yanıram, qoy halouşum keşsin nağıl eliyəcəm.
HAMAŞ (Bist, Dırnıs) – şərik. –Gə hamaş olax.
HAMBAL (Qaraçuq) – evin tava
nının ortasına qoyulan
uzun ağac. -Еvin bаrısı qutаrıp, hаmbаllаr dа qоyulup.
Bu
söz eyni m
ənada Balakən, Goranboy şivələrində də
işlənir (1, s.213).
HAMPA
(Şahbuz) – qoyun sürüsü.
HANNAN-HANA
(Naxçıvan) – gec. –Bir xeylax
çağıranna sora hannan-hana ca:p verdi.
HAPI DURMAX (Biç
ənək) – köməklik etmək. –Bir
hapı duranı olmadı bı uşağın, qaldı ortalarda.
HARAMI
(Şahbuz) – başqa pətəklərə hücum edib
onlardan bal oğurlayan oğru arı. –Haramı özü bal yığmaz,
ordan-
bırdan oğurruyar.
HАŞАNNАMАХ (Yaycı) - yеrə sərmək. -Güləşi
hаşаnnа,
qоy qurusun, döyəх'.
HAVAR TƏPBƏX' (Külüs, Naxçıvan) – səs salmaq,
qışqırmaq. –Gördü suyu aşmışam, elə havar təpdi kin, gəl
gör
əsən.
HAVXIRMAX (
Ərəzin, Heydərabad) – soyuqda əlləri
n
əfəslə isitmək. –Odu bax qoca kişidi, sizdən yana bı soyuxda
havx
ıra-havxıra qaravul durup.
HAVIR (M
əzrə, Naxçıvan) – inad. –Havırınnan götdü
n
ə var çırpdı yerə.
HAVIRNAN
(Şahbuz) – növbə ilə. –Axırı doxdur
118
hesd
əndi kin, havırnan gəlin mən bilim kimə baxıram da.
HAVLA (Sirab) –
araqçın. –İrəhmətdix' Yusup bir
dınqılı kişiydi, başına da ilmüdam havla qoyardı.
HAVLAMAX (Nursu,
Yaycı) – şişmək, irinləmək. –
Havlıyan yaraya bağayarpağı qoyanda tez keçir.
HAY-HAY (Culfa) – qovurma v
ə doşabla bişirilən
yem
ək.
HAZARPEŞƏ (Gənzə) – stəkan yığılan qutu, yeşik. –
Hazarpeşəni qoymişəm badvala.
Bu söz B
ərdə, Çəmbərək, Gədəbəy, İmişli, Kəlbəcər,
Z
əngilan şivələrində də işlənir (1, s.215).
HЕL (əksər şivələrdə) - qаdınlаrın bоyunlаrınа
bаğlаdıqlаrı dairə formasında qızıl bоyunbаğı. –Nənəmnən üç
düzüm heli qaldı mã:.
HЕLBƏKİ (Vənənd) - körpü аltındаn kеçən su yоlu. -
Qоy su hеlbəkidən kеssin, sоrа gəl əvə.
Dostları ilə paylaş: 
