24
Samuelson neoklassik va Keynscha nazariyalarni, ishlab chiqarishning optimal
darajasini ta‘minlovchi hamda talabni faollashtiruvchi omillarni bog‘lashga harakat
qiladi. P. Samuelsonning asosiy g‘oyasi shundan iboratki, qachonki
to‘liq bandlikka erishilganda bozorning o‘zini-o‘zi tartiblash tizimi amal qiladi
boshlaydi.
XX asrning 60 – 70-yillarida neokeynschilar (J. Robinson, P. Sraffa, N.
Kaldor va boshqalar) daromadlarni ancha teng taqsimlash, bozor raqobatini
cheklash, inflyatsiyaga qarshi tadbirlar o‘tkazishni yoqlab keynschilikni D.
Rikardo g‘oyalari bilan to‘ldirishga harakat qiladi.
Keyns nazariyasi g‘arb mamlakatlarida iqtisodiy o‘sishning, ancha yuqori
sur‘atlarini ta‘minlash, bandlikni oshirish va umumiy farovonlikni o‘stirish
imkonini berdi. Biroq kuchli jahon iqtisodiy inqirozlari iqtisodiyotni davlat
tomonidan tartibga solish jamiyatni ishsizlik, inflyatsiya va iqtisodiy bo‘hronlarni
bartaraf qilishga layoqatsiz ekanligini ko‘rsatdi. Shu sababli, iqtisodiyot
nazariyasidagi yangi yo‘nalish – monetarizm, yangi klassik maktab va
neoinstituttsionalizm keynschilikni siqib chiqara boshladi.
Dostları ilə paylaş: