«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

Zoda murid-u otani pir bil,
H ar ishida hukmiga ta’sir bil.
Ya’ni o‘g‘ilni murid-u, otani pir bil, har ishida 
aytgan hukmini bajarishni odat qil. Davlat va 
pirlik istasang, bu pir oldida aybdor bolib qolma.
Xoja Abu Nasr haqida hikoya
Unga Porso laqab bolib kelgan, o‘zi esa asr 
nodiri bolsa, uning o‘gli Xoja Abu Nasr edi. Ota- 
si dunyoni sevmaslikda eng pokiza shohlardan 
bolsa, o‘g li xuddi shunday pokiza shahzoda edi.
Xoja Makka tomon y o l olgach, Xoja Abu Nasr 
ham u bilan birga borishga jazm qildi. Ota soliki 
atvor - tasaw uf peshvolaridan shayxlik bilan 
shug4illansa, o‘g li unga sirdoshlik qilardi. Ota 
sahroda qaysi tomonga qarab bir qadam tashlasa, 
o‘g‘il ham shunday bir qadam tashlab borardi.
Bir necha kun sahroda kezishgach, ko'zlag- 
an maqsadlariga yetdilar. Xalq haj arkonlarini 
tamomlagach, yaxshi-yu yomon, murshid-u so- 
lik bir ulug‘ kishining xalq istaklarini ado etib, 
barcha xaloyiq nomidan duo qilishini istadilar. 
Tо‘planganlarning barchasi Xojaga ko‘z tikdi- 
lar. Bu ish Xoja zimmasiga yuklatilgach, Xoja 
Abu Nasrga ishora qilib aytdiki: «U menga ilmda 
teng, lekin bu xil baland ish unga loyiqdir. Yolda 
rahbari bolmagan har kishi adashishi mumkin.

---

Men hamrohsiz edim, Tangri menga uni yoldosh 
ayladi. U y o l bo'yi meni parvarishlab keldi. Qiyin 
yollarimni osonlashtirib, bexatar ayladi. Men ha- 
yotimdan xavotir olsam, u men haqimda tashvish 
chekib, o‘zida Haqni ham, meni ham fikrlar edi». 
Shunday dedi-da, u eliga ishorat qildi, uzr uchun 
y o l qoldirmadi. Sham kabi ko‘z yoshi tolrib, ichi 
kuygan chinordek bolib, rahmat-u afv istagini 
bayon qilib, Xoja o'rnidan turib omin qilib tu- 
rardi. So'nggi duo bu boldikim: «Yo Alloh, senga 
uyalganimdan panoh so'rab iltijo qilyapman, men 
tilak tilash ilmini bilmasam, mening ominimni 
zoye aylama. Bunda otamdek kishi zimmamga 
bu ishni yukladi».