Yazıçı publisist zaur "aldadilmiġ ƏR". Bakı, "Adiloğlu" nəĢriyyatı. 2010. 168 səh

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
99 
alınmayacaq.  Ġndiyənə  qədər  bir  adamın  çöpünü 
belə  oğurlamamıĢam.  Allahdan  qorxuram.  Bu 
hərəkəti  etsəm,  gərək  Axirətdə  etdiyim  oğurluğa 
cavab  verim  və  Səfərdən  oğurladığım  həmin 
dovĢanını  qaytaram.  Bu  isə  mümkünsüzdür. 
Cəhənnəm  odunda  yanmaq  istəmirəm.  Uca 
Rəbbim,  sən  özün  mənə  kömək  ol!”  –  deyərək, 
bazarın qapısından çıxmaq istəyirdi ki, bir də gördü 
ki,  düz  qapının  dibində  bir  boz  dovĢan  yerə 
tökülmüĢ  kələm  qırıntılarını  yeyir.  Telman  yan  - 
yörəyə  göz  gəzdirərək,  dovĢanın  yiyəsinin  olub  – 
olmadığını  aydınlaĢdırmaq  istədi.  DovĢanın  tək 
olduğunu biləndən sonra onun qəlbi sevinclə doldu. 
Qabağa  irəliləyib,  dovĢanın  qulaqlarından  tutdu. 
Maraqlısı  bunda  idi  ki,  dovĢanın  cəld  heyvan 
olmasına  baxmayaraq,  Telman  onu  çox  asanlıqla, 
heç dovĢanın ayağı belə tərpənmədən tutdu. Elə bil 
dovĢan  özü  -  öz  xoĢu  ilə  özünü  Telmana  təhvil 
vermək üçün gəlmiĢdi bura. 
Telman dovĢanı elə qucaqlayıb, evə sarı qaçırdı 
ki... 
* * * 
 
Həlimə  Telmanın  çəkdiyi  kababı  elə  iĢtahla 
yeyirdi  ki,  heç  elə  bil  həyatda  bundan  ləzzətli 

Z A U R  
 
100 
yemək  yeməyib.  Telman  da  onunla  üz  –  üzə 
əyləĢib,  sevinclə  Həliməni  süzürdü.  Birdən  bunu 
hiss  edən  Həlimə:  -  Nə  yaman  diqqətlə  baxırsan, 
olmaya səhv iĢ tutmuĢam?! – deyərək, qarĢısındakı 
içində bircə tikə ət qalan qabı kənara çəkdi. Telman 
gülümsəyərək, qabı onun qabağına qaytardı: 
-  Sənə  diqqətlə  baxıram  deyə,  yeməkdən 
küsürsən?  NuĢ  olsun,  bilsən  ki,  mən  onu  hansı 
əziyyətlərlə tapmıĢam, eh, onu bir Allah bilir... 
-  A,  doğurdan  ey,  bayaqdan  yeyirəm,  heç 
soruĢmuram  ki,  sən  bunu  hardan  tapdın,  evə  nə 
yaman gec gəldin? 
- Hə, bayaqdan soruĢmamısansa, daha soruĢma. 
Ürəyin  istədiyini  sənə  tapıb,  gətirə  bildim, 
vəssalam! – deyərək, Telman gülümsünərək, ayağa 
qalxıb,  çölə  çıxmaq  istəyirdi  ki,  birdən  Həlimə  :  - 
Telman,  zarafatını  qoy  bir  qırağa,  sən  nəsə  sözlü 
adama  oxĢayırsan,  denən  görüm  nə  olub.  Bax, 
yaman  həyacanlanıram,  özün  bilirsən  ki,  mənə 
həyacan  olmaz.  Odur  ki,  ürəyimi  sıxma,  denən 
bilək!  
Telman  Həliməyə  yaxınlaĢıb,  onun  boynunu 
qucaqladı: 
-  Həyacanlanma.  UĢağa  ziyan  edərsən,  axı  sən 
nəyi bilmək istəyirsən? 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
101 
Həlimə  yoldaĢının  onunla  xoĢ  rəftarını  görüb, 
bir  az  da  uĢaq  kimi  ona  sığınaraq  yavaĢ  –  yavaĢ, 
soruĢdu: 
- Deyirəm ki, sənə bu dovĢanı kim verdi, evə nə 
yaman  gec  gəlib  çıxdın?  Hə,  indi  bir  –  bir 
suallarımı  cavablandır  görüm,  necə  cavablan-
dırırsan?! 
Telman Həlimənin onunla Ģirin – Ģirin rəftarını 
görüb,  bir  az  doluxsundu  və  yavaĢ  –  yavaĢ 
danıĢmağa baĢladı: 
-  Evə  ona  görə  gec  gəldim  ki,  bu  boyda 
“dovĢansatanlar”  qəsəbəsində  kimin  qapısına 
getdimsə,  hamısı  pulum  olmadığını  bilib,  məni 
əliboĢ  yola  saldı.    Bu  gün  haranı  gəzdim, 
dolandımsa, cibimdəki pulun dəyərində bir dovĢan 
tapa bilmədim... 
Həlimə  səbirsizlənərək,  Telmanın  fikrini 
tamamlamağa  imkan  vermədən  dərhal:  -  Bəs,  bu 
dovĢanı sənə kim verdi?  
Telman dərindən ah çəkib, əlavə etdi: 
-  Bu  dovĢanı  Allah  Təala  mənə  göydən 
göndərdi, göydən!.. 
- Necə yəni göydən, sən nə danıĢdığını bilirsən, 
göydən də dovĢan gələr?! 

