WWW.TURUZ.COM
otşunmaq
odşunmaq
.
odnuşmaq
.
öcgəşmək
.
öcləşmək
.
öcnəşmək
.
ütşüşmək
.
ütnüşmək
.
ötgəşmək
.
ötləşmək
.
ötnəşmək
.
itimək. itişmək. itiləşmək. itləşmək. itşinmək. itnişmək.
odşunmaq. odnuşmaq. təpgişmək. dirnişmək. dirsəşmək.
tutnuşmaq. tutşunmaq. qızmaq. qızışmaq. qızınmaq.
qızşınmaq. qıznışmaq. daşlaşmaq. daşnışmaq.
tərsələşmək. tərsləşmək. təsləşmək. tərsinişmək.
tərsişmək. uğrsuzlaşmaq. uğursuzlaşmaq. uyuzlaşmaq.
quduzlaşmaq. uymazlaşmaq. uymazışmaq. çılqınışmaq.
siyimsişmək. sırtıqlaşmaq. sırtışınmaq. çiğdəşmək.
könəzləşmək. könzəşmək. çapraşmaq. çaprazışmaq.
yamanlaşmaq. pisləşmək. pisəşmək. arxalaşmaq.
asavlaşmaq. olmazışmaq. bətərləşmək. qarşıtışmaq.
qarşıtınmaq. qılmazışmaq. xuysuzlaşmaq. kəsginişmək.
sərtişmək. sarplaşmaq. qatlaşmaq. üzləşmək. üzlənmək.
ayğırışmaq. muxalifləşmək. inadlaşmaq. əksiləşmək.
ziddləşmək. muğayirləşmək.
ottıq
sirinki.
sürüngü
. kibrit.
ottor
otdor
. otluq.
ottubi
istəkli. könüllü. həvəsli.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
428
ottur
otran
.
orta.
mərkəz
.
-
döğüşün, qaq
otturunda:
savaşın tam
ortasında
.
otturuq
ortalıq
.
otuc
odğuc
.
yalım. alov
.
otuc
oduc. odlu.
atışlı. atıclı. canlı. yanlı. yanuc. yanğuc.
yaxlı. yaxuc. qızqın. darqın. sınırlı. xaşlaq. ısqın. dartqın.
otucu
1
.
oducu.
odlayıcı. odlayan. atışlayan. atışçı. yandıran.
yanğıcı. yaxan. yaxıcı. yaxuc.
1
.
otcu.
havalı. nərsənin
dəlisi, vurqunu, vırqını.
-
solçuluq havalısı
. -
qadın otcusu
.
-
kitab havalısı.
-
yalan, doğru, yemək içmək, para, düzən
havalısı: dəlisi.
otucu
ötücü
. sınıqçı. sınan, çıxan gəmikləri yerinə qoyan,
taxan sınıxçı, çıqıqçı.
otuculuq
otculuq.
havalıq. dəlilik. vurqunluq. vırqınlıq.
otuçluq
oduçluq
.
odquçluq
. atuşluq. coşuqluq. coşavarlıq.
coştanlıq. coşatanlıq.
coşqarlıq. coşmışıq. qızmışıq.
alovluq. alavlıq. yanığlıq. həyəcanlılıq.
otuq
oduğ
. kiçik yanğın.
-
oduğdan
(
kiçik yanğın
)
çıxıb oddağa
düşdük.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
otuq
osuq
.
( < osmaq
.
otmaq:
bitişmək
.
gəlişmək
)
.
1
.
inkişaf.
təkamül. gediş.
-
işlərin osuğu
.
-
bu iş osuğu
böylədir
.
1
.
bir
nəsnənin bir nəsnəyə dəğişməsi. bir nəsnənin bir nəsnə
ilə. ıstihalə.
1
.
oyuq. huşlu. açıq könül
.
1
.
coşqu
.
həyəcan
.
otuqmaq
1
. odlanmaq.
yaxınmaq
.
1
. otdamaq.
ot, yem yemək
.
1
.
oduqmaq ( < od
.
od tutmaq)
.
coşmaq
.
dalaşlanmaq
.
qayğılanmaq
. tasalanmaq .
sıxılmaq
.
həyəcanlanmaq
.
otulmaq
utulmaq başı vurulmaq
(
yararsız bitgilərdə
)
.
otun suv
evin geçim qayğısı.
otun
odun
.
