siyyətim yoxdur? Əziz oxucu! Mon o qızla oğlanın toy büsatını tesvir etmirom. Çünki onların heç biri bu xüsusda düşünmürdü. Oğlanın da, qızın da arzusu daha böyük idi. Onların gözü uzaqlara, golocoyə zillənmişdi. Oğlan deyirdi: - Lətifə! Gələn İl bu zaman m ən özüm, bax, orada, sahildən on kilometr uzaqda beş min metr dərinliyində bir quyu qazacağam. D ə- tıizdo ən dərin quyu mənim olacaq. Onu qurtaran günü hər yerdən adamlar gələcək, müxbirlərin, fotoqrafların əlindən tərpənmək müm kün olmayacaq! Qız deyirdi: - Tələsm ə, Tahir, hələ tezdir. Sən yenicə həyata qədəm basırsan. Dərəcəni artırmaq üçün imtahan vertnisenmi? Xəzəllər yenə pıçıldaşdı. Onlar sükut edib ətrafa baxırdılar. Hər ikisi, onlardan başqa kimlərinsə bir bucağa çəkilib pıçıldaşdığım dü şünürdü. Lakin ətraf bomboşdu. Yoğun ağacların qaralışan gövdələ rindən başqa heçnə gözə dəymirdi. - Tələsm ə, - deyə Lətifə nəsihətə keçdi, - hələ sən bu sənəti ye nicə öyrənirsən. Mənim atam iyirmi İl fəhlə işləyəndən sonra buruq ustası olub... 248 C 2 V .
Tahir qızın könlünə toxunmaq istəmədi: “O başqa, o savadsızdı” deyə düşündü. - Bir il bir igidin ömrüdür, - dedi. - On səkkiz yaşında o qodər qəhrəman var ki... Mən o vaxtacan çox şey öyrənəcəyəm. Bir ildən sonra gedib anamı da gətirəcəyəm. - O necə arvaddır, he? Mehribandır? Lətifənin gözlərində sualdan çox, Tahirin anasını görmək arzusu oxunurdu. Tahir de bunuduymıış kimi, ona cavab vermədi: - Paho, mən gecikirəm, - dedi v ə tez-tez yerim əyə başladı. - Hara, hara gecikirsən? - Bu saat dərsimiz başlanır. Montyorlar dəməyinin məşğələsi saat yeddidədir, - o, Lətifənin qolundan ayrılmadı. - O vaxt sən deyirdin ki,