Z A U R  
 
102 
-  Gələr  əzizim,  gələr!  Allah  heç  bir  bəndəsini 
ümüdsiz qoymaz! – deyərək, Telman bu gün bütün 
baĢına gələnləri Həliməyə danıĢdı. 
Həmin  günün  səhərsi  Telman  namaz  qılaraq 
Allaha ibadət etməyə baĢladı. Doğru yolun - haqqın 
bu yolda olduğunu öz halalına da  da baĢa salmağa 
çalıĢdı. Həlimə də söz vermiĢdi ki, azad olan kimi o 
da namaz qılacaq, Allaha ibadət edəcəkdi.   
 
Mart 2008, 
Bakı şəhəri 
 
M
a
r
t
,
 
2
0
0
B
a
k
ı
 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
103 
ş
ə
h 
АТА ЙУРДУМ 
 
Бу кянд, бу ел, бу щяйят мяня чох доьмай
-
ды
. 
Ушаглыг
, 
эянълик  иллярим  бурада  –
 
ата 
йурдумда  кечмишди. Орта мяктяби битиряндян 
сонра  илк  дяфя  шящяря  –
 
халамэиля  эетмяк 
ады иля Университетин  «Физика» факултясиня 
сяняд  вермяк  цчцн  эялмишдим.  Орта  мяктяби 
йахшы  охусам  да,  имтащандан  кясилдим.  О 
вахт еля бир заманды ки, щамы  пул вериб, щеч 
ня  йазмайыб
, 
ъаваб  вермяйиб 
i
мтащандан  ке
-
чирди
. 
Йеэаня  мян,  бир  дя  танымадыьым  гыв
-
рымсач
, 
сарышын  бир  оьлан  иди  ки,  биз  пул 
вермямишдик
. 
Имтащан  залында  мяни  дя  кяс
-
диляр, ону да. О, еля щарай –
 
щяшир салды ки, 
эял  эюрясян.  Мян  ися  йох.  О,  йеня  шящярли 
иди. Бяс, мян кимийдим
?! 
–
 