1
.
<
od:
od yandırmağa yarayan hər nərsə
.
çaqşıl
.
keşimiş
.
keşmiş
. -
odun ayιrma
q:
sındırmaq
.
1
.yarma.
1
.
dayaq. kötək. dirək.
-
yaramaza odun
gərək
.-
qapı
odunu
.
1
.
qaba. yoğun. kota. kut.
-
odunun biridi
.
-
bu odun
çox qor tökür
.
-
geçgin
odun
: yanqın ağac
.
1
.
otunğa
.
-
çiy
otun
: nəmli
.
yaş odun
.
-
iyi közü olub, dayancıqlı odun
: tuq ( < tuqmaq
: bağlamaq
)
.
-
yandıqdan sonra, toprağa gömülərək söndürülən
odun:
kömür
.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
430
otun
odun.
qabat
<>
qatab. quru, sərt olan nərsələrə verilən
ad.
-
çalı
,
tikəndən odunu
:
qarıca.
-
çox quru, tez yanan odun
:
gəlinüfürməz.
-
daşodun
:
daşkömür.
-
qaravaşdan xanım olmaz
,
çiçəkgildən
, odun olmaz.
(çiçəkgildən
:
gül ağacından
).
-
eşşəyi toya çağırmışlar
,
" ya odun əksik
,
ya su" demiş
:
böyük yerdən, gözlənmədik bir böyük sovğat alanda, onun
nədənin düşünməli.
-
içi kovuq, boş quru odun
: kavran. qabran.
-
qalın odun
:
kündə. tomruq. tumruq. kötük.
-
balta dəğməmiş ağac
, odun, orman olamaz
: sıxıntısız,
inciksiz iş, kimsə yoxdur.
-
az od,
çox odun yaxar: önəmsiz nəsə çoxa baxa bilər.
-
odun kömürü yapmağda qurulan qalağ
,
tümsək
: toraq < >
toqar.
-
yarı yanmış odun
:
aşığda. aşqıl.
-
seçilmiş iri odun
kömürü
:
əlləmə.
-
qırıq
,
bölünmüş odun: kötük, kütük parçası, balçası, tikəsi.
qaqma.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
-
quru kütük
, odun: qaraqavuq.
-
dalqaların qıyıya
,
dışa vurduğu
,
atdığı çör çöp
, odun,
ağac parçaları
: qarqalaq.
-
meşə çalısının odunu: qarağan. çanaq.
-
noxuddan böyük yemişi yeyilən
,
çox sağlam odunlu
ağac çeşiti
:
qaragöz.
-
odun kimi quru,
sərt nərsə
: qurulaq qarulaq.
-
odun parçası
:
çarıq. çapıq. qopuq. yonqa.
otunçu
-
düşən ağaca, odunçu tapılar
.
-
odunçuyla kömürçü tutmaz
.
-
odunçuyla
kömürçü,
xocayla malla birbirin götürməz.
-
sərt
,
əsnək odunlu
,
dayanıqlı bir ağac
:
qarağac. qarğac
.
qaraağac.
otunçu
oduncu.
-
otunçu ölsə
,
otu suvu qalır
,
maravçu ölsə çaqgıçı qovu
qalır: oduncu ölsə otu suyu qalı
.
avçı ölsə çaqmaqtaşı qavı
qalar
.
otunçu
o
dunçu
.
yartı
.
otunq
otunğ
. -
iriq otunğ
:
odun qırıqları
.
qıymıq
.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
432
otunqa
otunğa
.
1
.
odun.
1
.
otunğluq. odunluq.
ot. yem.
1
.
ədviyəcat. baharat.
otunqluq
otunğluq
.
odunluq. otunğa.
otunluq
odunluq
.
çaxarlıq. yaxarlıq.
otunmaq
odunmaq
.
1
. odlanmaq.
(#
uyınmaq
.
sönmək
)
.
-
uyunub
odlanmaq
: sönüb yanmaq
.
1
.
yodunmaq
silinmək.
otunsu
odunsu
. daşav. quru.
otuntan
odundan.
-
astarı var
odundan,
yiyər yeməz yoğunlar
.
otur
-
dinc otur: rahat otur.
