S a a l l i i d d ə ə Ş Ş ə ə r r i i f f o o v v a a 78
xin özünü oyun materialına çevirmək məqsədi güdür.
Volfqanq Velş özünün «Bizim postmodernist modern»
(Unsere postmoderne Moderne, 2002) əsərində qeyd etdiyi
kimi, «postmodernizm plüralizmin əleyhinə olan hər şeyə
qarşı yönəlib. O, monizm, unifikasiya, totalitarizm, utopi-
ya və despotizmlərin gizli formaları ilə vidalaşır, əvəzində
müxtəliflik və paradiqmaların rəqabətinə keçir»
42
. Bəzi
hallarda onlar öz tarixi prototiplərin antipoduna çevrilir-
lər. Bədii obrazların və onların tarixi prototipləri arasında
fundamental fərqlər müəlliflər tərəfindən şüurlu yaradılır.
Bu tarixin müəllif interpretasiyası ilə sıx əlaqəlidir. Ka-
mal Abdullanın «Yarımçıq əlyazma»
43
romanında tarixi
şəxsiyyət olmuş görkəmli Azərbaycan dövlət xadimi və
şairi Ş.İ. Xətainin bədii obrazı ilə yanaşı, «Kitabi Dədə
Qorqud» dastanındakı dastan qəhrəmanları Dədə Qorqud,
Qazan xan, Beyrək, Burla xatun və bu romanda təhrif
olunurlar.
İlqar Fəhminin «Qarğa yuvası»
44
romanında Koroğlu
xalq yaddaşına hopduğu kimi deyil, əksinə yaltaq, qorxaq
təsvir edilir. Romanda Keçəl Həmzə müsbət qəhrəman
kimi, yəni dostluğa etibarlı bir insan kimi İ. Fəhmi tərə-
findən təqdim edilir. Kəramət Böyükçölün «Çöl»
45
ro-
manında da Koroğlu qəhrəmanlıqdan, mərdlikdən uzaq
bir qəhrəman kimi təqdim olunur. İlqar Fəhminin «Qarğa
yuvası» postmodern romanında Həmzənin ikinci dərəcəli
42
Welsch W. Unsere postmoderne Moderne. 7. Auflage, Akademie
Verlag GmbH, Berlin 2002. P. 346;
43
Kamal Abdulla. Yarımçıq əlyazma. Bakı: XXI YNE, 2004. 288 səh.
44
Fəhmi İ. Qarğa yuvası, Bakı, "Yurd" NPB, 2008;
45
Böyükçöl K. Çöl. Bakı: Qanun, 2010. 288 səh.