Ади, кянддян эялян 
йенийетмя. Атам кяндимиздя адлы –
 
санлы, са
-
йылан  кишилярдян бири, кянд гяссабы иди. Бц
-
тцн кянд яти мяним атамдан алырды. Атам щеч 
вахт  башга  райондан
, 
кянддян  щейван  алыб, 
сатмазды
. 
Щейванларын  щамысы  юз  щяйяти
-
миздянди
. 
Щяйятин  ашаьы  тяряфиндя  кющня, 
бабадан  галма  чий  кярпиъдян
 
тикилмиш,  ири 

Z A U R  
 
104 
бир тювлямиз варды. Йцздян артыг, мал –
 
щей
-
ванымыз  вар  иди.    Яксяриййяти  дя  артан  иди. 
Бир  сюзля  малдарлыг  иля  мяшьул  идик.  Она 
эюря  дя  атам  бизим  охумаьымызы,  али  савад 
алмаьымызы гятиййян истямирди
. 
Щямишя де
-
йирди
: 
- 
Эуйа  охуйуб  ня  оласагсыныз,  алим?.. 
Киши  чобанлыг  едяр,  Даш  дашыйар
,   
фящля 
олар. Йохса охумаг? Бош шейди, щамысы. Пул 
чобанлыгда
, 
фящляликдяди
.  
Мящз  буна  эюря  дя  мян  имтащана  эедян 
дя  атамдан  эизли  эетмишдим.  Киши  билсяйди
, 
щямян  эцнц  ял  –
 
айаьымы  баьлайыб
, 
атарды 
мяни  тювляйя.  Неъя  ки,  мяктябдя  охуйанда
, 
дярслярими  щазырламаг  истяйяндя  едирди
. 
Одур ки, мяктябдян эялян кими атамын эюзцня 
эюрцнмядян
, 
дяфтяр  –
 
китабымы эютцрцб
, 
чы
-
хырдым  чардаьа
. 
Дярслярими  орда  щазырла
-
йырдым. Бир эцн дярсдян эялиб, йеня дя дяф
-
тяр –
 
китабымы эютцрцб
, 
чардаьа чыхмаг цчцн 
нярдивана  дырманмаг  истяйирдим  ки,  бир  дя 
эюрдцм
, 
атамын  хырылтылы
, 
галын  сяси  еши
-
дилди
: 
- 
Сян  демяли  чардаьа  дярс  охумаьа  чы
-
хырсан,  мал  –
 
щейванда тювлядя  аъындан  гы
-
рылыр
. 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
105 
Евдя  мяндян  башга  беш
 
ушаг  да  варды  –
 
дюрд  гардашым,  бир  баъым.  Бир  дяня  баъым 
балаъайды.  О,  да  еля  евдя  вар  –
 
эял  едирди
. 
Атамын  мяндян  башга  гардашларымла  иши 
йохду, чцнки онлар щамысы орда –
 
бурда фящ
-
лялик  етмякля  юз  йолларыны  тапмышдылар
. 
Йеэаня  мян  идим  ки,  охумаг  инадымдан  ваз 
кечмяк  истямирдим.  Евдя  иш 
- 
эцъц  анам  эю
-
рцрдц
. 
Асан дейил, ики мяртябяли евимиз, щяр 
мяртябядя  беш  отаг  вя  бир  ири  ейвандан  иба
-
рят иди. Бу евляри щяр эцн тяк башына йыьыб, 
йыьышдырмаьа  щягигятян  дя  инсан  йох,  «ро
-
борт» лазым иди. Анам ися арада эилейлянир
-
ди
: 
- 
Алты кишийя бахмаг асан дейил ей… Он
-
ларын  яйин  –
 
башларынын  тямизлийи
, 
йемяк
-
лярини биширмяк
, 
сонра да йуйуб –
 
йыьышдыр
-
маг щамысы мяним бойнумдады
. 
Бунларын ща
-
мысыны  етмяйя  бир  гадын  бяс  елямяз.  Гыз  да 
ки,  йаман  яркюйцндц.  Гыз  олан  бяндя  евдя 
ялини  аьдан  –
 
