Ee
ЕDƏLƏŞMƏХ' (Vayxır) - icəşmək, mübаhisə еtmək. -
Sə:rdən-aхşаmа qədər bir-biriynən еdələşillər.
EKİZTAYI//ƏKİZTAYI (Hacıvar, Kırna, Yaycı) -
ekizl
ərdən biri. –Mə:m ekiztayım çıqqılı vaxdı ölüp.
EHMAL
(Naxçıvan) – yavaş. –Birəz ehmal danışın,
uşax yatıp.
EHMALCA (Bab
ək, Naxçıvan, Şahbuz, Şərur) –
yavaşca. –Ehmalca yaxınnaşdım, baxdım kin, quşdar dən
d
ənniyir.
ELAT (K
əngərli, Ordubad, Şahbuz, Şərur) – yayda
yaylağa, qışda qışlağa köçən köçəri maldarlıqla məşğul olan
əhali.
EMALÇI (Milax) –
ağartı məhsulu hazırlayan adam. –
Emalçı süd, qatıx, şor düzəldən adama deyirix'.
ER (
əksər şivələrdə) – tez, səhər tezdən. –Nolub, ay
bala, erd
ən kədirmisən qapını?
ERKƏC (Babək, Culfa, Şahbuz) – sürünün qabağında
ged
ən yaşlı keçi. –Erkəci sür qabağa, sürü:n qabağın çəx'sin.
Ağdam şivələrində bu
söz erkəş, Kürdəmir, Qarakilsə,
Qazax şivələrində erkəç variantında eyni mənada işlənir (1,
s.162).
ERKƏK (Camaldın) – bir yaşı tamam olmuş toğlu. –
Q
əşəx' erkək ətinnən kabap çəx'mişdi, yedix'.
ЕŞİХ' (əksər şivələrdə) - həyət, çöl. -Аy uşах, о dаnаnı
itələ sаl еşiyə.
94
ЕŞMƏ (Culfа, Şаhbuz) - tütünü qəzеt аrаsınа tökərək
оnu еşib siqаrеt kimi düzəltmək və çəmək. -Bir еşmə yаndır,
həfsələmizə tüstü vеrəх'.
EŞŞƏХ' I (Naxçıvan, Ordubad) – bir neçə adamın otura
bil
əcəyi taxdadan və ya dəmirdən hazırlanmış arxasız oturacaq.
–
Eşşəyi qoyurux divarın dibinə, yayda-yazda oturarıx üsdündə.
EŞŞƏХ' II (əksər şivələrdə) – ustaların yüksək yerdə
işləyəndə istifadə etdikləri taxtadan hazırlanmış qurğu. –Usda
küsüp, eşşəyi-zadı da qalıp bırda çıxıp gedip.
Dostları ilə paylaş: 
