prizidium stolunun qabağında gül-çiçək. Amma bir şeyi yaddan çıxar mayıblar. Salonu bərk radiolaşdınblar. Harada otursaq, yaxşı eşidəcəyik. Lalə haqlı idi. Aslanov səhnə arxasından öz yoldaşlarilə bərabər içəri girib, səhnədəki uzun prezidium stoluna yanaşanda, bütün salon dan gurultulu alqışlar qopdusa da, şəhər komitəsi katibi narazı halda başını buladı, toplaşanları sakitliyə çağırdı və müşavirəni özü açıb, sə bir və təmkinlə dedi: - M ənə ele gəlir ki, vaxta qənaət etmək üçün, yığıncağımızı işgü zar bir tərzdə keçirsək yaxşıdır. Lalə yenə də Qüdrətə baxdı: - Gördün mən deyən oldu? Doğrudan da Aslanov nitqini hamıya, o cümlədən Qüdrətlə Laləyə də təəccüblü görünən sərt bir üslubda başladı: - Azərbaycan neft sənayesi bu İlin planım yarım ay vaxtından ə w ə l yüz iki faiz doldurmuşdur. Bəzi yoldaşlara belə görünə bilər ki, həyəcan keçirməyə heç bir əsasımız yoxdur. Ancaq mən indidən x ə bərdarlıq edirəm: bu müşavirəmizdə mənim dediyim “yüz iki faiz” sözlərdən başqa qeyri müvəffəqiyyət haqqında danışılmayacaq. Aslanov qabağındakı mikrafonıı ikiəlli tutub yerindən oynatdı və özünə yaxınlaşdırdı: - Mənim dediklərimi yaxşı eşidirsinizmi, yoldaşlar1? Salondakılar “bəli, beli!” deyə səsləndilər. Katib yenə eyni təm kinlə sözünə davam etdi: - Neft qəhrəmanlarına həmişə vaxtlı-vaxtında fəxri adlar və or denlər verildiyinə görə, onları əlavə tərifləməyə ehtiyac görmürəm.
Qəzetlərimiz bu barədo az yazmamışlar və mənə elə gəlir ki, redaksi yalarımızın tənqiddən çox tərifə meyli var. Bu isə bizim on böyük qü surumuzdur. Bu sözlərdən Qüdrət də, Lalə də öz payını aldı. Dünən qəzetlərin
