İki qardaş var idi, biri şah sarayında xidmət edər, o, birisi isə öz
zəhmətilə çörək yeyərdi. Bir gün varlı qardaş yoxsul qardaşa
–Nə üçün şaha qulluq etmirsən ki, canını əziyyətdən qurtarasan?
Qardaşı dedi:
–Bəs sən nə üçün işləmirsən ki, qulluq fəlakətindən xilas olasan?
Ağıllı adamlar demişlər ki, kəmərə qızıl qılınc bağlayıb qul kimi
durmaqdansa, öz yavan çörəyini yeyib evdə oturmaq yaxşıdır.
Beyt
İsti, qaynar əhəngi sən əllərinlə yoğursan,
Xoşdur əli döşə qoyub şah önündə durmaqdan
Şer
Qiymətli ömrümüz buna sərf oldu,
Ki, yayda nə yeyim, qışda nə geyim?
Ey qarın, bir parça çörəyə döz ki,
Qulluqda ikiqat olmasın belim!
