sonra adını telefondan pozmaq və bu gecə bu şeri belə birnəfəsə yazmaq asan olmamalıydı. MƏNİ BAĞIŞLAMA! 95 14. Qürub Səndən öncə çatdı çəkmələrinin səsi qapıya... sonra günəş doğdu pilləkəndə təngnəfəs, gülümsəyən. Heca vəznində səliqəliydi otaq, susduq əruz vəznində... Gülüşdük çıxdı qafiyədən gözlərinlə köynəyin, bağladıq qapını üzü çölə... İçimdəki vaşağın gözləri elektrikləndi, qamçı saçlarının şimşəyi düşdü çiynimə dodaqlarımız şeirləşdi. 96 Auta atdıq köynəklərimizi, mərkəzdən başladıq oyuna... Ayrıydı bədənindəki xəritənin coğrafiyası, başqaydı hava durumun, iqlimin. Göbəyində batan qadınlığın iki dəfə çıxmaq istədiyi yerdən şeirlər içdim süd qoxulu. Qulağına nəfəsimi pıçıldadım... Yazılmamış şeirlərin sözlərini köçürdüm dodağından eynəyim masadan bizə baxdıqca... Sonra, iki saatmı, üç saatmı sonra çiçək istədin qəfil, mən pul oğurladım öz cibimdən... çəkmələrinin səsini götürüb batdıq uzaqlarda günəş kimi... indi xatırlayıram gözəl qürubuydu... 97 15. Olmur Daha son ümidə ümid qalmayıb, Qalsa yollarına baxardım, olmur... Soyuq əllərimi üzük yerinə, Qaynar əllərinə taxardım, olmur... Yanında, elə bil, yersiz qonağam, Mən sənə günaham, suçam, yasağam. Sən güllə deyilsən, mənsə qorxağam... Səni öz başıma sıxardım, olmur... Neyləyək olmadı, çatmadı gücüm, Elə bil, tutmadı bürcünlə bürcüm. Səni ürəyimdən çıxarmaq üçün, Gərək ürəyimi çıxardım, olmur... 98 16. Saxla... Bilsəm ki, görüşlər, gülüşlər əbəs, Dodaqlar sevgini yalan deyirsə, Sevdiyin deyilsə axtardığın kəs, Üfüqdə ayrılıq gözə dəyirsə, Saxla göz yaşını lazım olacaq... Qara gün gələcək gözləməsən də, Susub, ağ gününü bitirəcəksən. Bir gün istəsən də, istəməsən də, Atanı, ananı itirəcəksən, Saxla göz yaşını lazım olacaq... Nə vaxtsa alacaq səni bir kişi, Nə vaxtsa sənin də üzün güləcək. Övlad qayğısıyla, ev-eşik işi, 99 Nə vaxtsa sənə də çətin gələcək, Saxla göz yaşını lazım olacaq... ...Günü yola salıb qayıdır axşam, Durub gözləyirsən gün geri gələ... Bizim küçəmizdə ağlayan adam, Sən də sevinərsən darıxma hələ Saxla göz yaşını lazım olacaq... 100 17. Unutmaq, tərgitmək və öldürmək Əvvəl səni, sonra kent səkkizi, vodkanı, sevməyi, yazmağı unutmaq. Sonra... Sonra isə unutmağı... Hər şeyi – səni, siqareti, içkini, yazmağı, sevməyi tərgitmək. Sonra... 101 Sonra isə tərgitməyi ... Hamısını: sonuncu kent səkkizi, araq şüşəsini, səni sevməyi, şeir yazmağı, unutmağı və tərgitməyi öldürmək. Sonra... Sonra isə öldürməyi... 102 18. Bağışlanma Özünə məhkum olduqca, özün cavablar verdikcə öz suallarına çəpərlərin böyüyər, hasarların ucalar, adamlar o tayda qalar, sən eynəklərinin arxasında... mən tütünlər çəkib şərablar içmiş, dənizlərdə günəşlər batırmış adamam. özündən yaxşı heç kim aldatmır adamı... Hara gedirəm, gedim, harda gizlənirəm, gizlənim, elə hey arxamca düşür yeni günün axşamı. Amma bilirəm 103 gün gələcək, uduzacaq eynəklər gözlərə, şairlər sözlərə uduzacaq gün gələcək, səslər qulaqları bağışlayacaq, yollar ayaqları. Allah uşaqları... 104 19. Nikbinlik Nöqtə kimi gələcəksən, Bitdiyimi bildirəcək. Sənə vaxtsız deyəcəklər, Bu da məni güldürəcək. Nə vay-şivən, nə göz yaşı, Nə qorxu, nə can təlaşı, Barmaqların uzaqbaşı, Gözlərimi söndürəcək. Bitəcəksə bir gün yolum, Üzmü cırım, saçmı yolum? Ölmə, ölüm, qurban olum, Bəs məni kim öldürəcək? 105 20. Adam Gecələrin gec gəlib, tez bitməsinə alışmışkən, barışmışkən telefonun bülbül səsindən də gözəl sükutuyla... (Ximenes haqlıydı) Baharda – hə, hə, baharda ümid gözlərinə bənzəməyə çalışarkən, alışarkən çiçəkçi vitrinində qızılgüllər, sms-lərə yay endirimi varkən siqaret kötüklərindən ürək şəkli çəkən okean ürəkli aysberq adam. soyuq, qürurlu, məğrur... bilməzsən 106 nə qədər üşüyüb, nə Titaniklər batıb içində bilməzsən... Qızlar sevib nivea saçlı, colgate gülüşlü dupont ətirli, gucci öpüşlü, tez-tez reklamlara ayrılıb serial göz yaşları tökən, qızlar deyirəm sənə ucuz yerini tapıb topdan romantizm alan, kədər geyinən, ağlağan qızlar. Qızlar sevib ki, hobbiləri bədbəxtlik. Çərşənbədə ölüblər ki, səhər cümə axşamı. 13-ü cüməyə düşəndə doğulublar ... Bilməzsən tutub əllərindən kiminsə keçmək istərkən sevda yolunu qara pişiklərin tıxacına düşən, polislərinin fiti, pişiklərinin miyoltusu tək səbri olan illər olub... 107 Amma üşütməz səni bu adam, bu aysberq adam, içi xarabalıq adam, balıq adam adam... |