гарайа  вурмур.  Иши  –
 
эцъц  еля 
анъаг йатмагды
. 
Мян  университетдян  кясиляндян  сонра 
кяндя гайыдыб, бир нечя ай галыб, сонра щяр
-
би хидмятя йолландым
. 
Русийанын уъгар, шах
-
талы  бир  йериндя  ики  ил  гуллуг  едиб,  йенидян 
доьма  кяндимизя  гайытдым.  Еля  ики  –
 
цч  эцн 

Z A U R  
 
106 
иди  ки,  ясэярликдян  эялмишдим  ки,  атам  мяни 
йанына  чаьырыб
:  - 
Бала,  сян  даща  бюйцк  оь
-
лансан. Сян эялмямишдян цч –
 
дюрд эцн габаг 
бурайа  ямим  оьлу  Мурадхан  ямин  эялмишди
. 
Гайыданда
 
да  бюйцк  гардашыны  да  юзц  иля 
шящяря  апарды  ки,  орда  йахшы  иш  вар.  Мяня 
дя  тапшырды  ки,  Тащир  ясэярликдян  эялян 
кими ону да эюндяр эялсин шящяря
. 
Беляъя,  цч  эцн  сонра  мян  шящяря
, 
ата
-
мын  ямиси  оьлу  Мурадхан  кишиэиля  эетдим
. 
Гардашым Шащвяляддя бурдайды
. 
Онлар мяни 
эюрян  кими  чох  севиндиляр
, 
ясэярликдян  га
-
йытмаьыма эюря мяълис дя гурдулар
. 
Мян  Мурадхан  кишини  ушаглыгдан  таны
-
йырдым.  Онун  цч  гызы  варды.  Балаъасы  Эцл
-
тякиндян  ушаглыгда  щеч  хошум  эялмязди
. 
Амма  бу  дяфя  ону  эюряндя  гыз  чох  хошума 
эялди.  О,  арыг,  гыса  сач,  ала  эюз,  гарайаныз 
гыз  иди.  Бу  гара  гыз  щардаса  гялбимя  йол  да 
тапды. 
 
Щямин эцндян мян гардашымла шящярдя 
завод  тикинтисиндя  фящля  ишляйирдик.  Ики 
гардаш  йатагханада  юзцмцзя  кичик,  ики  чарпа
-
йылы
, 
балаъа  бир  мизи  олан  отаг  эютцрдцк
. 
Сящяр  евдян  чыхыр,  ишя  эедир,  иш  вахты  би
-
тяндян  сонра  гардашым  йатагханайа  гайыдыр
, 
мян ися Эцлтякин охуйан Тиъарят техникомуна 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
107 
ону гаршыламаьа эедирдим. О, мяни севмирди
. 
Ахтарыб
, 
арашдырмышдым,  щеч  башга  сев
-
дийи –
 
филан да йохду. Садяъя, няся дедийиня 
эюря цряйиня йатмырдым
. 
Мян  бу  мящяббят  маъярам  щаггында  ра
-
йона  –
 
анама  мяктуб  йазыб,  билдирмишдим
. 
Сонрадан  мяктубу  баъым  охуйанда,  атам  еши
-
диб
, 
баъыма  ъаваб  мяктубу  йаздырмышды  ки, 
бу  севдадан  ял  чяким,  ишляйиб,  пул  газаным
, 
юз  башымы  сахлайым  вя  арада  кяндя  дя  пул 
эюндярим. Мян ися…
 
 
* * * 
 
Мян  йеня  дя  доьма  кянддя  –
 
ата  йурдум
-
дайдым. Щяр шей
 
яввялки кими юз йериндяйди
. 
Йеня  дя  ики  мяртябяли
, 
ейванлы  евимиз
, 
еви
-
мизин  юнцндя  ири,  кюлэяси  ейвана  дцшян  ар
-
муд аьаъы, дарвазанын габаьындан Евин гапы
-
сынын  йанына  сяф  –
 
