Pedagogika instituti

Grau, teurer Feund, ist alle T’eorie,
Doch grun des Lebens goldner Baum.
Mazmuni: «Nazariya, do‘stim, quruqdir (yalong‘ochdir), hayot daraxti esa – yam-yashil».
Ha, pragmalingvistik tahlil nazariyasining yalong‘ochlash xavfidan qo‘rqib, kitobxonni ushbu tahlil amaliyoti bilan ham tanishtirish maqsadini ham ko‘zlamoqdaman. Buni, ayniqsa, nutq aktlari guruhlarini farqlash, muloqot tizimi birliklarini ajratish hamda deyksis hodisasi tavsifiga oid qismlarda sezish mumkin.
Biroq hech qanday ilmiy tahlil to‘liq bo‘la olmaganidek, biror bir hodisaning ilmiy bayoni ham bir ma’noli bo‘la olmaydi yoki bir xil ohangda kechmaydi. Zero, voqelikning o‘zini ham bir mazmunda anglash qiyin masaladir. Yakka ma’noli voqelikni faqatgina uni ideallashtirish yo‘li bilangina tasavvur qilish mumkin. Mashhur mantiqshunos Rudolf Karnap (1891-1970) aytganidek, mantiqiy va sof matematik qonunlar albatta, umumiydir, lekin ular voqelik haqida hech qanday ma’lumot berish qobiliyatiga ega emasdirlar. Bu qonunlar «alohida tushunchalar o‘rtasidagi munosabatlarnigina ifodalaydilar... uch plyus birning har qanday voqelikda ham to‘rt bo‘lishiga ishonchimiz komil. Lekin bu tasdiq biz yashayotgan voqelik haqida biror narsani (ma’lumotni –Sh.S.) bera olmaydi» (Karnap 1971: 47-49).
Har qanday ilmiy tahlil o‘rganilayotgan obyekt haqida, uning ma’lum voqelikda mavjud bo‘lgan xususiyatlari haqida aniq ma’lumot bermog‘i darkor. To‘plangan ma’lumotlar asosida ilmiy va amaliy ahamiyatga molik bo‘lgan xulosalar shakllanadi. Xulosalarda obyektning tub, haqiqiy mohiyati va uni bilish jarayonida aniqlangan xususiyatlar aks etadi. Demak, haqiqiy mohiyatni bilish izmidagi tadqiqotchi gnoseologik hodisalar ontologik qiymatiga tayanadi. Xuddi shu sababga ko‘ra ushbu risolada pragmalingvistik hodisalar tahlilida «erkin fikrlilik» tamoyiliga amal qilish maqsadini ko‘zlamoqdaman. Ilmiy tafakkurdagi bunday erkinlik, tahlil etilayotgan obyektning ontologik mohiyatini nazardan qochirmasdan turib, muhokama qilinayotgan muammo echimiga turlicha yondashish, qo‘llanilayotgan usullarning turli-tuman bo‘lishiga imkon beradi. Qisqasi, bunday poliintentsiyali (ko‘p maqsadli) tadqiq obyekt mohiyatini yorituvchi xususiyatlarning ko‘pqirrali ekanligini anglashga yordam beradi. Eng asosiysi, bildirilayotgan fikrda mulohazali bo‘lish va o‘zgalar fikriga ham o‘rin qoldirish o‘quvchini bahsga tortish imkonini yaratadi.
Suhbatdosh kitobxonni topish har qanday muallif uchun sharaf bo‘lsa kerak. Bunday istak Zahiriddin Muhammad Boburni ham ijodga undaganligining guvohimiz:
Kim bor anga ilm tolibi – ilm kerak.
O‘rgangali ilm tolibi ilm kerak!
Men tolibi ilmu tolibi ilme yo‘q,
Men bormen ilm tolibi – ilm kerak.
Men ham bir tilshunos sifatida suhbatdosh topish ilinjidaman. Agarda ushbu risolani o‘qigan har kim muallif bilan munozara yuritish niyatida bo‘lsa, bunday «diskursiv qadam»ni minnatdorchilik bilan qabul qilaman, bajonidil suhbatdoshingiz bo‘lishga tayyorman.
