«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

Ey Navoiy, Xudo senga shunday yor bersa, 
Sen ham unga boshing bilan joningnifvdo qilgin.
To'qqizinchi maqolat 
ISHQ 0 ‘TI TA’RIFIDA
Tuproqdan yasatilgan odamni tong saharlab 
ruh mayi bilan mast qildilar - taniga ruh kirgizdi- 
lar. Tuprog'ini hikmat q o li bilan Eram bog‘idek 
yashnatdilar. Jannat bog‘iga o'xshagan bu gul- 
shan hurlar jilvagohining o‘zi edi. Qushlari har 
lahzada 
yuz
afsona so'zlar, eshitganlar yana yangi 
afsona so‘zlab berishini qayta-qaj^ta so'rashardi. 
Falak bog‘idek pokiza va sarishta bu bog'ning har 
bir guli yangi chiqqan oyga o'xshardi. Yuzi eng 
toza guldek bo lib, chehrasi ustidagi qizillik uning 
g'ozasi edi. Qomati savsandek tik, balki sarv ila 
shamshod kabi edi. Zulfi mushkin bo lib, yuz va

---

eng lola-yu nasrin kabi edi. Yuzida quyosh bu- 
logldan tomayotgandek suv-u o‘t toblanib turar, 
ko'zlari nargisi fattondek, lablari ochilgan g4in- 
chadek edi. Mayin xat-tuklari juda chiroyli ko'ri- 
nar, ul sabza ustidagi shabnam terga o'xshardi. 
Xullas, husni jamolda tengsiz edi.
Ishq bulbuli doston kuylar ekan, bu bo'stonni 
tomosha qilishga kirdi. Nazari gulga tushib, shavq 
otidan joni xabardor boldi. Joniga ishq otidan haro- 
rat tushib, ko'nglida g‘am shulasidan iztirob paydo 
boldi. Gul unga qarab izhori noz, jilva-tabassum 
qila boshlagach, bulbulning bag'ri kuyub, shunday 
faiyod chekdiki, o'tidan chamanga g4ilg4ila tush- 
di-yu, oshig-uma’shuqlikayonboldi. Ishqtugyoni 
tobora kuchayib, oshiqning shaydoligi osha bordi, 
shundan so‘ng jahon mulkiga ishq g‘avg‘osi tushib, 
zamon ahlini talon-toroj qila boshladi.
Ruh bu gul tikaniga giriftor bolib, jon ham bu 
bo*y isidan mast edi. Ishq qaysi ko'ngilni makon 
etgan bolsa, uni ishq o‘tdan lalga kon ayladi.