I türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans



Yüklə 2,74 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə12/88
tarix31.01.2017
ölçüsü2,74 Mb.
#7272
1   ...   8   9   10   11   12   13   14   15   ...   88

ciz və s. ( daha ətraflı bax: [ 11; 200-205]   

3) Metatezik söz yaradıcılığı, əslində, sinestezial derivasiyanın bir növü sayıla bilər. Bu 

növ kök daxıli səs əvəzləmə zamanı eyni fonematik vahiddən, yəni müəyyən mənanı ifadəsi ilə 

“görəvləndirilmiş” “səslər toplusu”nun qorunub saxlanmasından çıxış edilir. Məs: sık – kıs. 

Sinonim məna (“sixmaq, təyziq göstərmək, divara dirəmək”) kəsb edən bu fellər eyni kök daxilində 

samit səs yerdəyişməsi ilə nəticəsində differensiallıq qazanmışlar [12; 272-283]. Araşdırmalar 

əsasında məlum olur ki, qədim insan sözü müəyyən səs yığını kimi qavradığından ilk dönəmlərdə 

əsas olan müəyyən səs kompleksinin istifadə faktı idi. Məsələn, tap – pat, mıq – qım, viz – ziv və s. 

Məhz bu səbəbdəndir ki, türk dillərindəki səs təqlidi əsaslı köklərdə metatezik səs əvəzlənməsi 

mahiyyətli dəyişikliklər bilavasitə məna tutumunda ciddi deformasiyalara yol açmırlar: C(1)-V-

C(2) → C(2)-V-C(1). Bu problemin nəzri müstəvidə təhlili burada türk dillərinin ilkin kök modeli 

üçün xarakterik olan homogenliyin

1

 metatezik dəyişmələr üçün də əsas olduğunu söyləməyə əsas 



verir. (homogen koklər haqqında daha ətraflı bax: [ 13] ; [ 14] ; [ 15]). Digər türk dillərinin 

materialları ilə müqayisə üçün daha ətraflı bax: [16]; [17] ; [18]. Azərbaycan dilində də analoji 

vəziyyəti müşahidə edə bilərik: mıqqılmada – qımıldamaq, qısmaq – sıx(q/k)maq.  

4) 


Neyrofizioloji faktorların təsiri ilə

 

erkən türk dili mərhələsində meydana gələn sözlərdə 



universal səciyyə daşıyan və insanın ətraf aləmi koqnitiv dərkindən qaynaqlanan məna keçidləri 

müşahidə olunur. Məs: toplumun böyük əksəriyyəti üçün sağ əl işlək funksiya daşıdığından, ingilis, 

rus, ərəb, fars və digər dillərdə olduğu kimi, türk dillərində də

 

sağ



 

kəliməsi müsbət semantikalı 

sözlərin (

sağlam,


 

sağlıq və s.),

 

sol


 

kəlməsi isə mənfi semantikalı (

 

solmaq: Gül



 

soldu.


 

) sözlərin 

meydana gəlməsinə şərait yaratmışdır. [ 19; 371-374] ; [20;  50-53]. Bu kimi semantik keçidlərin 

adekvat  tədqiqi zərurəti türkoloji tədqiqatlara koqnitiv metafora nəzəriyyəsinin tətbiqini qaçılmaz 

edir. Koqnitiv metafora nəzəriyyəsinin inkişaf perspektivlərini araşdırmış E.V.Budayevin də qeyd 

etdiyi kimi, “koqnitiv proseslərdə metafora –insan zəkasının analoqluqla bağlı imkanlarının özünü 

ifadə etməsi kimi mühüm rol oynayır. Metaforanı müasir koqnitivistikada əsas mental əməliyyat  

(və ya ən azından əsas olanlardan biri) hesab edirlər, hansı ki, dərketmə, kateqorizasiya, 

konseptualizasiya, qiymətləndirmə və dünyanı şərh etmə üsulu kimi dəyərləndirilir. İnsan öz estetik 

potensialını istifadə etməklə metaforalar vasitəsilə təkcə fikirlərini ifadə etmir, o, həm də 

metaforalarla düşünür, içində bulunduğu gerçəkliyi, dünyanı məhz metaforalar vasitəsilə dərk edir ” 

