Nizamido azərbaycançılıq
sıxıntı içərisindəki doğma vətənində söz və fikir azadlığının
bərqərar olmasını istəyirdi və bu istəyini zamanlara çatdırırdı.
«Yeddi gözəl» poemasında çoban xəyanət etmiş itin
əhvalatını Bəhrama danışır, onu ayıldır. Aydındır ki, çoban
çobandır, şah da şah. Şahın şahlıq təcrübəsi ona çox şey
öyrədir. Çobanı isə nə vaxt dindirsən, sözünün əvvəli də axın
da qoyundan və itdən olacaq, çobanlığm əzablı peşəsindən
olacaq. Burada Nizami onu demək istəmir ki, şahlar
idarəçiliyi çobandan öyrənməlidir.
Nizaminin şahı çoban vasitəsi ilə ayıltmağının mənası
budur ki, böyük sənətkar vəzifəsinin böyük-kiçikliyindən asılı
olmayaraq bütün insanlara bir şəxsiyyət kimi yanaşır. Sadə
peşə adamının şaha nəsihət verməsi isə Nizaminin təcəssüm
etdirdiyi şəxsiyyət azadlığının bariz şəkildə ifadəsidir. Nizami
dövründə əlbəttə ki, heç bir şah çoban məsləhətinə ehtiyac
duymurdu və bunu qəbul etməzdi də. Nizami isə bu hadisəni
Azərbaycan mühitinə gətirərək öz ölkəsində ictimai ədalətin
bərqərar olunmasının reallaşacağına ümid bəsləyirdi. Bu
ictimai ədalət və şəxsiyyət azadlığı arzusu Nizaminin dili ilə
belə ifadə olunur:
Çobanın sözündə vari idi hikmət
Bir arif qocadan şah aldı ibrət
Sözlər işarətdi, anladı, duydu
Bir az yeyən kimi şəhrə üz qoydu
Dedi ki, «Bu işə olmuşam heyran
Şahlığı öyrətdi mənə bir çoban».
Y G . 2004, 271-272.
Bəhramın dustaqlıqdakı adamları dinləməsi və onlara
bəraət verməsi və hətta, mükafatlandırması da ictimai
ədalətin və şəxsiyyət azadlığının bərqərar edilməsinin
təcəssümü idi. Şah birinci məzlumun nahaq zülmə düçar
olduğunu bilib onu azad edir, ikinci məzlumun bağını özünə
qaytarır, üçüncü məzlumun əlindən alınmış varını xain vəzirin
varidatı hesabına özünə qaytarır, dördüncü məzlumun əlindən
69
|