«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

ham do'sti xotiriga tushib, do'st yodi xotiriga 
shavq-u talab o'tini solsa-yu, foil kabi yolga
tushsa, ishq o'tidan telbalangan el kabi ehromini 
beliga boglab, ming yog'och y o l yursa, ne anga 
щдокаЬ kerak boladi-yu, ne do'st, ne karvon 
kerak boladi.
Dasht unga gulshan-u, nasrin - tikan, 
Yo4iki yonida mugHlon chaman.
Samum esgandagi qizil rang shamol gul-u lola 
uchirgan shamol rangini eslatadi. Haq unga rah- 
matini dalil qilib, shulada Xalilni eslatib, barcha 
shartini yaratib beradi. Borgan odam do'sti ujdga 
mehmon bolgandek rohatlanadi. Mezbon hamma 
narsani tayyorlab qoVgan. Balki bu mehmonni 
o‘zi hamroh bolib uyigacha yetkazib qo^adi.
Xullas, sahro xalqi qancha-qancha mol sarfla- 
sa, kambag‘allarning borishida o'zgacha bir holat 
bordur. Boy odamning topgan noz-u niyozini oz- 
gina niyozi bilan g'arib ham topa oladi.

---

Ibrohim Adham haqida hikoya
Ibrohim Adham shahzodalikni tark etgach, Alloh 
uning boshiga fano tojini qo*ydi. U o‘z mamlakat-u 
saltanatini fano yeliga berdi-yu, sahro tomon 
joynamoz bilan yolga tushdi va har qadamda ikki 
rakat namozga bosh qotyib, o‘zi yoqtirgan Makkani 
madh etib, o‘n to'rt yil y o l bosdi. Makkaga yetib 
kelgach, uni o‘z o'mida ko'rmay hayron boldi-da: 
«Yo Alloh, bu qanaqasi boldi?» - deb fig‘on chek- 
di. Masjid ichidan ovoz eshitildi: «Bir ojiza shu 
sahroda yayov yurib kelayotib, shavq-muhabbat 
yukidan bukchayib notavon bolib qolgan ekan, 
КаЪа uni ziyorat qilish uchun ketdi».
Bu voqeaga hayron qolgan Ibrohim Adham 
orqasiga qarasa, Robiyaning kelayotganini ko‘rib- 
di. Dedikim: «Sening ziyorat makoning Arsh, 
osmonning yuqorisi bolsa, КаЪа tomonga azm 
etib ko'rki, jahonni ne holatga qo^ibsan?» - deb 
so‘radi. Robiya dediki: «Dag'allik qilma. Sahroda 
o‘n to‘rt yil y o l yurib, sening о‘zing olamga g‘avg‘o 
solibsan». Ibrohim dedi: «Ey pokiza, balki farishta- 
lar ahlidek falakda kezuvchi ayol, nega men ming 
ranj chekib, ganj senga tegyapti?» Robiya unga: 
«Ogoh bol, necha yil sen sahroda namoz o‘qish 
bilan band bolgan esang, men yolborish, o'tinish, 
umid bilan o'tkazdim. Sen namozi riyo mevasidan 
bahramand bolgan esang, bizni niyoz-u fano 
umidimizga yetkazdi*.
Boqma, Navoiy, у ana noz ahlig‘a,
Arzi niyoz ayla niyoz ahlig'a.

---