BEKAR-
BEHDİN (Naxçıvan) – heç bir iş görməyən,
boş-boş gəzən. –Yasin elə ömrü boyu bekar-behdin gəzib da.
BEKDANƏ (Nüsnüs) – heyva toxumu. –Boğazım
yaman ağrıyır, bekdanə suyu içəcağam.
BELÇƏ (əksər şivələrdə) – təndirdən kül çıxaran alət. –
Belç
əynən təndirin külün təmmizdiyərix'.
BEMƏNSİL (Naxçıvan) – işə yaramayan. –Həylə-
h
əylə uşağı bemənsil eliyip qoyup ora.
BEŞÜYÜR (əksər şivələrdə) – avara, fərasətsiz. –Ağıllı
38
oğul neynir dədə malın, beşüyür oğul neynir dədə malın.
BEYBUT
(Şahbuz) – qılınc. –Taleh bını görüp
beybutunu qoydu böyürün
ə, gözdədi görsün nə deyir.
BEYMƏZDƏMƏX' (Ağbulaq) – danlamaq, öyüd-
n
əsihət vermək. –Gəlsin bir yaxşıca beyməzdiyəciyəm özünə
g
ələcəx'.
BEYŞÖLƏT (Ordubad) – çirkin, yaraşıqsız. –
Beyşölətin biridi onu kim alacax.
BEYTAŞ (Sirab) – sahibsiz. –O qədəm beytaş yerrər
varıydı ki, indi hökmət paylıyıp cəməhət əkir.
BEYTİN YER (Biçənək) - əkilməyən, istifadə
olunmayan yer. –Neç
ə ildi əl dəymir bıralara beytin yerdi.
BEYVAX (Bab
ək, Kəngərli, Naxçıvan, Şahbuz) – gec.
–
Beyvaxdı ta durun gedəx' geciyə qalmıyax.
BƏDOY//BƏDƏV (Şahbuz) – yaxşı bəslənmiş
qaçağan, yaxşı yerişli və güclü erkək at. –Bir bədoy at lazımdı
oralara qalxmaxdan yana.
BƏDSUYUM (Culfa, Naxçıvan, Şahbuz, Şərur) – pis
gözl
ə baxan. –Bı Səmaya elə bədsuyumdu kin, suyumun salladı
ta q
utardı.
BƏGGAH (Ordubad) – paltarın bağ keçirilən yeri. –
B
əggah şalvarda, yupqada kəməri keçirtdiyimiz yerdi.
BƏĞDATI (Çənnəb, Gilançay, Ordubad, Unus) – ağac
v
ə ya qamışdan tikilən ev. -Orda indi bəğdatı əvlər düzəldiplər
g
ələn qonəxlər qalır.
39
BƏHRƏ (Culfa, Şahbuz) – keçmişdə məhsulun onda
biri h
əcmində alınan vergi.
Dostları ilə paylaş: |
