Bəsrədə
82
cəvahir satanlar içərisində bir dəvəçi ərəb ilə tanış
oldum. O, nağıl edirdi ki, vaxtilə çöldə yolu azmışdım, yeməyə bir
125
şeyim olmadığı üçün ölümü gözümün qabağına almışdım. Bu anda
bir kisə mirvarı tapdım. Güman etdim qorğadır, elə sevindim ki, o
sevinc hələ indi də yadımdan çıxmayıbdır, mirvari olduğunu bildikdə
isə elə gədərləndim ki, hələ indi də o acınacaqlı halımı unuda
bilmirəm.
Şer
Susuz biyabanda, isti qumlarda,
Təşnəyə mirvari, inci nə gərək?
Acından yıxılıb qalançın nə fərq,
Qurşaqda dürr olsun ya quru təzək.
18. Hekayət Bir
ərəb susuz bir səhrada təşnəlikdən dad çəkərək deyirdi:
Şer
Nolardı ölümdən qabaq birçə gün.
Çataydım arzuma mən də müxtəsər.
Bir çaya düşəydim suyu dizədək,
İçəydim tuluğum dolana qədər.
19.Hekayət Bir
müsafir
Bəsit çölündə azmış, azuqəsi də qurtarmışdı.
Qurşağındakı bir neçə dirəmdən səvayi heç bir şeyi qalmamışdı. O nə
qədər gəzib, dolaşdısa yolu tapa bilmədi və nəhayət açlıq və
susuzluqdan həlak oldu. Bir neçə yoldan ötən onun başı üstə gəlib
gördülər ki, dirəmləri gözləri qarşısına qoyub, torpaq üstə bu sözləri
yazmışdır:
Şer
Cibi saf qızılla dolu bir şəxsə,
Çörəksiz yaşamaq mümkünmü bir an?
Səhrada istidən yanan, bir kəsə
