So’nggi qo’shilgan mahsulot deb eng so’nggi qo’shilgan omil (kapital yoki
ishchi kuchi) evaziga o’sgan mahsulotga aytiladi.
Har bir qo’shilgan omil evaziga olingan qo’shilgan mahsulot esa
so’nggi qo’shilgan omil unumdorligi deb aytiladi.
So’nggi qo’shilgan mahsulot (o’sgan)
miqdorini so’nggi qo’shilgan (o’sgan) ishchi kuchi yoki kapital miqdoriga bo’lish
yo’li bilan qo’shilgan omil, ya’ni qo’shilgan kapital yoki qo’shilgan ishchi kuchi
unumdorligi aniqlanadi, ya’ni:
К М КМ
yoki
I М КМ
.
Alohida olingan omil evaziga qo’shilgan mahsulot ma’lum darajaga borgandan
keyin kamaya boshlaydi. Bu kamayish ayniqsa uning har bir birligi evaziga
qo’shilgan mahsulotda aniq seziladi. Mana shu qo’shilgan omil unumdorligining
pasayishiga qarab, marjinalistlarning vakillari
unumdorlikning kamayib borish qonuni degan qonunni kashf qilishgan. Ularning g’oyasi bo’yicha har bir keyingi
qilingan xarajat yoki omil oldingisiga qaraganda kam samara beradi va oqibatda
umumiy o’rtacha mahsulot ham pasayib ketadi.
Biroq, shuni ta’kidlash lozimki, keyingi jalb qilingan omil yoki xarajat
unumdorligining pasayib borish qonuni quyidagicha to’rt holatda amal qilishi
mumkin:
1) ishlab chiqarishning boshqa omillari o’zgarmay faqat bir omil to’xtovsiz
oshirilganda;
2) fan-texnika taraqqiy etmaganda yoki ishlab chiqarishga jalb qilinmaganda;
3) omillar o’rtasidagi miqdoriy va sifatiy nisbatlar buzilganda;
4) shart-sharoitni hisobga olmasdan xarajatlar xo’jasizlarcha, ko’r-ko’rona
amalga oshirilganda.
Yuqorida belgilangandan boshqa holatlarda bu qonun amal qilmaydi.
4. Ishlab chiqarish imkoniyatlari va uning chegarasi Iqtisodiyot nazariyasi fani mavjud cheklangan iqtisodiy resurslardan qanday
qilib foydalanilganda jamiyatning cheksiz ehtiyojlarini to’laroq qondirib borish
mumkin, degan muammo ustida bosh qotiradi. Bunda, birinchidan, iqtisodiy
resurslardan foydalanishning turli xil muqobil variantlari mavjud bo’lishi ko’zda
tutilib, ulardan eng samaralisi, ya’ni jamiyat ehtiyojlarini ancha to’laroq
qondiradigan miqdorda tovar va xizmatlarni ishlab chiqarish imkonini beradigan
turini tanlab olishga harakat qilinadi.
Ikkinchidan, iqtisodiy resurslar nisbatan cheklanganligi sababli jamiyat
a’zolarining barcha ehtiyojlarini birdaniga qondirish mumkin bo’lmaydi. Shuning
uchun jamiyatga qaysi mahsulotlarni ishlab chiqarish, qaysilaridan vaqtincha voz
kechish lozimligini hal qilish, ya’ni tanlashni amalga oshirish zarur bo’ladi. Shunday
tanlash orqali, resurslarning mavjud darajasida mahsulot olishning aniqlangan eng
yuqori miqdori jamiyatning ishlab chiqarish imkoniyatini ko’rsatadi. Jamiyatning
ishlab chiqarish imkoniyatidan to’liq foydalanish uchun, iqtisodiy resurslarning
to’liq bandligiga erishish va ishlab chiqarishning to’liq hajmini ta’minlash zarur.