[21; 8-9]. Bu mənada müasir koqnitiv semantika sahəsində ən mötəbər mənbələrdən sayılan 

C.Lakoff və M. Consonun araşdırmasının da məhz  “Bizim yaşadığımız metaforalar ”  (Metaphors 

We Live By) adlanması təsadüfi sayıla bilməz. Belə ki, müəlliflərin gəldiyi ortaq qənaətə görə, 

metaforaların yalnız poetik təxəyyülə aidliyi haqqında yanlış təsəvvürlərə rəğmən, əslində 

“metaforalar bizim gündəlik həyatımızı, özü də yalnız dilimizi deyil, təfəkkür və fəaliyyətimizi 

dərin qatlarınadək “sarır”. Bizim gündəlik anlayış sistemimiz, hansının ki, çərçivəsində biz fəaliyyət 

göstərib mövcudluğumuzu sürdürürük,  mahiyyətcə elə özü metaforikdir” [22; 25]. Məhz, sağ və sol 

sözlərinin derivatları olan saglam, saglamlıq, sağlıq, sağ ol, sağollaşmaq, solmaq, solaxay, çolak və 

s. bu kimi sözlərin etimoloji təhlili burada tipoloji mahiyyətli kökdaxili dəyişim və ya fuziyon 

mahiyyətli birikmə faktlarının əslində müasir koqnitiv metafora nəzəriyyəsi çərçivəsində izahını 

tapan məna keçidləri əsasında törədiyini tam əyaniliklə ortay qoyur.  

 

ƏDƏBIYYAT 



 

1.

  Мария Фаликман Когнитивная наука: основоположения и перспективы //  Логос. 



2014. № 1 (97). С. 1-18, http://www.logosjournal.ru/arch/73/97_1.pdf 

2.

  Демьянков В.З. Когнитивная лингвистика как разновидность интерпретирующего 



подхода // Вопросы языкознания, 1994. № 4. С.17-33. 

                                                            

1

Bir qədər haşıiyəyə çıxıb onu da qeyd edək ki, son döv türkoloji araşdırmalarda sinkretik fel köklərinin müxtəlif 



aspektli dəyərləndirmələrinə həsr olunmuş maraqlı tədqiqatlar ortaya çıxşmışdır ki, bu sırada B.Məhərrəmlinin 

arşdırmalarını xüsusilə qeyd etmək olar (bax: [ 13 ;128-133]) 



I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 



 

 

 



 

 

 



62

3.

  Whorf. Benjamin Lee. Language, thought, and reality; selected writings 



https://books.google.az/books?id=W2d1Q4el00QC&pg=PA78&lpg=PA78&dq=...linguistics+is+fu

ndamental+ 

4.

  Рахилина Е.В. Когнитивная семантика: История. Персоналии. Идеи. Результаты. // 



Семиотика и информатика. Вып. 36. М., 1998а. С. 274–323. 

http://lpcs.math.msu.su/~uspensky/journals/siio/36/36RAKHILIN.pdf 

5.

  Скребцова, Т. Г. Когнитивная лингвистика: Курс лекций. — СПб.:Филологический 



факультет СПбГУ, 2011.  256 с. 

6.

  Dan I. Slobin The many ways to search for a frog: Linguistic typology and the expression 



of motion events // In S. Strömqvist & L. Verhoeven (Eds.) (2004), Relating events in narrative: 

Vol. 2. Typological and contextual perspectives (pp. 219-257). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum 

Associates.

 

http://ihd.berkeley.edu/linguistictypologyofmotionevents.pdf 



7.

  Talmy, L.Path to realization: A typology of event conflation. Proceedings of the Berkeley 

Linguistics Society, 1991, n.17, 480-

519.http://journals.linguisticsociety.org/proceedings/index.php/BLS/article/viewFile/1620/1394 

8.

  Aslanov V.Azərbaycan dilinin tarixinə dair tədqiqlər. II Cild, Bakı: “Elm” nəşriyyatı, 



2003, 271 s. 

9.

  Гаджиева А.Ю. О семантической диф-ференциации ранне-тюркских гомогенных 



корней (к проблеме «внутрикорневой» антонимии) // Диалектология, история и 

грамматическая структура тюркских языков, Россия, Казань, Казанский (Приволжский 

федеральный университет), 2011, 279-281 

10.


   Hacıyeva A.Y. Türkolojide yapısal tipoloji nitelikli yeni çalışmalar // IV Uluslararası 

Dünya dili TÜRKCE sempozyumu, 22-24 aralık, 2011, Türkiye, Muğla Universitesi, Muğla., с. 

428-431 

11.


  Гаджиева А.Ю. Фоносемантический анализ некоторых фактов звукочередований 

«примитивно»-флективного характера в гомогенных первичных корнях тюркских языков  // 

Colocviul İnternational de Ştinte ale Limbajului “Eugeniu Coşeriu”, Chişinau, 12-13 mai, 2011, 

Chişinau, Moldova, 2012., 200-205 

12.

 Hacıyeva A.Y. Erkən türk dili dönəminə aid metatezik sözyaradıcılığı prosesinin 



psixolinqvistik aspektdən təhlili haqqında // AMEA-nın Xəbərləri, Humanitar Elmlər Seriyası, 

B.:Elm, 2006, № 2-4., s.272-283 

13.

  Магеррамли Б. Б.К вопросу о синкретичных корневых морфемах в тюркских 



языках // Филологические науки. Вопросы теории и практики, Тамбов: Грамота, 2014. № 7 

(37): в 2-х ч. Ч. II. C. 128-133 http://scjournal.ru/articles/issn_1997-2911_2014_7-2_36.pdf) 

14.

  Кажибеков Е. З. Глагольно-именная корреляция гомогенных корней в тюркских 



языках. Алма-Ата: Наука, 1986. 272 с.  

15.


  Кайдаров А. Т. Структура односложных корней и основ в казахском языке. Алма-

Ата: Наука, 1986. 328 с. ; 6. Кайдаров А. Т., Кажибеков Е. З. Гомогенные корни и их лексико-

семантическое развитие // Советская тюркология; Баку, 1980. № 3. С. 17-23 

16.


  Худайкулиев М. Подражательные слова в туркменском языке. – Ашхабад: 

ИздательствоАН Туркменской ССР, 1962. – 135 с.  

17.

  Хусаинов К. Звукоизобразительность в казахском языке. Алма-Ата, Наука 



КазССР, 1988, 226 с.  

18.


  Кудайбергенов С. Подражательные слова в киргизском языке. – Фрунзе: 

Киргизучпедгиз, 1957. – 108 с 

19.

  Гаджиева А.Ю. Об относительности когнитивного восприятия пространства у 



тюркских народов (к этимологии слова «SALAK») // Коммуникативные аспекты 

современной лингвистики и дингводидактики, Россия, Волгоград: ВолГУ, 2012., с.371-374, 

20.

  Гаджиева А.Ю. Cпецифика когниции пространства у древних: 



антропоморфическая универсалия или этнокуль-турная уникальность? // IV International 

Building Cultural Bridges, Suleyman Demirel University, Almaty, Kazakhstan, 2012, с.50-53 



I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 



 

 

 



 

 

 



63

21.


  Будаев Э. В. Когнитивная теория метафоры: новые горизонты / Э. В. Будаев, А. П. 

Чудинов // Известия Уральского федерального университета. Сер. 1, Проблемы образования, 

науки и культуры. — 2013. — № 1 (110). — С. 6-13. file:///C:/Users/user/Downloads/780-1545-

1-SM.pdf 

22.

  Лакофф Дж., Джонсон М.Метафоры, которыми мы живем: Пер. с англ. / Под ред. 



и с предисл.А. Н. Баранова. — М.: Едиториал УРСС, 2004. — 256 с. 

 

 



About the Formation of the New Typological Investigating Directions in Turkology (About 

the Tendencies of the Psycholinguistic Aspect in the Study of Word- Formation ) 

 

Summary 


 

In the article the new investigating directions which are observed in the modern turkological 

studies are explored. The author pays a special attention to the activity of the new investigating 

tendencies of the psycholinguistic base in the study of the word- formation among the same 

investigating directions. It becomes clear that the development of the cognitive science has made 

inevitable the appearance of the new investigating points in the turkological thoughts. Here it is 

noted that in some latest investigations the processes of 

 

Key words: turkology, typology, cognitive science, cognitive semantics, the studies of the new 



epoch 

 

