Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

RƏVƏND (Ordubad) – yabanı bitki. 
RİŞBABA (Sədərək, Şahbuz) – üzüm novü. 
RÜFTƏNƏ  (Nusnus)//RƏFƏTƏ//İRƏFƏTƏ  (Babək, 
Culfa,  Şahbuz,  Şərur)//RİFDƏNƏ  (Vənənd)  –  təndirə  çörək 
yapmaq üçün cavan 
budaqlardan  toxunmuş  və  üstünə  parça 
ç
əkilmiş alət. –Rüftənə əppəx' yapandı. 
 
RÜKƏM (Ordubad) – zökəm. –Elə rükəm olmuşdum, 
h
ələ düzəlməmişəm. 
228 
 

---

Ss 
SAĞANAX  (Kırna)  -  ələyin kənarının  dairəvi taxta 
hiss
əsi. –Sağanax sındı qaldı əlimdə. 
SAĞIR MAL (Dəmirçi, Milax) – sahibsiz qalan əşya. –
Bir şeyin yiyəsi olmur ha, odu sağır mal. 
SАHАBİ (Sədərək) – üzüm növü. –Sаhаbi qızаrıbdı. 
SAJAYAĞI//SACƏYAĞI  (Şahbuz)  –  üstünə  sac 
qoymaq üçün d
əmir. –Sacayağını sacın altda qoyullar. 
SAKKAT 
(Ərəzin) – bədxasiyyət, tərs adam. –Əli kişi 
sakkat adamdı. 
SАQQАBА  (Оrdubаd)  –  yаy  fəslində  suyu  sərin 
sахlаmаq üçün qаzılmış quyu. –Bizim həyətdəki sаqqаbа çох 
dərindi. 
Sabirabad şivələrində də bu söz quyu mənasında işlənir 
(3, s.416). 
SAQQAR AT 
(Şahbuz) – başı ağ zolaqlı at. –Saqqar at 
qardaşımındı. 
SAQQAR QOYUN 
(Culfa, Şahbuz) – başında ağ tükü 
olan qoyun. –Familin sürüsü x
əlis saqqar qoyundu. 
SАL  (Babək,  Culfa,  Оrdubаd)  –  qəbir  üstünə  qоyulаn 
bаş dаşı. –Аtаmın qəbrinə sаl qоyməmişəm. 
SALAVATDAMAX 
(Naxçıvan)  –  bir  şeyi  bol  su  ilə 
yumaq.  –Sofudu, yuyannan sora neç
ə  sahat  da  salavatdıyır 
suyun altda. 
SALBƏND  (Ordubad)  –  daş  döşənmiş  küçə.  –İndi 
229 
 

---

pütün yollarımız salbənddi. 
SALEH  (Boy
əhməd)  –  sakit, dinc, sözəbaxan.  –
Giy
əvim saleh adamdı.