сяф  дцзцлян
, 
рянэбя  –
 
рянэ гызылэцл коллары, о вахт щяйятин йан тя
-
ряфиндя мейня аьаъынын кюлэясиня гойулмуш 
никелли  чарпайы
, 
щяйятин  ашаьысында  баба
-
дан  галма  чий  кярпиъдян  тикилмиш
, 
щямишя 
ичиндян  мал  –
 
щейван  яскик  олмайан,  амма 
инди гапысындан ири гыфыл асылан тювля дя. 

Z A U R  
 
108 
Щяр  шей  юз  йериндяйди,  щяр  шей.  Йеэаня  бу 
щяйятдяки инсанлар дяйишмишди
, 
инсанлар
. 
Мян аилямля –
 
доггуз  ил севиб, сонрадан 
бир тящяр аиля щяйаты гурдуьум Мурадхан ки
-
шинин  кичик,  гарайаныз  гызы  Эцлтякин
, 
колле
-
ъин  икинъи  курсунда  охуйан  гызым  Айбяниз
, 
орта  мяктяби  йениъя  битириб
, 
сянядлярини 
Цниверситетин Тарих факултясиня верян оьлум 
Сяидля  эялмишдим  бура.  Бурда  мяним  гоъа 
анам  вя  ики  гардашым  –
 
Щафизля
, 
Закир  юз 
аиляляри иля йашайырдылар
. 
Евимизин  габаьындакы  армуд  аьаъынын 
кюлэясиндя
, 
никелли  чарпайыда  узаныб  ушаг
-
лыг  илляримя  гайытмышдым.  О  иллярин  хати
-
рясиндя итиб –
 
батырдым. Чох ъаван рящмятя 
эедян  гардашларым  –
 
Шащвяляди  вя  Тарйели 
хатырлайыб
, 
кюврялирдим
. 
Онларын  юлцмц 
мяни  чох  сарсытмышды.  Бу  арада  эюзцм  чар
-
даьа  саташды
. 
Йадыма  дярс  охумаьыма  эюря 
атамын мяни эцмцшц кямярля дюймяси дцшдц. 
Бядянимдян  эизилти  кечди.  Бир  анлыьа  ушаг 
олуб,  атамын  мяни  дюймясини  истядим.  Бу  ан 
гулагларыма сяс эялди. Кюрпя сяси. Щя, бу мя
-
ним  атамды
. 
Бялкя  йох,  сящв  едирям?!  Ахы 
атам нечя ил бундан габаг рящмятя эедиб. Щя
-
йятимиздян  мал  –
 
гара,  пейин  гохусу  да  чяки
-
либ, эедиб. Йох, сящв етмирям. Бу мяним атам
 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
109 
Фикрятди
. 
Садяъя
, 
балаъа Фикрят
. 
Кичик гарда
-
шым  Закирин  оьлу,  мяним  атам  Фикрятин 
адыны дашыйан кюрпя…
 
 
25 ийул 2007
, 
Аьсу
 rayonu
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bu hekayədə məmləkətimizin üz qarası olan 
həkimləri tənqid olunsa da, bunu bütün 
həkimlərimizə şamil etmək olmaz. Buna 

Z A U R  
 
110 
nümunə kimi vicdanla, təmənnasız əhaliyə 
xidmət göstərən Qaradağ rayonu 
Müşfiqabad qəsəbəsi  17 saylı KYS filialının 
baş həkimi Mübariz Məmmədovun 
timsalında bütün kollektivi göstərmək olar. 
 
TƏCİLİ YARDIM STANSİYASINDA 
 
O  gün  Təcili  Tibbi  Yardım  Stansiyasında 
həkim-  Cavid  Ələkbərzadənin  növbəsi  idi.  Ondan 
baĢqa  TTYS-da  tibb  bacısı  Çimnaz,  növbətçi 
Xalidə və sürücü Əmiraslan da vardı. 
Günün  ikinci  yarısı  idi.  YavaĢ-yavaĢ  qara 
buludlar  görünərək  hava  qaralır-axĢam  düĢürdü. 
Lakin  səhərdən  bəri buraya  zəng edib,çağrıĢ verən 
olmamıĢdı.  Arada  zəng  gəlib,  həkimin  tibb 
bacısının  ürəyini  sevindirsə  də,  lakin  növbətçi 
Xalidənin    dəstəyi  qaldırıb,  pıçıltı  ilə  danıĢığından 
sonra  hamıya  məlum  olmuĢdu  ki,    zəng  edən 
Xalidənin niĢanlısı Mehmandı. 
Artıq  gecəydi.  Hələ  də  bir  çağrıĢ  olmamıĢdı. 
Cavid  həkim  Əmiraslan  kiĢi  stansiyadakı  kiçik 
otaqda  nərd  oynayırdılar.  Ġkisi  də  nərdi  sevmək-
lərinə  baxmayaraq,  elə  bil  çox  həvəsiz,  vaxtlarını 
ötürmək  üçün  oynayırdılar.  Ġkisinin  də  üzünün 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
111 
ifadəsindən narazılıq hiss olunurdu. Nərd  oynaya-
oynaya  elə  hey  bu  gün  bir  xəstə  olmadığından, 
çağrıĢa  getmədiklərindən  gileylənirdilər.  Lakin  bu 
gileylərini bir-birinə deməyərək, üzlərinin ifadələri 
ilə  bildirirdilər.  Cavid  həkim  ona  görə  demirdi  ki, 
həkimlər  heç  vaxt    getdikləri  çağrıĢdan    aldıqları 
pulu sürücüyə bildirməzdilər, əgər  yanlarında  tibb 
bacısı olurdusa, o, bilirdi. Ona da qəpikdən, quruĢ-
dan  verirdilər  ki,  danıĢmasın.  Həkim  çağrıĢ  olan 
mənzildən çıxıb, maĢına minəndə üzünün ifadəsini 
elə  dəyiĢərdi  ki,  sürücü    cəsarət  edib,  ondan:  «Bir 
Ģey  oldumu?»  -  deyə  soruĢa  bilməzdi.  Qalırdı 
həkimin  özünün vicdanına. Əgər vicdanı  olurdusa, 
aldığı puldan sürücüyə də verirdi. Axı o, da əziyyət 
çəkirdi.  Elə  olurdu  saatlarla  hansısa    mənzilin 
qarĢısında dayanıb, həkimin çixmasını gözləyirdi. 
Cavid  həkim  Əmiraslan  kiĢiylə  nərd  oynaya-
oynaya,  birdən  zərləri  ovcunda  sıxıb,  sakit, 
mülayim səslə dedi: 
-  Əmiraslan  kiĢi,  nəzir  eləyirəm  sənin  adına, 
Allah  eləsin  bir  xəstə  düĢsün,  nə  olsa,  dədə  malı 
kimi  yarı  böləcəyəm.  O  biri  həkimlər  kimi  təkcə 
özümün  və  baĢ  həkimin  maraqlarını    güdən 
deyiləm.  Sənə  də  verəcəm,  Çimnaz  xanıma,  hələ 
Xalidəyə  də.  Narahat  olmayın,  təki  kimsə 