 



 

Bakutgül  Kulzhanova, Associated professor 

El-Farabi Kazak Milli Üniversitesi Filoloji ve Alem Dilleri Fakültesi Kazak Dil Bilimi Bölümü 

 e-posta:bahit777@mail.ru 

 

OĞUZ VE KIPÇAK DİLLERİNİN FONETİK VE LEKSİKOLOJİK ÖZELLİKLERİ 



 

 

(ORTA ASIR TÜRK YAZILI ESERLER TEMELİNDE) 



 

 

Aynı kökten gelmiş dillerin fonetik, morfolojik, leksikolojik ve sentaksis  acısından ortak 



önemli meseleleri ve benzerliklerinin olması bilim dünyası için yeni bir bakış değildir. Bu özellik 

bu dillerin asırlar önce aynı kökten aynı, temelden geldiğini ispat etmektedir. Ayrıca bu 

benzerliklerinin yanı sıra her dalın kendilerine has nitelikleri de gelişmiştir. Tebliğimizde Oğuz ve 

Kıpçak gruplarının önemli fonetik ve leksikolojik özelliklerini ele alacağız.  

 

 N. A. Baskakov “Türk Dillerinin sınıflandırılması” adlı eserinde [1] Oğuz dillerinde kelime 



başında #y akıcı ünsüzle başlayan kelimelerin Kıpçak dillerinde # j sedalı ünsüzle yazıldığını, Oğuz 

dillerindeki kelime sonunda gelen sedasız ünsüz ş# Kıpçak grubunda  s# le yazıldığını göstermiş ve 

bu özelliklerin adı geçen dil gruplarının fonetik özellikleri olduğunu vurgulamıştır. Kelime 

sonundaki q# k# seslerini Kıpçak grubu sedasız şekilde korumuş ise Oğuz dilleri sedalı yapmış ve 

g# ğ# şekline getirmiştir. Saydığımız bu özellikler dil grubunun önemli özellikleri sayılmaktadır.  

 

Son yıllarda araştırmaların artmasıyla beraber Oğuz ve Kıpçak dillerinin fonetik özellikleri 



belirginleşmiş ve bu farklılıkların çokça olduğu belirlenmiştir.     

 

Oğuz ve Kıpçak grubuna ait dil gruplarının fonetik açıdan önemli farklılıkları nedir sorusuna 



öncelikle birkaç örneklerle hatta tek heceli kelime sonundaki Kıpçak dillerindeki sedasız s# 

ünsüzünün, Oğuz grubunda ise ş# sedasız ünsüsüyle söylendiğini göstermek mümkündür. Örneğin; 

Kıpçak grubunda bas (insanın veya hayvan gövdesinin üst kısmındaki ya da ön kısmındaki hareket 

eden bölüm), bes (dörtten sonraki sayı, beş sayısının adı), tas (dağın sert cinsi ve büyük ya da küçük 

parçası),  tis (insanın, hayvanların çiğnemeye veya ısırarak koparma işlemi gören, ağız içindeki 

sırayla dizilen kemik üyesi), tes (delmek, delik açmak, çukur kazmak), tus (bir eşya ve ikinci bir 



I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 



 

 

 



 

 

 



64

eşyanın yanı), tüs (rüya), qas (göz kapağının üstüne çıkan kıl), qus (vücut yapısı çeşitli, kanatlı, 

gagalı, iki ayaklı, çoğunlukla uçan varlıklar), urıs (savaş, çatışma), ıdıs (içine çeşitli nesneler 

koymak için, yiyecek ve içecek koymaya yarayan günlük yaşayışımızda kullanılan eşyalar – 

qap(çuval), qalta(cep), ayak- tabak(kapkaçak) vs) [2] Oğuz dilerinde    baş, beş, taş, tiş, teş, tuş, 

tüş, kuş, kaç, uruş, ıdış, v.s.   

 

 

Ayrıca Kıpçak grubundaki  s ünsüzüyle sonuçlanan ekler Oğuz grubunda tamamen  ş 



ünsüzüyle (mıs~mış,ıs ~ış,das~daşv.b.) bitmektedir. 

 Kıpçak 


grubundaki 

s sesi mi eski yoksa Oğuz grubundaki ş sesi mi daha eskidir. Ayrıca bu 

farklılık nasıl ortaya çıktı sorusuna Türkoloji’de belli bir cevap bulunamamıştır. Profesör B. 

