Atributivlik
̶
isimlərin əşya məzmunu saxlamaqla.əlamət,kefiyyət
məzmunu
qazanmasıdır.
İsimlər iki yolla atributivləşir:
1.Analitik yolla atributivləşmə;2.Sintetik yolla atributivləşmə.
Analitik yolla
isimləşmədə bir isim başqa bir ismin qarşısında ̶ sifət məqamında
işlənir və öz əşya məzmununu saxlamaqla yanaşı,həm
də sifətə məxsus əlamət,kefiyyət
məzmunu qazanır.
İsimlər atributivləşərkən morfoloji cəhətdən
dəyişikliyə uğraya bilmir,kəmiyyət,
mənsubiyyət,hal şəkilçiləri qəbul edə bilmir.Cümlədə
isim olaraq qalsa da,sintaktik
vəzifəsini və suallarını dəyişir,
necə? nə cür? hansı?
suallarına
cavab verir,təyin
vəzifəsində işlənir.Məs.:Özümü güclə
taxta
oturacaqa çatdırdım.(T.K)
Sintetik yolla
atributivləşmə isə
-kı,-ki,-ku,-kü
şəkilçisinin iştirakı ilə zaman və məkan
məzmunlu,
-lı,-li,-lu,-lü; -sız,-siz,-suz,-süz
şəkilçiləri ilə
yaranmaqla təsdiq və inkar
məzmunlu olmaqla fərqlənir.
Ədəbiyyat
1. B.Xəlilov.Müasir Azərbaycan dilinin morfologiyası.I hissə.Bakı,2000
2.Q.Kazımov.Müasir Azərbaycan dili.Morfologiya.Bakı,2014
3.M.Hüseynzadə.Müasir Azərbaycan dili. (Morfologiya).III hissə.Bakı,2007