-
gözətləmə odası
:
aralıq
.
ara
.
-
qonaqların, görcülərin qonağı, otaqı
:
aralıq
.
ara
.
otaqa
otağa
.
1
. tac. döğüşdə tolğaya
(
dəmir börk
)
taxılan tuq,
cığa. börkə bağlanan bəzəklər.
1
.
kalağı. başa, təpiyə
vurulan quş yələyi.
1
.
ot ağa
.
evin başı
.
ailə başı
.
evdə
s
özü geçən kişi.
otaqa
otağa
.
tuğ
.
çələng
.
otaqca
odacıq
. odac.
odaç
.
ev, hamam kimi yerlərdə özəl bir
nərsə üçün ayrılan otaq. kəpəz. qəfəs. qapas.
-
hamam
gəpəz: soyunub, geyinmə bölümü.
-
aşgəpəzi: aşoda.
aşpazxana.
otaqçı
çadırçı.
-
otaqçılar çarşısı.
otaqçı
odaqçı
.
odaçı
. pərdəçi. tutucu. hacib.
otaqçılıq
yabanı otdan ayıran
.
otaqlı
odalı.
-
kaçar odalı
:
neçə otaqlı.
otaqlıq
otaqlıq
.
odalıq
. qırnaq. kilfət. kəniz. qaravaş. kilfət.
kəniz. cariyə. qırnaq. kilfət. kəniz. qaravaş. kilfət. kəniz.
cariyə.
otalaq
otalağ
.
ot alağ
. kav. kağ. kağan. kağavar. kavağar.
kəğəl. kağal. kəhgir. kağqır. kəvlə.
>
kəhlə. küsgüt.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
412
asalaq, əngəl bitgilər. otalağ. yabanı ot.
-
tarlanı otalağdan
,
kağavardan arıtlama: çapa, kağlama,
kavlama işi. kav. kağ. kağan. k
avan.
otalaqlamaq
otalağlamaq
. kavlamaq. kağlamaq. kağanlamaq.
qavanlamaq. çapalamaq. çəpinləmək. tarlanı otalağdan,
kağavardan arıtlamaq.
otalı
kökotlü. göyotlı. kəkotlu.
(<
kök
,
göy
+ ot).
qoxulalı.
qoxlalı. qoxulu. isli. iysili. dadıqlı. dadıllı. dadırlı. dadımlı.
çaşnılı. çəşnili. çəknili. çiçəkli. tutumlu. tamtamlı.
sumaqlı. baharatlı.
ədvacatlı. ədviyəcatlı. əduvalı.
ədviyəli.
otalı
odalı. otaqlı
.
-
kaçar odalı
:
neçə otaqlı.
otalıq
qız
odalıq qız
:
kəniz. ev işçisi. yençə qız. yincgə qız.
otalı
q
odalıq
.
1
. odalıq qız. evlənmədən evdə saxlanılan külfət.
yinçqə qız. inçqə qız. kəniz.
1
. əbd. qul.
1
.
<
otaq+
lıq
.
qulluqçu
.
göz altı
.
əl altı
.
otalıq
odalıq
.
otaqlıq
. qaravaş. ev, otaq işçisi. qırnaq. kilfət.
kəniz. qaravaş. kilfət. kəniz. cariyə. qırnaq. kilfət. kəniz.
qaravaş. kilfət. kəniz. cariyə.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
otalış
odalış
. odalma.
tutuşuş. tutuşma. alışma. alışış.
alovlanma. alovlanış. yanma. yanış. yaxınma. yaxınış.
yalpınma. yalpınış. iştial.
otalma
odalma.
odalış
.
odlanma. yanma. yanğın. tutuşuş.
tutu
şma. alışma. alışış. alovlanma. alovlanış. yanma.
yanış. yaxınma. yaxınış. yalpınma. yalpınış. iştial.
otama
dərman
.
bağım
.
çara
.
çözüm
. im .
yardım
. umar .
əlac
.
çıxış
.
tədavi
.
otamaq
1
.
odamaq
. yandırmaq. yaxmaq.
-
odun otamaq
.
1
.
isıtmaq.
-
aşıc
odamaq
: qablamanı qızdırmaq
.
1
.
imləmək.
əmləmək. əlac yapmaq.
-
əmci ona ot otadı: həkim ona im,
dərman verdi
.
1
.
otlamaq. yandırmaq.
-
odun otamaq
.