«So‘zboshi»ning yakunida yana bir narsani qayd etishni istar edim. Ilmiy faoliyat jarayonida juda ko‘p hamkasblarimning ishlari, asarlaridan ilhom, intellektual ozuqa oldimki, ularning barchasining nomlarini zikr etish va tashakkur bildirishning imkoni bo‘lmaydi. Ulardan uzr so‘rayman. Lekin menga lison kabi ummonning siru asrorini bilish yo‘llarini ko‘rsatgan olimlar: Viktor Maksimovich Jirmunskiy, Boris Aleksandrovich Serebrennikov, Solomon Davidovich Katsnelson, Agniya Vasilyevna Desnitskaya, Elena Samoylovna Kubryakova, Boris Aleksandrovich Ilish, Anatoliy Mitrofanovich Muxin, Yuriy Sergeyevich Maslov, Aleksandr Mixaylovchi Shcherbak, Vladimir Mixaylovich Pavlov, Dmitriy Mixaylovich Nasilov, Inga Borisovna Dolinina, Viktor Samuilovich Xrakovskiy, Anatoliy Semyonovich Liberman, Aleksandr Vladimirovich Bondarko, Elizaveta Arturovna Referovskaya, Zinaida Yakovlyevna Turayeva, Tatyana Mixaylovna Belyayeva, Leonard Georgiyevich Gertsenberg, Varvara Vasilyevna Burlakova, Valentin Vasilyevich Bogdanov, Stanislav Vasilyevich Voronin va boshqalarga ta’zimni unutmayman. Ustozlarim qatoriga kiyevlik professorlar Georgiy Georgiyevich Pocheptsov, Vasiliy Egorovich Kovalenko, Aleksandr Nikolayevich Moroxovskiylarni ham kiritishni istardim.
Mazmuniy sintaksis og‘ushiga etaklagan Kalinin (hozirgi Tver) universiteti professori Ivan Pavlovich Susovning rahbarlik qilgan «Lisoniy muloqot semantikasi va pragmatikasi» muammoviy guruhining ishlarini ham o‘qiganman hamda V.I.Banaru (Kishinyov), O.G.Pocheptsov (Kiyev), A.A.Romanov (Tver), V.I.Karasik (Volgograd), L.G.Vasilyev (Kaluga), M.L.Makarov (Tver), A.A.Zalyevskaya (Tver), G.I.Bogin (Tver), S.A.Suxix (Krasnodar), V.V.Lazaryev (Pyatigorsk), A.A.Prokopchuk (Xarkov), A.A.Pospelova (Leningrad), Z.A.Xaritonchik (Minsk), D.G.Bogushyevich (Minsk), A.M.Shaxnarovich (Moskva), E.I.Belyayeva (Voronej), I.M.Kobozyeva (Moskva), V.Z.Demyankov (Moskva), I.K.Arxipov (Leningrad) kabi olimlar asarlaridan foydalandim. Shuningdek, yurtdosh professorlar J.Bo‘ronov, A.Abduazizov, G‘.Salomov, E.Begmatov, H.Ne’matov, D.Ashurova, A.Bushuy, U.Yusupov, M.Umarxo‘jayev, G.Boqiyeva, A.Mamatov, M.Rasulova, M.Jusupov, A.Sodiqov, S.Raximov va boshqalarning asarlarida ilgari surilgan g‘oyalardan ham unumli foydalanishga to‘g‘ri keldi.
Demak, nutqiy akt – ma’lum bir gapning aniq muloqot muhitida talaffuz etilishidir. Nutqiy akt mazmunining shakllanishi talaffuz qilinayotgan gap ma’nosining so‘zlovchi va tinglovchi tomonidan muloqot matniga nisbatan «boyitilishi», idrok etilishi natijasidir. Mazmunining bu yo‘sinda shakllanish jarayonini quyidagicha izohlash mumkin:

Gaplar lisoniy tizimi Doimiy lisoniy ma’no So‘zlovchi Tinglovchi Ma’noning kontekstdagi o‘zgarishlari

Yuqoridagi shakl guvohlik berishicha, nutqiy akt mazmunining tarkib topishi va uning voqelanishi byevosita so‘zlovchining muloqot maqsadi, istagi bilan bog‘liqdir. Shu sababli bo‘lsa kerakki, pragmalingvistlar va mantiqshunoslar hozirgacha lisoniy belgilarning nutqiy aktlar ma’noviy tuzilishida tutgan o‘rni haqida bir to‘xtamga kelisha olmayaptilar. Jon Syorlning bu borada aytgan fikrini olaylik: «Lisoniy muloqot birligi, odatda, taxmin qilganlaridek, simvol (ramz), so‘z yoki gap emas, hatto simvol so‘z yoki gapning belgisi ham emas, balki simvol, so‘z yoki gapning nutqiy akt ijrosi jarayonida yaratilishi va qo‘llanishidir. …Yanada aniqrog‘i, gap belgisining ma’lum sharoitda yaratilish va qo‘llanishi nutqiy aktdir va nutqiy aktlar lisoniy muloqotning asosiy va eng kichik (minimal) birligidir». Demak, nutqiy akt nazariyasi uchun gap tayanch birlik emas, undan tayyor « material» sifatida foydalanilmaydi. Aksincha, gap aynan nutqiy muloqot jarayonida yaratiladigan hodisa. Shunday ekan, nutqiy akt mazmuni to‘lig‘icha so‘zlovchining muloqot maqsadi bilan bog‘liq bo‘lib qoladi.