Sagındıkoğlu 1994 yılında yayınladığı “Kazak dili leksikolojisinin gelişmesindeki etimolojik 

temeller” adlı monografi eserinde bu konuyu ele almış ve bilim dünyasında önemli sayfa açmıştır.       

 Kıpçak 


grubundaki 

s ünsüzü ts yarı kapantılı ünsüzden, Oğuz grubundaki ş ünsüzü ç (tş) yarı 

kapantılı ünsüzden oluşmuştur. Çözümünü şu şekilde göstermek mümkündür: ц>тс(ts)>с; 

ч>(tş)тш>ш [3, 25-50 s.]. Fonetik açıdan ele aldığımızda цyarı kapantılı ünsüzü t ve s seslerinin 

organik birleşmesinden, ч (ç) ünsüzü t ve ş seslerinin organik birleşmesinden oluşmaktadır. Tarihi 

gelişme esnasında ilk birleşen t ünsüzü gücünü kaybetmiş, böylece yavaş yavaş erimiş yerine s ve ş 

sesleri gelmiştir.  

 

Çok eski dönemlerde t, s, ş sedalı ünsüzleri kendi aralarında organik bağlantı kurma 



aşamasında sadece tek ses olarak kullanılmıştır. Bu özelliği yazar açıklamış ve türemiş yarı 

kapantılı ünsüz şeklinde adlandırmıştır. Günümüzde bu üç ayrı sesi bir zamanlarda sadece tek ses 

olduğu ts, tş, ünsüzlerinin içeriğindekit sesinin ortak olması ve s, ş, seslerinin bir biriyle kolay geçiş 

yapması önayak olmuştur.            

 Kazak 

dilindeki 



şeşek kavramı; Tunguz – Mançu dillerinde tsetsek; Türk dillerinde çiçek. 

Sadece bir yapıda kullanılan ve sadece bir leksikolojik kavramı karşılayan bu kelimenin iki yapıya 

ayrılması bir ihtimal en eski Altay devrine kadar uzanmaktadır. Bu örnekler ts, tş yarı kapantılı 

ünsüzünün kökünün aynı olduğuna kanıt olabilir. Kazak dilindeki “şişek” yapısının Türk 

dillerindeki “çiçek”  yapısından ortaya çıktığı bellidir.çeçek>şeşek.  Bu ünsüzlerin içeriğindeki t 

sesinin kaybolduğu net gözükmektedir. Demek s ts (ts) yarı kapantılı ünsüzünün, ş- tş (tş) yarı 

kapantılı ünsüzünün doğal devamı, mirasçısıdır. Aynı kökten ts, tş yarı kapantılı ünsüzünün 

oluşması Altay dillerini ikiye ayırmıştı. Bu ünsüzlerin kalıntısı olarak s ünsüzü Kuzey-Doğu 

dillerinde, ş ünsüzü ise Güney-Batı dillerinde günümüze kadar yaşamaktadır.  Ayrıca aynı görüşü 

ünlü Türkolog G.Kiyekbayev da savunmuştur. [4, 15-б.]. 

       Oğuz grubu ve Kıpçak grubunun önemli fonetik özelliklerinden biri - y~j. Örneğin; Kıpçak 

grubuna ait Kazak dilinde jaz (bahardan sonra gelen mevsim) jas (insanın, hayvanların v.b. hayat 

mevsimini belirten zaman, yıl sayısı), jol (insan, hayvan, arabaların tekrar tekrar yürüdüğü yol),jıl 

(on iki aylık zaman, mevsim), jel (bazen sert, bazen yavaş esen hava), jır (manzume eserinin genel 

adı), jılkı (ulaşım için kullanılan tek toynaklı), jılan (sürüngen, omurgalı hayvan), jaksı (beğenilen, 

güzel),  jaman (kötü, beğinilmeyen), jalgız (tek, yalın), jarık (aydınlık, hur), oğuz dillerinde yaz, 

yaş, yol, yıl, yel, yılkı, yılan, yakşı, yaman, yalgız, yaruk vs.              

