Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

UNNUCA 
(Şərur) – yabanı bitki. 
UNNUX  (C
əhri,  Badamlı)  –  iri  taxta  yeşik.  –Buğda 
yığırıx içinə, ona görə unnux deyirix'. 
 
272 
 

---

 
URCAH OLMAX 
(Çeşməbasar,  Naxçıvan)//URCAH 
GƏLMƏK  (Saltaq)  –  rast gəlmək.  –Gündə  deyirəm, balam 
s
ənə urcah olan günə daş tüşsün. 
URFA 
(Camaldın) – lavaşı açarkən üzərinə səpilən un. 
–
Urfanı əpbəx' yapanda üsdünə səipix' ki, yapışmasın axlova. 
URUB 
(əksər  şivələrdə)  –  1.  mеyvədən  hаzırlаnmış 
turşu; 2. tоmаt. –Gəl о хоrəyə birəz urub vır. 
URUĞ-TURUĞ  (Çənnəb)  –  tayfa, nəsil.  –Baş-pütün 
uruğ-turuğun yığacəx bıra indi. 
URUM 
(Kolanı)  –  qohum.  –Bir ton urumumuz var 
İranda. 
URUS  BАDIMCАNI  (Püsyan)  –  pоmidоr.  –Bı  il 
bоsdаndа yахşı urus bаdımcаnı vаr. 
URVAT 
(Naxçıvan)  –  hörmət, xətir.  –O qədə  fırıldağ 
el
ədi, özünü xəlis urvatdan saldı. 
URVATDAMAX (S
ələsüz) - əzizləmək. –Təzə gəlindi 
da, g
ərəx' birəz urvatdıyasan. 
URZA 
(Yuxarı Uzunoba) – ruzi. –Bı nəvəm elə urzalı 
uşaxdı ki, o olannan biz korrux çəx'məmişix'. 
USDUPKARRIQ 
(Naxçıvan) – ehtiyatla davranmaq. –
Ay bala, bir usdupkarrığın olsun da dağdan yenməmisən ki. 
USTUPLU (Ordubad) – 
yavaş, ehtiyatla. –Ustuplu gəl, 
uşəx yatıpdı. 
UŞQUN  (əksər  şivələrdə)  –  yabanı  bitki.  –Uşqun 
xeyirridi, qabığın soyup yeyirix'.   
273 
 

---

UŞQUNMAX  (Püsyan)  –  ağrıdan  ürəyi getmək, dözə 
bilm
əmək. –Kəküş tüşdü qıçıma, rəsmi uşqundum ha. 
UVAND (Ordubad) – 
parçanın üz tərəfi. –Bəzi parça:n 
t
ərsiynən uvandını seşməx' olmur.  
UYMAX  (Teyvaz)  – 
qoşulmaq, təsir altına düşmək. –
Hacı uyup Fikrətin balalarına gənə, allahına bənlədix' eləmir. 
UZUNBOĞAZ (Ləkətağ) – armud növü. –O armudun 
boğazı uzun olur, una gora həylə deyillər.  
UZUNHОQQА (Axura) – çох uzun, ucаbоylu. –Burdа 
uzunhоqqа аdаmnаr çох оlup. 
UZUN SU  (Nehr
əm)  –  Araz  çayı.  –Səhər uzun suya 
balığa gedəciyix'. 
 
 
274 
 

---