J.Syorlning nutqiy aktni muloqot tizimining asosiy, tayanch birligi sifatida qarash kerakligi haqidagi fikrini to‘lig‘icha quvvatlash mumkin. Ammo nutqiy aktning diskursni (muloqot matni) tarkib toptiruvchi, tuzuvchi emas, balki uni qismlarga ajratuvchi hodisa deb talqin qilinishiga e’tirozimiz bor. Holbuki, lisoniy hodisalar talqinida ularning yaratuvchanlik imkoniyatlariga alohida e’tibor qaratmoq darkor. Nutqiy akt ham bundan mustasno emas, u ham matn tuzish, murakkab muloqot birligi bo‘lmish diskursni tarkib toptirish vazifalarini bajaradi.
Nutqiy aktning bu turdagi vazifalarini aniqlash uchun intensiya tahliliga, ya’ni nutqiy harakat maqsadini aniqlashga yo‘naltirilgan tahlilga murojaat qilmoq kerak. Intentsional tahlilda kommunikativ jarayonda voqelanadigan nutqiy faoliyatning so‘zlovchi maqsadi, istagi bilan bog‘liq tomonlari o‘rganiladi. Odatda, ushbu tahlil uslubi asoschilari (Searl 1983) har bir nutqiy harakatga yagona bir maqsadga (yagona intentsiyaga) ega bo‘lgan birlik sifatida qarash tarafdoridirlar. Ammo men bu dunyoni juda erta tark etgan marhum do‘stim, Kiyev universitetining professori Oleg Georgeyevich Pocheptsov fikriga qo‘shilish istagidaman. Uning talqinicha, «nutqiy harakat va bu harakat vositasida voqelanadigan maqsad so‘zlovchi ko‘zlagan asosiy maqsadga erishishning faqatgina bir bosqichidir» (Pocheptsov 1986: 75). Shuning uchun ham olim umumiy intentsiyani ikki qismga ya’ni «boshlang‘ich intentsiya (maqsad)» va «natijaviy intentsiya»ga ajratishni taklif qiladi. Intentsional tahlilning bu turi haqiqatdan ham nutqiy aktning mazmunini to‘liqroq tasavvur qilish imkonini beradi. Masalan, «Vokzalga qanday borsa bo‘ladi?» gapi talaffuz etilganda, so‘zlovchining boshlang‘ich maqsadi tinglovchidan kerakli axborotni olish, ya’ni vokzalga qanday borishni bilib olishdir. Lekin asl niyat boshqacharoq: vokzalga etib olish. Xuddi shu niyat oxirgi yoki natijaviy maqsaddir. Demak, nutqiy harakat bajarilishini ikki bosqichli jarayon sifatida qarash mumkin: birinchisida boshlang‘ich maqsad ifodalansa, ikkinchisida natijaviy maqsad hosil bo‘ladi.
