ƏYAĞI SURÇAX (Badamlı, Sələsüz) – şorgöz. –
Əyağı surçax adamıydı, ona gora heş kim qız-gəlini ona eytibar
el
əmirdi.
ƏYAXLI//AYAXLI (Babək, Şahbuz) – üstündə xəmir
yaymaq üçün torpaqdan hazırlanmış əşya.
ƏYAXLIX (Şahbuz) – arı pətəyinin yeşiyinin torpağa
d
əyib çürüməməsi üçün altından paralel vurulan iki taxta.
ƏYDİ//ƏYQİ (Şahbuz) – taxtadan düzəldilən qaşıq və
ya çömç
ənin içini oyub çıxaran alət. –Taxda
çömçənin için
usda
əydiynən çıxardır.
ƏYƏ (Ələhi, Nəsirvaz) – 1. xitаb; 2. dəmir аlət; 3. yiyə,
sahib, ruh. -
Bı аtın əyəsi ölüp. –Bı əvın bir əyəsi var da. Əyə
mifik məna bildirir. Bu anlayış Sibir türklərində çох geniş
yаyılmışdır.
ƏYƏN-BƏYƏN (Heydərabad, Xok) – o tərəf-bu tərəf.
-
Əyən-bəyənə baxdığıvı işdəsəydin indi qutarmışdı.
ƏYƏRBAZ (Naxçıvan) – hər şeyə lağ edən,
kinayə ilə
yanaşan. –Biri
hər şeyə güləndə, lağ eliyəndə deyirix'
əyərbazdı.
ƏY GƏLMƏX' (Sələsüz, Türkeş) – aldatmaq. –Öz
al
əmində səki Pürzə ma: əy gəlir.
ƏYİRDƏX' (Nəsirvaz) – süd, yumurta, un və yağla
yoğrulub yağda qızardılmış kövrək qoğal. –Əyirdəyin xəmirin
südn
ən eliyirix'.
Bu söz
əyirdəx'//əydəx' variantlarında bir çox
şivələrimizdə işlənməkdədir (3 s.168).
103
ƏYLƏ (Cəhri) – saxla. –A bala,
bir əylə görüm nə
deyirs
ən?
ƏYLƏMƏK (Dizə) – saxlamaq, yavaşıtmaq. –Əylədin
m
əni vaxdında gedəmmədim.
Dostları ilə paylaş: 