1
.həkimlik edmək. qamlamaq.
otamış
ötəmiş
.
otacı
.
utacı
. doktur .
həkim.
otan çava
çör çöp
.
süpürüntü
.
yaqıt
. yaqacaq.
otan
batan .
vətən
.
otancaq
ilac .
əlac
.
dava.
mərhəm.
otar
ötər
.
1
.
keçici
.
fani.
1
.
utar.
iyiləşdirici
.
1
. mərtə'. otlağ.
yayla.
otaran
otaçı
.
çoban.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
414
otaran
otomobil. ot araba.
otarcı
alay, qoşun zəxirə başı. ordunun, qoşunun yemək,
keçinəcaq, dolanmaq xəşlərinin görəvçisi. məsuli zəxirə.
otarıtan bərü
otarıdan bərü
.
ötədən bərü. keçmişdən belə. minəlqədim.
otarlıq
otlağ. mal qaranı otlatma yeri. yaylım.
otarmaq
1
.
kələmək
.
budağlamaq
. budamaq .
dəğərsiz
.
haşal
otlarι yığmaq
.
otağ
:
vəcin
.
otağlamaq
.
1
.
od üsdə
qoymaq.
otasız
otsuz.
acınacaq. buncağız. çıxırsız. düzəsiz. onarsız.
onursuz. olunmaz. arnaşsız. çarasız. zavallı. tabsız.
dayanaqsız. gəvşək. sölpük. sölük. solğuq. soluq. qaba,
iti olmayan. damarsız. güvənilməz. aylaq. gücsüz.
yetərsiz. düşük. bitik. bacarıqsız. başarıqsız. becərəksiz.
qaq. qax. sökük. yarıq. yalız. yalıt. yalzan. yalvac.
yalavac. yalvara. avara. açılaz. aciz. zayıf. iqtidarsız.
şəfasız.
otaş
>
ot
ağlamaq
. otaq .
yabanı otdan ayırma
.
otaş!
ataş!
.
atəş!
.
yanış!. yaxış!.
otaşıq
odaşıq
. həmodaq.
otaşlamaq
ataşlamaq
. odlamaq
. yandırmaq. yaxmaq. yaxarmaq.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
otav
od . otaq .
çadır
.
otay
oday (< od + ay).
ortay
(orta + ay ).
yayın sonuncu ayı.
şəhrivər. oqust. avqust.
otayaq
iti. yeyin. çabuq. çevik.
otayqa
otayan. ötə yan. qarşu. o yan.
otbarıt
ot barıt
. qarışıq. qarşılıqlı. mütəzadd.
otböcəyi
odböcəyi
. kirmi şəbtab.
otcaq
odcaq
. otcaqa. otyaq. ocaq. od yeri.
otcaq
ortcaq.
yarıncaq
.
yarıtcaq
. yartacaq.
şimşək. ıldırım.
otcaqa
otcaq. otyaq. ocaq.
-
otcaqasın suvutmaq: ocağını söndürmək
.
otcu
otucu.
havalı. nərsənin dəlisi, vurqunu, vırqını.
-
solçuluq
havalısı
. -
qadın otcusu
. -
kitab havalısı.
-
yalan, doğru,
yemək içmək, para, düzən havalısı: dəlisi.
otculuq
otuculuq.
havalıq. dəlilik. vurqunluq. vırqınlıq.
otçı
odçı
. qorçı. silahlı. oxçu. ovçu. yaraqlı.
otçı
otaçı. onçı. təbib. həkim. döhdür.
otçıqın
od
,
ocaq pirənsi.
otçu
-
göz otçusü
,
həkimi
:
gözçü. qarranquc.
otçu
1
.
odçu
. odçı.
1
.
otman. həkim. doktur.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
416
otçul
bitgiçil
.
qırtçıl
.
qırtçır
.
qırtçı
. 1
. bitgiçil.
1
. göyək, bitgi ilən
bəsələnənlər.
1
. yoğursu. xamxar.
1
. bitgiçil. göyəklə
bəslənənlər.
-
otsul,
otçul bitgilər: çalı çırpı.
1.
göyəkçi.
göyçül. giyahxar. ətyeməz. xamxar. vejetaryən.
otçulluq
bitgibilim. bitgibilgisi. göyəkçilik. giyahşinası. botanik.
otıq
qıvılcım
.
ç
aqmaq.
uçkun
.
çaxım
.
yaşın
.
ıldırım
.
çağılğan
.
yarğa
.
nayzağay
.
otım
odım
.
1
.
ev.