Z A U R  
 
112 
xəstələnsin, onlardan pul  qoparmağın  yolunu mən 
bilərəm. 
Cavid həkim bu sözləri sakit tərzdə dedisə də o 
biri  otaqda  milləri  bir-birinə  vura-vura  yun  corab 
toxuyan  Çimnaz  da,  telefonla  danıĢan    Xalidə  də 
eĢitdi.  Dinməsələr  də,  ürəklərində  Cavid  həkimin 
nəzirinin qəbul olunması üçün «Amin!» - dedilər. 
Əmiraslan  kiĢi  sağ  əlini    otağın  qapısı  tərəfə 
yönəldərək, yüksək səslə, Xalidəyə iĢarə edərək: 
- Əgər bu qız, bir dəqiqə  telefonu   yerə qoysa, 
zəng  edən  də  olar,    -  sonra  Xalidəni  səslədi:  -  Ay 
qızım, bura skorudu ey, hər an xəstə ola bilər. Zəng 
edərlər,  görərlər    məĢğuldur,  səhər  gedib,  yuxarı-
lara  Ģikayət  edərlər  ki,  xəstəmiz  ölür  skorunun 
telefonuna düĢə bilmirik. Sonra biz nə edərik?! Qoy 
bir tikə çörəyimizi çıxaraq da!.. 
Əmiraslan  kiĢinin  Xalidəni  tənqid  etməsi 
müsbət  nəticə  verdi.  O,  dərhal  telefonun  dəstəyini 
yerinə qoyub, Çimnazın yanına keçdi. Elə bu andan 
hərəsi  bir  iĢlə  məĢğul  oldular.  Buna  baxmayaraq, 
hamısının  qulağı  dəhlizdəki  telefon  aparatında 
qaldı. Hamının ürəyi guppuldayırdı ki, bəlkə kimsə 
zəng  edib,  çağrıĢ  verdi  və  biz  də  sabah  səhər 
evimizə  gedən  də  heç  olmasa  bir  çörək  alıb 

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
113 
apardıq. Təkcə Xalidədən baĢqa. Bircə o bu barədə 
düĢünmürdü. Ürəyi niĢanlısının yanındaydı. 
 
* * * 
 
-  Doktor,  çağrıĢ  var!  Doktor,  sizinləyəm  ey, 
çağrıĢ var! 
Cavid  həkim  əlini  çənəsinin  altına  qoyaraq, 
fikrə  dalmıĢdı.  Xalidənin  səsi  onu  fikirdən  ayırdı. 
O,  dərhal  yerindən  sıçrayıb,  ağ  xalatını  əyninə 
geyib,  çamadanını  götürüb,  ünvan  yazılan  çağrıĢ 
kağızını  Xalidədən  alıb,  tələsik  Çimnazla  qapıdan 
çıxıb, maĢını iĢə salan Əmiraslan kiĢiyə: - Qapıları 
aç,  oturaq,  tez  sür  gedək.  Tale  üzümüzə  gülüb,  - 
deyib, kiçik TTYS maĢınında - qabaqda, Əmiraslan 
kiĢinin yanında əyləĢidi. Çimnaz da arxada əyləĢdi. 
Beləliklə, 
çağrıĢ 
vərəqəsində 
yazılan 
ünvandaydılar.  Əmiraslan  kiĢi  da  çöldə  -  maĢında 
həsrətnən onları gözləyirdi. 
Xəstə yaĢlı kiĢi idi. Cavid həkim onun təzyiqini 
ölçüb,  yuxarı  olduğunu  müəyyənləĢdirdi.  Çimnaz 
tələsik, çamadanın ağzını açıb, lazımı peraparatları 
Ģpristə yığaraq, iynəni kiĢinin qoluna elə vurdu ki, 
zavallı  kiĢi  qolunun  ağrısından  ayağa  qalxıb,  dik 
otursa  da,  təzədən  halsızlaĢıb,  yatağına  yıxıldı. 

