husan
―xanəndə‖ (ermənicə
yazılışda əvvəlinə ―
h
‖ səsinin əlavə olunması ilə) sözünü götürək. XI-XII əsrlərdə
Orta Asiyada mə lu m olan u zan (o zan) sözünün qədim e rməni d ilində olması
göstərir ki, ermənilər onu albanlardan götürmüşlər. Sö zsüz, Nizamin in çəkd iyi
ozan (u zan) sözü də məh z alban dilinə mənsub idi.
Er. əvvəl XVI-XV əsrlərə aid hürrit ya zılarında Uqur adlı yerli a llah adı
178
çəkilir, lakin kənardan qəbulolunma allah olduğu göstərilir. Hürritlərdən bu allah
adı ermən ilərə də keçmişdir. Ço x sonralar uğur sözü qədim türk runi ab idələrində
və ―Kitabi Dədə Qorqud‖da çəkilir.
Er. əv. 519-cu ilə aid Bisütun qaya yazısında qədim farsca mətndə ―kara-
Mada‖ ifadəsi işlən mişdir. Bütün tədqiqatçılar bu ifadənin ―Maday camaatı‖
mənasında olduğunu qeyd etmişlə r. Lüğətlərdə ― kara‖ sözü qədim fa rsmənşəli söz
kimi göstərilmişdir. Qəd im erməni dilinə keçmiş bu söz Karapet (―kara başçısı‖)
şəxs adında qalmışdır. Halbuki İran d illərin in heç b irində ―kara‖ sözü yo xdur. Fars
dilində hələ Sasanilər va xt ında türkcə
qara, k ara
sözünün qarşılığ ı
rama
– ―dəstə‖,
―yığın‖, ―yığ ma qoşun‖ sözü vardır. Qəd im erməni dilində isə
qara
və
rama
sözlərinin qarşılığı ―жоговурд‖ sözüdür. Deməli,
k ara
fars və erməni mənşəli söz
sayıla bilməz. ―Kara‖ qədim farslara məh z mid iyalıların dilindən keçmiş türk
sözdür. Türk runi abidələrində A zərbaycan dilində ―qara camaat‖ ifadəsi kimi
―camaat‖, ―əhali‖, ―rəiyyət‖ mənasında
kara budun
sözləri vardır. A. N. Kononov
qədim türk d illə rində ―qara‖ sözünün ―yığın‖, ―dəstə‖, ―güruh‖, ―camaat‖, ― xalq‖,
―qoşun‖ mənalarında o lduğunu yazmışdır . Diqqətəlayiqdir ki, ―kara-Mada‖
ifadəsini tədqiqatçılar ―M idiya qoşunu‖ kimi mənalandırırlar. Monqol dilində də
xara
―kəndli‖, ―əkinçi‖, ―sırav i‖, ―sadə‖ deməkdir. XV-XVI əsrlərdə Sib ir
xanlığında sıravi əhali yaln ız ―kara‖ adı ilə ifadə o lunurdu.
Be lə misalları ço x çə kmə k olar. Onsuz da aydındır ki, Azə rbaycan dili
qədim tarixə, dərin köklərə malik dildir. La kin bu köklər indiyədək aşkar
olunmamışdı. İndi bu istiqamətdə böyük bir nailiyyət göz qabağındadır: dilimizin
təşəkkülü proble mi xalq ımızın mənşəyi haqqındakı qondarma konsepsiyanın
caynağından xilas edilmişdir.
Azərbaycan türk dilinin A zərbaycan əra zisinə XI-XII əsrlə rdə oğuzla rın
işğalı ilə əlaqədar gətirilmə olduğunu deyənlər həqiqətən oğuzlarla bağlı
Osmanlıtürk dilin i (Türkiyənin dilini) misal çəkirlər. Doğrudan da Azərbaycan dili
Türkiyənin dilinə ço x yaxındır. Lakin bu müqayis ə yerinə düşmüş. Türkiyə
ərazisində həqiqətən türkləş mə p rosesi getmişdir və XI-XII əsrlərdən qabaq Bizans
imperiyasının əhatə etdiyi Anadoluda oğuzların dili XIV-XV əsrlərdə ü mu mxalq
danışıq dilinə çevrilmişdi. Eradan əvvəl kimmerlərin, skiflərin və sakların
müəyyən hissələrinin, erkən orta əsrlərdə bulqarların, peçeneklərin, avarların və b.
türk tayfaların ın indiki Türkiyə ərazisinin Şərq bölgələrində məskunlaşması
mə lu mdur. La kin Anadolunu türklərə verənlə r XI-XII əsrlərin oğuzlarıdır və türk
dilini də onlar gətirmişlər. Anadolu yarımadasına oğuzların gə lişi küt ləvi a xın idi
və onlar tezliklə oturaq həyata keç mişdilər. De məli, Türkiyə ə ra zisi aborigen
türklər ölkəsi olmamışdır. Ona görə XI-XII əsrlərə qədərki Anadolu toponimləri və
Кононов А. Н. Сематика цве тообозначений в тюрских языка х. Сб.
«Тюркологический сборник», М ., 1978, с. 161. Bu barədə bax. «Тюркская
лексикология и лексикография», М., 1971, с. 16-17.
179
şəxs adları da qədim türkcə deyil.
Azərbaycan ərazisində isə və ziyyət ba mbaşqadır. Er. əv. I min illikdən
başlayaraq Manna, Midiya Atropatena və Albaniya dövlətləri abarogen əhalin in
siyasi qurumları idi. Deməli, Azərbaycanda XI-XII əsrlərə qədərki əhali ilə həmin
əsrlərdən sonrakı əhali arasında
Dostları ilə paylaş: |