130
sakit olmay
ıb boş–boş dan
ışmağa başlad
ı ki, Türküstanda filan
anbar
ım var, Hindistanda filan mal
ım, bu filan yerin qəbaləsidir, bu
filan şeyin zəmanəti. Gah deyirdi: İskəndəriyyənin havas
ı xoşdur,
oraya gedəcəyəm, gah da əvvəl dediyinin əksinə dan
ış
ırd
ı. Yox,
Məğrib dənizi qorxuludur, ora gedə bilmərəm. Sonra dedi: – Ey Sədi,
bir səfərim də qalm
ışd
ır, əgər o, baş tutsa, qalan ömrümü bir guşədə
oturub dinc yaşayacağam.
Soruşdum:
– O hans
ı səfərdir?
Dedi:
–Farsdan
Çinə kükürt aparacağam, eşitdiyimə görə çox bahad
ır.
Oradan Çin kasas
ı al
ıb, Ruma
84
Rumdan ipək al
ıb, Hindistana,
Hindistandan polad al
ıb Hələbə, hələbdən şüşə al
ıb Yamənə,
Yəməndən də paltar al
ıb vətənə qay
ıdacağam. Ondan sonra art
ıq
ticarət daş
ın
ı at
ıb bir dükanda oturacağam.
Xülasə, o qədər belə hədərən–pədarən dan
ışd
ı ki, ax
ırda taqətdən
düşdü. Sonra mənə müraciət edərək dedi:
–
Sədi, sən də gördüklərindən, eşitdiklərindən bir şey dan
ış!
Dedim:
Şer
Eşitdinmi biyabanda bir tacir,
Atdan düşüb söylədi son sözünü:
«Doydurar ya qəbir, ya da qənaət
O dünyagir xəsisin ac gözünü».
Dostları ilə paylaş: