Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Sarvan İbrahimov,
“Azərbaycan müəllimi” qəzetinin baş redaktor müavini DOST İTKİSİ H aqqında danışmaq nə qədər rahat olsa da, onu xatirə‑ lər işığında yada salmaq mənim üçün bir o qədər ağır‑ dır. Qəfil açılan güllə kimi amansız ölüm onu gülə‑gülə aramızdan vaxtsız apardı. Qapılarımızın Novruz müjdəsilə açıldığı bir yaz gecəsi ömür qapısı üzünə əbədi bağlandı. 2014‑cü ilin 14 mart səhəri... O acı xəbəri eşidəndə elə bil ye‑ rimdə donub qaldım. Bir anlıq yuxuda olduğumu zənn etdim. Telefonun uzaq məsafəsindən gələn aydın səs hələ də qulağım‑ dan getmir: “Dünən gecə İbrahim rəhmətə gedib...”. Nə etmək olardı? Bu, acı həqiqət idi. Təəssüf etməkdən, göz yaşımı içimdə boğmaqdan başqa əlimdən bir şey gəlmirdi. Düşmənə sinəsini sipər edən, dosta kürəyini arxa verən əsl dost kimi xatırlayıram onu. Müdriklərdən biri deyib ki, yaxşı dost təkcə dar gündə deyil, yaxşı gündə də tanınır. O, mənim üçün məhz belə bir dost idi. İllər öncə “Xalq qəzeti”ndə tanışlığımızın qəribə tarixçəsi olmasa da, o günü yaxşı xatırlayıram. Məzuniyyətdən təzəcə A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 70 qayıtmışdım. Redaksiyaya təzə bir işçinin – texniki direktorun gəlməyindən artıq xəbər tutmuşdum. Onunla ilk görüşüm də elə kompüter mərkəzində yaddaşıma köçdü. Əl uzadaraq nurlu çöhrəsi üzümə güldü: “Tanış olaq, İbrahim Ömərov”, ‑ deyə ədəb‑ərkanla, yaşının az olmasına baxmayaraq, əsl ziya‑ lıya xas ehtiramla özünü təqdim etdi. Bir redaksiyada çalışdığımız neçə illər ərzində bir‑birimizi yaxından tanıdıq. Sevincimizi paylaşmağı, dərdimizə şərik çıx‑ mağı bacardıq. Taleyin qismətindən “Xalq qəzeti”ndən “Azər‑ baycan müəllimi”nə pənah gətirəndən sonra da əlaqələrimiz kəsilmədi. Tez‑tez görüşə bilməsək də, bir‑birimizdən hal‑ əhval tutardıq. Hər dəfə də “özündən muğayat ol”, ‑ deyə mənə ürək qızdırardı. Doğrusu, özümüzdən muğayat olmağa çalışsaq da, onu qoruya bilmədik. Qısa bir ömür yaşadı İbrahim Ömərov. Lakin şərəfli bir yol keçdi. Bu qısa zaman kəsiyində isə qazandıqları itirdiklərindən çox oldu. Bir ayın tamamında idi ki, Sumqayıt Dövlət Universitetinə prorektor təyin olunmuşdu. Dostları, yaxınları hələ ürəklə təb‑ rik etməyə macal tapmamış əcəl onun ürəyinə hakim kəsildi. Nə edək ki, təyinatının sevincini onunla bölüşə bilmədik. Yox‑ luğu isə yaman sarsıtdı bizi. Artıq bir ilə yaxındır ki, İbrahim Ömərov aramızda yoxdur. Nə yaxşı ki, onunla bağlı isti xati‑ rələrimiz ürəyimizə bir qədər təskinlik verir. Həmişə tezliklə görüşərik deyərdi. İndi isə nə vaxtsa görü‑ şəcəyimizi TANRININ qismətinə buraxıram. Görüşənədək de‑ yirəm. Ruhun şad olsun, əziz dost! |