Z A U R  
 
114 
Cavid həkim xəstənin təzyiqini bir də ölçərək, artıq 
endiyini  müəyyənləĢdirəndən  sonra,  çamadanın 
ağzını bağlayıb, qalxıb getmək istəyəndə, səhərdən 
bəri  baĢlarının  üstünü  kəsdirib,  dayanan  xəstənin 
balacaboy, eybəcər oğlu Cavid həkimin cibinə nəsə 
qoydu.  Sözsüz  ki,  pul  idi.  Onlar  mənzildən  çıxıb, 
maĢına  doğru  gedən  də,  Cavid  həkim  Çimnazı  bir 
az  qabağa  buraxıb,  əlini  cibinə  apardı,yavaĢca 
pulun  ucunu  çıxarararaq,  eybəcər  oğlanın  ora  iki 
manat  qoyduğunu  gördü.  Dərhal  manatlığın  birini 
xalatının  cibindən  götürüb,  əlini  Ģalvarının  arxa 
cibinə  apardı.  Bu  vaxt  qabaqda  maĢının  arxa 
qapısını  açan  Çinmnaz    gördü.  Lakin  özünü 
görməməzliyə  qoyub,  qapını  açıb,  əyləĢdi.  Onun 
ardınca  Cavid  həkim  də  maĢının  qabaq  qapısını 
açıb  oturdu.  Əmiraslan  kiĢi    maĢını  iĢə  salıb,  yola 
düĢdü. Cavid həkim pulu gizlədən də Çimnazın onu 
gördüyünü duyub: 
-  Bu  belim  də  yaman  ağrıyır.  Səhərdən  əlimi 
qoyub,  qızdırıram  ki,  bəlkə    ağrısı  keçə,  amma 
keçmir  ki,  keçmir...  Əmiraslan  kiĢi,  bu  camaatda 
ağın  çıxarıb    ey,  bilirlər  də  ki,  biz  tibb  iĢçilərinin 
fərli  - baĢlı maaĢımız da  yoxdur,  yenə də bilə-bilə 
götürüb mənə bir manat pul veriblər.  

A L D A D I L M I Ş   Ə R  
 
115 
Çimnaz  qabağa  –  kabinaya  açılan  pəncərədən 
Cavid  həkimə  baxıb,  onun    yalanlarına  tənə  ilə 
gülümsədi. 
TTYS-na  çata-çatda    maĢındakı  xidməti 
telefondan (ratsiyadan) Xalidənin səsi eĢidildi: 
- Doktor Ələkbərzadə eĢidirsinizmi?.. 
 Cavid 
həkim  dərhal  xidməti  telefonu 
(ratsiyanı)  ağzına  yaxınlaĢdıraraq:  -  «EĢidirəm!»  - 
deyib,  Xalidədən  yeni  çağrıĢ  olduğu  xəbərini  aldı. 
O,  kabinanın  iĢığını  yandıraraq,  cibindən  vərəq, 
qələm  çıxarıb,  vərəqi  dizlərinin  üstünə  qoyub, 
ünvanı vərəqə yazıb, Əmiraslan kiĢiyə uzatdı sonra 
qələm-kağızını cibinə  qoyub,  üzünü arxaya-  kiçik 
pəncərənin    o  tərəfində  çatma  qaĢları  bir  az  da 
çatılan Çimnaza çevirib, dedi: 
-  Çimnaz  xanım,  deyəsən,  bu  gün  Allahımız 
verib!.. ÇağrıĢ, çağrıĢ dalınca gəlir... 
Çimnaz  həkimin  sözlərinə  cavab  verməyib, 
gözlərini  süzdürərək,  üzünü  sol  tərəfə  çevirdi. 
Əmiraslan kiĢi xırıltılı səsiylə: 
-  Oğul,  təki  belə  olsun!  Mağıl,  səhər  evimizə 
gedən  də  uĢaqların  üzünə  baxa    bilərik.  Nəvəm 
neçə  vaxdı  deyir  ki,  -  baba  gələndə  mənə  maĢın 
alarsan.  Neçə  vaxdı  uĢağın  istəyini  yerinə  yetirə