BƏNDAL (Şahbuz) – nallamağa qoymayan at. –
B
ədhəfsələ atdı da, ona gora da qoymur nallıyasan.
BƏNDƏM (Biçənək) - dərz bağlamaq üçün kökündən
çıxarılmış sünbüldən və ya yumşaq otdan düzəldilən qurşaq. –
B
əndəmnən bağ bağlıyarıx.
BƏNDƏMLƏMAX (Ordubad) – taxılı bəndəm ilə
bağlamaq. –Yığannan sora taxılı gərəx' bəndəmlıyasan.
40
BƏNƏMİYƏ (Ordubad, Şahbuz) – bazar ertəsi. –
Birimci gün
ə bənəmiyə diyərdilər əvvəllər.
BƏRƏ (Keçili, Külüs, Şahbuzkənd) – sürüdəki
qoyunları saymaq üçün düzəldilmiş xüsusi yer.
BƏRƏMUM (Babək, Kəngərli, Şahbuz) – arı
p
ətəyində qalan mum töküntüsü. –Bərəmum çox xeyirri şeydi.
BƏRK (əksər şivələrdə) – xəsis. –Mə:m bı qonşum çox
b
ərk adamdı.
BƏRKİX' YER (Kolanı) – şumlanması çətin olan yer,
b
ərk yer. –Bərkix' yerdi ona görə əx'məmişix'.
BƏRNİ (Ordubad) – kiçik saxsı qab, dolça. –Nənəm
h
əməşə bal saxlıyardı bərnidə.
BƏRZƏBƏND (Pəzməri) – igid adam. –Bir bərzəbənd
adam lazımdı bı işi görməğa.
BƏSDƏMƏ (Nehrəm) – kökəltmə, xüsusi bəslənmiş
qoyun, at. –B
əsdəmə minməx'dən ötrün xama bağlamax
lazımdı.
BƏTDƏMƏX' I (Babək, Kəngərli, Naxçıvan) – bir
şeyi zorla vermək. –İsdəmirdim heç, zornan bətdədi uşağı
m
ənə.
BƏTDƏMƏX' II (Naxçıvan) – yalandan, yüngülcə
tikm
ək. –Bətdədim düyməvi hələlix' dursun, gələndə verərsən
b
ərkidərəm.
BƏYAXLARI (əksər şivələrdə) – bir az bundan əvvəl.
–B
əyaxları gedən də sə:n qahımındı?
41
BƏY DÜRMƏYİ (Ordubad, Şahbuz) – bəy tabağına
qoyulan yem
ək. –Bəyin tabağına qızın anası cürbəcür yeməli
şeylər qoyar, o da olar bəy dürməyi.
BƏYƏT (Vənənd) – on dərz. –Biz on dərzə bir bəyət
deyirıx.