 y~j 


uyumunun kökeni hakkındaki tartışmalar Türkoloji alanında yüzlerce yıl tartışıla 

gelmiştir. V. V. Radlov ve V. A. Bogoroditskiy’nin öncülük yaptığı Türkologlar y ünsüzünü temel 

kök olduğunu savunduysa; G. İ. Ramsted’in öncülük ettiği Türkologlar dj yarı kapantılı ünsüzünü 

temel kök olarak savunmuştur. Fakat iki yönün de araştırmacıları kendi savunduklarını Türkoloji 

alanına onaylatamamışlardır. B. Sagındıkoğlu bu yönde özel araştırmalar yapmış ve çözümü 

bulunamayan sorunu kökünden çözmüştür. Temel köken olarak sanılan y ünsüzü sadece epitez bir 

sestir. Örneğin; orta asır eserlerinde karşılaştığımız yazla, sözle, karardı, sargardı kelimeleri Kazak 

dilinde  jayla, söyle, karaydı, sargaydı. Bu verdiğimiz örneklerden z  ve  r seslerinin yerini y 

ünsüzünün aldığını, yerinde sağlam olduğunu görürüz. Aynı olay eski devir yarı kapantılı ünsüz 

içeriğinde de olmuştur. Buna örnek olarak Altay dillerinde korunmuş tyakşı (iyi), tyat (yat), tyol 

(yol), tyeti (yedi), tyer (yer), tyıl (yıl), tyok (yok) gibi sayılı kavramlar delil olabilir. Açıklayacak 

olursak  ç (tş) ünsüzünün içeriğindeki ş ünsüzü erimiş yavaşça yerini y epintez sesine bırakmıştır. 



I Türkoloji Qurultayın 90 illiyinə həsr olunmuş beynəlxalq konfrans: 

 

TÜRKOLOJİ ELMİ-MƏDƏNİ HƏRƏKATDA ORTAQ DƏYƏRLƏR VƏ YENİ ÇAĞIRIŞLAR (II hissə) 



 

 

 



 

 

 



65

Bunun neticesi olarak da ty çift ses hayata gelmiştir. Bu şekildedir;tş>ty. ts (ts), -  ç (tş) 

ünsüzlerinin, ayrıca buradan oluşan diğer ünsüzlerin önündeki t sesi zaman içerisinde erimiştir 

böylece y epintez ünsüzü sade kalmıştır. Böylece yukarıdaki kavramların gelişme seviyesi bu 

şekildeki dinamik kanuna bağlıdır:çakşı>tyakşı>yakşı, çol>tyol>yol, çeti>tyeti>yeti, 

çer>tyer>yer, çıl>tyıl>yılvs. Böylece Oğuz grubundaki kelime başı #y akıcı ünsüzü ç yarı kapantılı 

ünsüz içeriğindeki ş ünsüzü güçsüz kalarak yerini y akıcı ünsüzüne vermiştir. Ayrıca yarı kapantılı 

ünsüz içeriğindeki t ünsüzünün kaybolması temelinde oluşmuştur şeklinde açıklık getirebiliriz.     

 Kıpçak 

dil 


grubundaki 

j  sesi de ç yarı kapantılı ünsüzünde türemiştir. Fakat gelişme 

esnasında farklı yollar izlemiştir.  Ç (tş) ünsüzü önce sedalılaşmıştır. ç (tş)>dj.  Zaman içersinde 

yarı kapantılı ünsüzün önündeki d sedalı ünsüz kaybolmuştur. Şu şekildedir: tş>dj>j. Böylece Oğuz 

grubundaki kelime başındaki  #y ve Kıpçak grubundaki #j kelimeler eski devirde sadece ç  (tş) 

ünsüzü ile söylenmiştir. Bunun gibi değişikliklerin az zamanda ortaya çıkması imkânsızdır. Böylece 

Oğuz ve Kıpçak gruplarının bir birinden ayrılmaları çok eskiye dayanmaktadır.     

