İsa Qəmbəri bacarıqlı, istedadlı, savadlı siyasətçi kimi tanıyıram. Ancaq istəməzdim
ki, onu hansısa dünya siyasətçisi ilə muqayisə edim, hələ cavandır, siyasi həyatı
qabaqdadır. Hakimiyyətdə olarkən bir çox fikirləri, hərəkətləri ilə razfılaşmırdım,qəbul
onda tanış deyildik). Müəllifin ağlı,savadı, güclü məntiqi, vətənpərvər ruhu məndə xoş
təəsürat yaratdı.İsə bəylə tanışlığım isə məni qəti bir fikrə gətirdi: Onun Azərbaycan
451
Azərbaycan ziyalılarının bəziləri belə etiraz forması seçiblər ki, həbs olunanların
azadlığa buraxılması, qətimkan tədbirinin dəyişdirilməsi, hüquqlarının qorunması və
s,məsələlərlə əlaqədar müraciətlərə imzalarını qoysunlar.Demək olar ki,həmişə belə
müraciətlərin altında Anarın imzası olur.Nə səbədən bunu edir?Yazıçı bu sualıma belə
cavab verdi:
Doğrudan da mən sovet vaxtında da, Xalq cəbhəsinin hakimiyyəti dövründə də
məhkum və həbs olunmuşların müdafiəsinə qalxmışam.Bunu indi də edirəm. Bəlkə də, «bu
adamların əksəriyyəti siyasi motivlərlə deyil,cinayət əməllərinə görə həbs ediliblər»
deyənlər haqlıdır.Amma mən xatırlayıram ki, sovet vaxtında da dissidentlər haqqında
məhz belə deyirdilər.Bir də ki,tarixilik hissi var - 37-ci ili unutmamışıq.Mən yazıçıyam və
iki böyük yazıçını xatırlayıram,Onların təcrübələri mənim üçün göstəricidir.Onlarda biri -
Çexov deyirdi: Qoy lap Dreyfus günahkardır,Zolya hər halda haqlıdır,çünki yazıçının işi
ittiham, təqib etmək deyil,artıq ittiham olunmuş və cəza çəkən günahlıları belə müdafiə
etməkdir. İttihamçılar, proku-rorlar,candarmlar onsuz da yetərincədir.
Dostları ilə paylaş: