Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

BƏNDAL  (Şahbuz)  –  nallamağa  qoymayan  at.  –
B
ədhəfsələ atdı da, ona gora da qoymur nallıyasan. 
BƏNDƏM (Biçənək) -  dərz bağlamaq üçün kökündən 
çıxarılmış sünbüldən və ya yumşaq otdan düzəldilən qurşaq. –
B
əndəmnən bağ bağlıyarıx. 
BƏNDƏMLƏMAX  (Ordubad)  –  taxılı  bəndəm ilə 
bağlamaq. –Yığannan sora taxılı gərəx' bəndəmlıyasan. 
40 
 

---

BƏNƏMİYƏ  (Ordubad,  Şahbuz)  –  bazar ertəsi.  –
Birimci gün
ə bənəmiyə diyərdilər əvvəllər. 
BƏRƏ  (Keçili,  Külüs,  Şahbuzkənd)  –  sürüdəki 
qoyunları saymaq üçün düzəldilmiş xüsusi yer.  
BƏRƏMUM  (Babək, Kəngərli,  Şahbuz)  –  arı 
p
ətəyində qalan mum töküntüsü. –Bərəmum çox xeyirri şeydi. 
BƏRK (əksər şivələrdə) – xəsis. –Mə:m bı qonşum çox 
b
ərk adamdı. 
BƏRKİX' YER (Kolanı) – şumlanması çətin olan yer, 
b
ərk yer. –Bərkix' yerdi ona görə əx'məmişix'. 
BƏRNİ  (Ordubad)  –  kiçik saxsı  qab, dolça. –Nənəm 
h
əməşə bal saxlıyardı bərnidə.  
BƏRZƏBƏND (Pəzməri) – igid adam. –Bir bərzəbənd 
adam lazımdı bı işi görməğa.  
BƏSDƏMƏ  (Nehrəm)  –  kökəltmə, xüsusi bəslənmiş 
qoyun, at. –B
əsdəmə  minməx'dən  ötrün  xama  bağlamax 
lazımdı. 
BƏTDƏMƏX'  I (Babək, Kəngərli,  Naxçıvan)  –  bir 
şeyi  zorla  vermək.  –İsdəmirdim heç, zornan bətdədi  uşağı 
m
ənə. 
BƏTDƏMƏX'  II  (Naxçıvan)  –  yalandan, yüngülcə 
tikm
ək. –Bətdədim düyməvi hələlix' dursun, gələndə verərsən 
b
ərkidərəm. 
BƏYAXLARI (əksər şivələrdə) – bir az bundan əvvəl. 
–B
əyaxları gedən də sə:n qahımındı? 
41 
 

---

BƏY  DÜRMƏYİ  (Ordubad,  Şahbuz)  –  bəy  tabağına 
qoyulan yem
ək.  –Bəyin  tabağına  qızın  anası  cürbəcür yeməli 
şeylər qoyar, o da olar bəy dürməyi. 
BƏYƏT (Vənənd) – on dərz. –Biz on dərzə bir bəyət 
deyirıx.