    Oğuz ve Kıpçak gruplarının arasındaki önemli fonetik farklılıklardan biri Kıpçak grubundaki q, k 

sesleriyle biten eklerin Oğuz grubunda genelde sedalı şekilde karşımıza çıkmasıdır. Kıpçak 

gruplarında ise bu ses sürekli sedasız şekilde korunmuştur. Bunların arasında sıkça kullanılan ekler 

:-luğ/-lüg/-lig. “Kutadgu Bilig” eserinden örnekler verecek olursak:Telim kalgu ermas tirilig küni 

Uzun bargu ermas uluğluğ üni (Біле білсең тіршілік күндері ұзаққа созылмайды Ұлықтық 

даңқы  мəңгі емес); Negü tereşitgülyaglıgkişiYagıbirlauruşutükamişyaşı (Жауы бар кісі   

жауымен күресес-күресе өмірін тауысқан  кісі   не деп айтады, тыңда); Sezigsiz ölüm bir kün 

bir kün ahır kelir Tirilmiş bu janlıg janın algalır (Күмəнсіз өлім ақыры бір күн келеді Өмір сүріп 

жатқан тірі мақұлықтардың жанын алады). «Atabet-ülHakayık» eserindeki örnekler:Könilig 

tonın key koyup egirlig (Қыңырлықты тастап шындықтың тонын ки); Kanı kança bardı Kişilig 

esiz (Адамгершіліктен безгендер қаншалықты жерге дейін барды, байқадың ба?). Eserlerde 

örneklerini verdiğimiz tirig+lig, ulug+lug, yagı+lıg, jan+lıg, köni+lig, egir+lig, 

kşi+ligkelimelerine ek eklendiği anda sedalılaştığını görmek mümkündür. -uğ/-üg,-ığ/-igeki. Adı 

geçen eserlerden örnek verecek olursak: Karında törümiş kalınç 

ögrat+igyagızyerkatındaketaraytetig (Ей, сезімтал дос, қарында пайда болған мінез бен дағды 

қара жер астына бірге кетеді); Eligka yış+ıgbol-boldıkönlibüt+ün (Көңілі толып, елбасыға 

қалқан болды); Yarık düniya yüzka eşünsa eş+ügMen utru barayın (Жарық дүние жүзіме  перде 

жапса, мен оған қарсы ұшырасайын); Tar+ıgoruldu (тары орылып алынды). Bu kelimelerin 

hepsi eski Kıpçak dilinde ögrat+ik, yış+ık, eş+ük, tar+ıkşeklinde söylenmiş, sedalılaşmamıştır.  

 

Bu ek birçok köklere girmiş ve kalıplaşmıştır. Örneğin:, kud+ug (құдық), kap+ug (қақпа, 



есік), çer+ig (əскер), tar+ıg (астық), yıl+ig (жілік), sak+ıg (сағым), tap+ug (қызмет), öt+üg 

(өтініш, тілек), yaz+ug (жазық), tus+ug (түсім), öl+üg (өлім), tat+ıg (дəм) т.б. 

 Ayrıca 

eski 


–lağ/-lag,  ag/-eg, g, ğ ekleri de aynı gruba dâhil etmekte fayda vardır. Böylece 

kelime sonundaki sedalılaşma Oğuz gruplarına, sedasızlaşma ise Kıpçak gruplarına aittir.   

 

Fonetik açıdan önemli bir özellik ise Oğuz gruplarında kelime ortasında ğ, g, q, k 



sessizlerinin korunması, Kıpçak gruplarında düşmesidir. Örneğin; agır ~ ayır, agrı  ~ avruv, agu  

~u, bagla ~ bayla, bugday~biday, egin ~yin, igna ~ine, ogrı ~urı, oglan ~ulan, togrı ~tuvra, 

yıgla ~ jıla, küyagü ~küyev, ogul~ ul, ögren~üyren vs. Bunların dışında ikinci, üçüncühecelerde 

Oğuz gruplarındaki dudak ünsüzüyle söylenen kelimeler Kıpçak gruplarında tamamen düz ünlülerle 

karşımıza çıkar. Örneğin: aguz ~ avız, agur ~ avır vs. İlk hecedekieski Türkçedeki u ünlüsü Kıpçak 

gruplarında  u (ұ);  Oğuz gruplarında o’ya değişmesi gibi farklılıklar çoktur. (tuu ~tog, ulan  ~ 

oglan)  

 

Sadece bir kavramı bildiren kelimelerin Oğuz gruplarında ayrı Kıpçak gruplarında ayrı 




Yüklə 2,74 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   8   9   10   11   12   13   14   15   ...   88




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin