Моррининг сешанба дарслари
Yüklə 1 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Mich Elbom. Morrining seshanba darslari
www.ziyouz.com kutubxonasi 72 – Nima boʻldi? – soʻradi Morri, toʻsatdan jimib qolganimni sezib. – Nimani oʻylab qolding? – Hech narsa, – javob qaytardim men va mavzuni oʻzgartirdim. Chindan ham ukam bor – jigarrang koʻzli mallasoch yigit, oʻzimdan ikki yosh kichik. U menga ham, qora sochli opamga ham umuman oʻxshamaydi; bolaligimizda “Seni begonalar eshigimiz ostonasiga tashlab ketgan” deb hazillashardik. “Bir kuni ular seni qaytarib olib ketadi”, – derdik biz. U bu gaplarimizni eshitib, yigʻlardi, biz esa takrorlayverardik. Ukam barcha kenjatoylar kabi ulgʻaydi: hammaning erkatoyi, sevimlisi, ammo ruhan azobda. U aktyor yoki xonanda boʻlishni orzu qilardi; kechki dasturxon atrofida butun boshli telekoʻrsatuvlarni ijro etib berar, labida baxtiyor tabassum bilan, hamma rolni bir oʻzi oʻynardi. Men aʼlochi oʻquvchi edim, u esa ikkichi; men moʻmingina bola edim, u esa quloqsiz; men giyohvand moddalar va ichkilikdan uzoq yurardim, u esa uchragan hamma narsani sinab koʻrardi. U yuqori maktabni tugatganidan soʻng, koʻp oʻtmay Yevropaga koʻchib ketdi, u yerning begʻam hayot tarzini afzal koʻrardi. Shunda ham u oilamizning erkatoyi boʻlib qolaverdi. Uyga kelganida, uning hazilkash va beboshligi oldida oʻzimni cheklangan, konservativ odamdek his qilardim. Bir- birimizga oʻxshamaganligimiz bois, balogʻatga yetganimizdan keyin taqdirlarimiz qarama- qarshi yoʻnalishda ketadi, deb hisoblardim. Hamma oʻylarim toʻgʻri boʻlib chiqdi-yu, faqat bir narsada adashgan ekanman. Togʻam olamdan oʻtgan kundan boshlab, meni ham xuddi shunday qismat kutayotgani, ogʻir dard tufayli bu dunyoni bemahal tark etishimga ishonardim. Shu sababli, jon- jahdim bilan ishga shoʻngʻib, ruhan oʻzimni saraton kasalligiga tayyorlardim. Uning nafasini his qilib turar, tez orada mening hayotimga ham tashrif buyurishini bilardim. Men saratonni oʻlimga hukm qilingan kishi jallod kelishini kutgani kabi kutardim. Mich Elbom. Morrining seshanba darslari www.ziyouz.com kutubxonasi 73 Men haq edim. U keldi. Lekin menga tegmadi. U ukamni mahv etdi. Togʻamning boshiga yetgan saraton turi. Oshqozon osti bezi saratoni. Kamyob turi. Shunday qilib, jigarrang koʻzli mallasoch kenjatoyimiz kimyoterapiya va nur bilan davolash muolajalarini boshladi. Sochlari toʻkilib, eti ustuxoniga yopishdi. “Bu men boʻlishim kerak edi- ku”, – deb oʻylardim. Lekin ukam men ham, togʻam ham emasdi. U jangchi edi, bolaligidan shunday boʻlgan: yertoʻlada kurash tushganimizda, men ogʻriqdan baqirib, uni qoʻyib yubormagunimcha poyabzalim ustidan oyogʻimni tishlab oʻtiraverardi. Shunday qilib, ukam jangga kirishdi. Bu paytda u Ispaniyada yashardi; oʻsha vaqtlarda, hatto hozir ham AQSHda mavjud boʻlmagan, endi sinab koʻrilayotgan dorilar yordamida dard bilan kurashdi. Muolajalarni olish maqsadida butun Yevropani kezib ch iqdi. Besh yillik muolajalardan keyin dorilar taʼsirida kasallik chekindi. Bu xushxabar edi. Koʻngilsiz xabar esa ukam uning yonida boʻlishimni xohlamasligi edi; nafaqat men, balki oilamizdan hech kimni koʻrishni istamasdi. Qanchalik koʻp qoʻngʻiroq qilib, koʻrgani borishga urinmaylik, u xastalikni yolgʻiz yengishi kerakligi aytib, oyoq tirab oldi va hech birimizni oʻziga yaqinlashtirmadi. Oylar davomida undan birorta ham xabar eshitmasdik. Telefoniga qoldirilgan ovozli xabarlarimiz javobsiz qolardi. Akalik burchimni bajara olmayotganimdan aybdorlik hissi yuragimni tilka-pora qilar, bizni unga gʻamxoʻrlik qilish huquqidan mahrum etayotganidan esa gʻazabim qaynardi. Natijada yana ishga shoʻngʻidim. Ishimni nazorat qila olganim uchun ham ishga berilardim. Ish samara keltirgani va maʼno kasb etgani uchun ham ishlardim. Har safar ukamning Ispaniyadagi uyiga Mich Elbom. Morrining seshanba darslari www.ziyouz.com kutubxonasi 74 qoʻngʻiroq qilib, telefon avtojavobbergichida uning ispancha gapirishini eshitganimda, qanchalik bir-birimizdan uzoqlashib ketganimizni anglar, goʻshakni qoʻyib, yana ishga shoʻngʻirdim. Balki Morriga bogʻlanib qolishimning sabablaridan biri ham shudir. Morri menga ukam rad etgan gʻamxoʻrlikni unga koʻrsatishimga imkon berardi. Oʻtmishga nazar tashlar ekanman, balki Morri bu haqida boshidanoq bilgandir, deb oʻylayman. Bolaligimizdagi qish kunlaridan biri, shahardan tashqarida joylashgan mahallamizning tepaliklarini qalin qor qoplagan. Ukam bilan chanaga minib olganmiz: men oldinda, u orqada. Iyagini yelkamga tirab olgan, oyoqlari tizzalarimning orqa qismiga tegib turibdi. Chana, yoʻlakning muzli boʻlaklaridan oʻtayotganimizda, taraqlab ovoz chiqaradi. Qirdan pastga sirpanganimiz sari tezlik oshib boradi. – MASHINA!!! – baqiradi kimdir. Koʻcha boʻylab chap tomonimizdan kelayotgan mashinaga koʻzimiz tushadi. Biz qichqirgancha, chanani yonga burishga harakat qilamiz, biroq chana oyoqlari qimirlay demaydi. Haydovchi jon-jahdi bilan signal chalib, tormozni bosadi, biz esa bunday vaziyatlarda odatda bolalar qiladigan ishni qilamiz: chanadan pastga sakraymiz. Kapyushonli kurtkamizga oʻralib, sovuq, nam qorda gʻoʻladek pastga dumalaymiz; xayolimizda esa mana- mana mashina gʻildiraklari ostida qoladigandek his qilamiz oʻzimizni. “AAAAAA” deb baqirib, qoʻrquvdan titragancha pastga dumalashda davom etamiz: dunyo chirpirak boʻlib aylanadi – tepaga, pastga, tepaga, pastga. Keyin esa...birdan hammasi tugaydi. Biz dumalashdan toʻxtaymiz va nafas rostlab, yuzimizdan erib tushayotgan qorni artamiz. Haydovchi koʻcha oxirida burilib, tanbeh bergandek biz tomonga koʻrsatkich barmogʻini oʻqtab, qoʻlini silkiydi. Hech qanday shikast yemadik. Chanamiz qor uyumiga urilib, ohista gʻirchillaydi; Mich Elbom. Morrining seshanba darslari www.ziyouz.com kutubxonasi 75 doʻstlarimiz yelkamizga qoqib, “Qoyil!”, “Oʻlishlaring mumkin edi-ya!” deydi. Men ukamga qarab tirjayaman, bolalarcha magʻrurlik bizni birlashtiradi. – Unchalik ham qiyin emas ekan, – degan fikr oʻtadi xayolimizdan, yana ajal bilan oʻynashishga tayyorlanar ekanmiz. Yüklə 1 Mb. Dostları ilə paylaş:
|