-
yekə otur, dinc otur: yekə başım,
dinc
başım.
otur
1
.
d
ürd. torta. çökə. çök.
-
suçu
oturu
.
-
yağ əridilirkən
oturu oturur
.
1
.
oturu. lazim. müqtəzi. iqtiza.
-
otur olsa:
lazim olsa
.
iqtiza edsə
.
1
.
odur
.
gün
.
-
odur buri:
hər gün
.
1
.
odur
.
ötür
.
ödür
.
çağ. gün.
1
.otaq. çadır. oba. xeymə.
1
.
otura. bata. bat. zəmin. zəminə.
otur
odur
.-
igid odur hər toxuya
(
əzaba
)
qatlana, kişi odur
atdan düşə, adlana.
otura
1
.
otur. bata. bat. zəmin. zəminə.
1
.
oturun. olturun.
olturu. oltura. qaidətən.
oturacaq
-
iki üç kişilik
,
yassı oturacaq
:
qanat. qonat. kanapə. sofa.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
oturacaq
səndəl
.
-
oturacaq
köynəyi: səndəlin oturulan yerlərinin
örtüyü
.
oturaq
1
.
dura. yer.
səndəl
.
1
.
göt
. dib .
-
oturaq təpməsi: göt
üstündən vurulan təkmə
.
1
.
səkin
. sanit.
1
.
duraq. qonaq.
məks. qərar.
-
on gündə bir gün qonaq etdik
.
1
.
otaq. dona.
1
.
oturqu. qurulmuş çadır. oba yeri. xeyməgah.
1
.
aramaqah.
1
. ordu.
oturaq
otraq
. götürük. qalqun. qalqın. çalqın. çolqun. məfluc.
fələc.
oturaq
otraq. otru <> ordu. 1
. otraq. yerləşim. durarqa.
iqamətqah.
1
. enik. çalıq. çarpılmış. uğraqlı. məfluc.
1.
durub. barıq. barq. barınaq. ev. qonut. yurd. əyləş.
məskən.
1
. barınaq. barnaq. qonut. bəklək
<>
bərklək
<>
əklək. iqamətqah. məskən.
1
. qışlaq. orduqah. kom.
oturaqçı
ev əşyası satan
.
oturaqlama
gecələmə. qonaqlama.
oturaqlamaq
qışlamaq. ordulamaq. qonaqlamaq. ordu vurmaq. kəmp
qurmaq.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
434
oturaqlı
1
. müstəid.
1
. amadə.
1
. səncidə.
-
oturaqlı
,
samballı
olan
: kiləsli
.
yatımlı
.
qursili
.
kürsili
.
( <
qurmaq)
.-
kürsili
yazı
.
oturaqlı
otraqlı
. olqun. atakişi. müəddəb.
-
ağır oturaqlı: güvəndirən. ciddi. ağırbaşlı.
-
oturaqlı
dayaqlı
,
köklü basımlı
,
yayvan geniş
,
sabit olan nərsə
:
döşəkli.
oturaqlıq
yüngül
.
yengil. istirahat. sikun. huzur.
oturaqsız
salındıli. aslaq. sallaq. müəlləq. qeyri sabit.
-
salıntıli
yapı
.
-
salıntıli
köprü
:
aslaq köprü
.
-
salıntıli
kişi
.
-
salıntıli
ışıq
:
azalıb çoxalan ışıq
.
oturan
1
. çökən.
1
. oturcu. təxdə çıxan. cilus edən.
oturan
1
.
duran. yerləşən. sakin.
-
iranda oturan ellər
.
1
.
dincələn.
istirahət edən.
-
bu ölkədə işləyəndn, oxuyandan səs
səmir yoxdu, bura oturanlar ölkəsidir.
1
.
çökmək. aşağı
enmək. yapıxmaq. yerə batmaq.
-
ev oturdu
.
-
bu gün
oturanlar
, günündə şişənləridir
.
oturat
oturad
.
tutamaq
.
1
.
turqum. durqum. sübat.
1
.
məslək
.
oturatsız
oturadsız
.
tutamaqsız
.
1
.
məsləksiz.
1
.
durqumsuz.
turqumsuz.
sübatsız
.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
Dostları ilə paylaş: |