1
.
duvar.
otımaq
ayırmaq
.
otqalmaq
otğalmaq
.
otlamaq.
otqapaq
odqapaq
.
qaraqapaq
.
qaraldan.
otqarmaq
otlamaq.
otquc
odğuc
.
1
.
oduc. yalım. alov.
1
.
azacıq od
.
otquc
.
odğuc
.
odun.alov.
-
od odğuc bilə uçurmaz: od alov bila
sönməz
.
otquçluq
odquçluq
.
oduçluq
.
atuşluq. coşuqluq. coşavarlıq.
coştanlıq. coşatanlıq. coşqarlıq. alovluq. alavlıq. yanığlıq.
coşmışıq. qızmışıq. həyəcanlılıq.
otqun
1
.
hamam suyun qızdırmaq üçün ot yandırılan yer
.
tulambar.
1
.
qabadayı.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
otqurmuş
odqurmuş
1
.
oturmuş
.
oturaqlı
.
sakin.
kəndinə güvən
.
1
.
yuva quran.
birlik quran.
otla
-
söz ola qaymaqla bal, söz ola
odla alav.
otlaq
(
otlıq)
.
1
.
otun olan yeri. otlu yer.
1
.
ot ambarı.
1
.
çayır.
otluq.
1
.
örü
.
örüş
. orum.
yaylım
.
mərtə'
.
1
.
çayır.
tala. dala.
otluq. çiqin
.
1
.
mərtə'.
yazaq.
1
.otar. mərtə'. yayla. otlav.
otlav yer. çayır. mərtə'. örləş. qırdış. çayır. sürülməmiş
topraq.
otlaq
1
.
çayır çəmən.
1
. otarlıq. mal qaranı otlatma yeri.
yaylım. mərtə'. gəzək.
otlaqçı
1
. baysa. asalaq. tabsaşar. asalaq. əngəl. tüfeyli. tüfeyli.
tabsaşar. asalaq. əngəl.
1
.
əngəl. tüfüyli.
otlama
odlama
. atışlama. qızdırma. qışqırtma. coşturma. təhrik
ed
mə.
otlamaq
{odlamaq
.
otlamaq
.
}
.
1
.
oltamaq. öltəmək. yaşlamaq.
1
.
otlamaq.
1
. ilaclamaq.
dərman edmək
.
maalicə edmək
.
bağa qoymaq
.
1
. ortamaq. otramaq. yaxmaq. yandırmaq.
1
. otğalmaq. od qalamaq. qalamaq. kalamaq. xalamaq.
yandırmaq.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
418
otlamaq
1
. çayırl
amaq
.
-
yaylım
otlama
: hər yandan güllələmə.
(
qululə baran
). 1
.
odlamaq
.
otaşlamaq
.
ataşlamaq
.
yandırmaq. tutuşturmaq.
yaxmaq. yaxarmaq.
otlanma
odlanma
. alovlanma. qızğınlıq
.-
danışığın qızğınlığı
.
otlanma
odlanma
. odalma. yanma. yanğın.
otlanmaq
odlanmaq
.
1
.
təbsirmək. tapsırmaq. tabsırmaq.
qızışmaq. alovlanmaq. yanmaq. odlanmaq.
1
.
tutaşmaq.
tutuşmaq. alışmaq. alış veriş edmək. mücadilə, müarizə
edmək.
1
. qızışmaq
.
qızıllaşmaq.
1
.
od kəsilmək. od kimi
olmaq. öfkələnmək.
otlanmaq
odlanmaq
. atışlanma
q
>
atəşlənmək. tutuşmaq.
alovlanmaq. yanmaq. qorlanmaq.
otlaşan
odlaşan
. od tutan
. alışan. otuşan. tutuşan. yanan.
yanışan. yanğışan. yaxınan. yaxışan. yaxnışan.
otlatmaq
1
. mal qaranı otlatma yeri otlağ. otarlıq. yaylım.
1.
çayırlatmaq. yaymaq.
-
ma
l qaranı otlatıb sürmək
:
güdmək.
otlatmaq
odlatmaq
.
1
.aydatmaq. güdmək.
1
.güdmək.
-
çoban
qoyunların güdür
.
otlav
otlav yer. çayır. mərtə'. otlağ.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
otlayan
odlayan
. oducu. odlayıcı. atışlayan. atışlayıcı. atışçı.
yandıran. yanğıcı. yaxan. yaxıcı. yaxuc
.
Dostları ilə paylaş: |