suvarılması. –Hər yeri eliyip selləmə.
SESƏ//SESON (Dırnıs) – mişar. –Sesəynən taxda
doğrillər.
SEŞMƏ I (Şərur) – qırma.
SEŞMƏ II (Naxçıvan) – dağınıq, hər şeyin ortada
olması. –Bı nədi bıraların günü, seşmədi.
SEVİD (Nehrəm) – söyüd. –Bizim yol pütün sevid
ağacıdı.
SEYFİ (Külüs) – qoz növü.
SEYİN//SEHİN (əksər şivələrdə) – tas, dərin qab. –
Seyin d
ərin qabdı,
içində qartop,
soğan soy, nə isdəsən yığ.
SƏCƏLƏ (Ordubad) – cavan adamın qəbri üzərinə
sancılan söyüd ağacı.
SƏDDƏ (Ordubad) – böyük
çillənin sonunda xalq
arasında qeyd olunan bayram. –Səddəni əzəldən böyüx' çillə
çıxanda qeyd eliyərdıx.
SƏDƏMƏ (Naxçıvan) – zərər. –İşin olmasın, sədəməsi
s
ənə dəyər axırı.
SƏKMƏX' (Türkeş) – naxışın ilk ilmələrini vurmaq. –
Anam g
əzməsini səkir sora biz də araları doldururux.
SƏKİ I (Şahbuz) – tövlədə yatmaq üçün yerdən bir az
hündür sah
ə. –Səkidə qışda nökər-nayıp yatarmış əvvəllər.
SƏKİ II (əksər şivələrdə) – guya ki. –Səki gəlip ma:
köməx' eliyəciydi. –Gəldilər şəklimi çəkdilər, səki kinоyа
vеrəcəх'lər.
233
SƏKİL (Şahbuz) – ayaqlarında ağ tükü olan at. –Bir
s
əkil atdı, qaçanda qışdarın görməx' olmur.
SƏKÜ (Şərur) – evin qabağında ayaqqabı çıxarılan yer.
–
Başmağıvı səküdə çıxart gəl.
SƏQƏRXANA (Ordubad) – üstü örtülü çeşmə. –Uşəği
gönd
ər qəşsın səqərxanadan su gətsin.
SƏQQƏ (Naxçıvan) – uşaqların oyunda istifadə
etdikl
əri yastı, balaca daş. –Səqqəni atıllar, sora birqışdı
oynuyullar.
SƏQQƏT I (Saltaq, Teyvaz) – uçurum. –Dədəmgilin
k
əndinə gedən yol səqqətdi.
SƏQQƏT II (Çərçiboğan, Naxçıvan) – şikəst, əlil. –
F
ərzalı:n oğlu o vaxdı Sədərəx'də döyüşürdü, elə odu-bıdı
s
əqqət qaldı yazıx bala.
Dostları ilə paylaş: 