O.G.Pocheptsov boshlang‘ich maqsad harakati gapning strukturaviy semantik xususiyatlariga asosan mos kelishini qayd etadi. Binobarin, «Vokzalga qanday borsa bo‘ladi?» nutqiy tuzilmasining boshlang‘ich intentsiya akti so‘rovdir, «Bugun universitetda uchrashuv bo‘ldi» tuzilmasiniki – darak, xabar berish bo‘lsa, «Kitobimni qaytar!» tuzilmasida boshlang‘ich intentsiya so‘zsiz, buyruq, talab qilishdir. Ammo natijaviy maqsad harakatlari birinchidan, son jihatidan ko‘p, ikkinchidan, ular uchun gapning struktur-semantik tuzilishi hech qanday ahamiyatga ega emas. Natijaviy intentsiyaning shakllanishi gaplarning nafaqat ma’no xususiyatlari, balki ularning faollashuv muhiti, nutq konteksti bilan ham bog‘liqdir. Boshqacha aytganda, natijaviy maqsad akti, lisoniy harakatlar bilan bir qatorda, nolisoniy harakatlarni ham qamrab oladi.
Nutqiy akt mazmuni lisoniy va nolisoniy xususiyatlar umumlashmasidan tashkil topishini barcha pragmalingvistlar e’tirof etishadi. Ularning ko‘pchiligi nutqiy aktga uch bosqichli faoliyat sifatida qarash tarafdorlaridir. Bu bosqichlarda uch xil harakat bajariladi. Ular – lokutiv, illokutiv va perlokutiv harakatlardir.
Biz muloqot jarayonida mazmundor lisoniy kalimani yaratamiz va uni talaffuz qilish yo‘li bilan nutqiy faoliyat bajaramiz, xuddi shu faoliyat ijrosi lokutsiya yoki lokutiv aktdir (locutionary act). Agarda biror bir sabab bilan (tilni bilmaslik, gung bo‘lish) mazmundor gap tuzilmasa va u talaffuz etilmasa, lokutiv harakat yuzaga kelmaydi. Masalan, «Issiq choy damladim» gapi faqatgina yozuvda qolsa, lokutsiya yo‘q. Ammo mazmundor gaplar bekordan bekorga tuzilavermaydi, ularni tuzishdan va talaffuz etishdan ma’lum bir maqsad ko‘zlanadi (bu maqsad til sohibi ongida doimo mavjud). Ushbu maqsadning voqelanishi esa illokutiv akt natijasidir. Illokutsiya shaxslararo (muloqot ishtirokchilari o‘rtasidagi) munosabatlarning ifodalanishidir. Masalan, yuqorida keltirilgan «Issiq choy damladim» gapini talaffuz etish vositasida shu voqea haqida xabar berish, choyga taklif qilish, suhbatdoshning qanday choy ichishini (issiq yoki sovuq) bilish kabi kommunikativ istaklarni ifodalash imkoni bor. Aynan shu kommunikativ maqsaddan qaysi biri ma’lum sharoitda voqelanishiga nisbatan nutqiy tuzilmaning illokutiv kuchi (illocutionary force) aniqlanadi.
Har qanday muloqot harakati natijaviy (oxirgi) maqsadni ko‘zlab bajarilishi haqida yuqorida gapirildi. Bu maqsadga erishish uchun so‘zlovchining nutqi tinglovchiga ta’sir o‘tkazmog‘i darkor. Nutqiy faoliyatning ta’sir o‘tkazish bosqichi perlokutiv akt nomini olgan. Biz «Issiq choy damladim» gapi talaffuzining natijasini tinglovchi ushbu nutqiy harakatni biz istagan maqsadda (masalan, tinglovchi choyning issiqligini eshitib, uni ichishga rozi bo‘lishida) qabul qilishda ko‘ramiz. Demak, perlokutsiya tinglovchi ongiga, his-tuyg‘ulariga va xatti-harakatiga ta’sir o‘tkazish harakatidir.
«Illokutsiya» tushunchasi nutqiy akt nazariyasida eng keng tarqalgan tushunchadir. Nutqiy akt strukturasining markazida ham illokutiv harakat turadi. Hatto illokutiv akt to‘lig‘icha nutqiy harakatning muqobili sifatida qaralish hollari ham uchraydi va nutqiy aktlar tasnifi illokutiv maqsad ko‘rsatkichlariga asoslanadi (Searle 1969: 16; Wunderlich 1976: 75; Pocheptsov 1986: 27).
«Illokutiv akt» tushunchasi pragmalingvistikada inson tomonidan nutqiy jarayonda va nutqiy faoliyat vositasida bajariladigan harakat sifatida ta’riflanadi. O.G.Pocheptsovning ta’rificha, 1) illokutiv harakatning ijrochisi (agenti) so‘zlovchi yoki yozuvchidir; 2) illokutiv akt nutq yaratilish faoliyatidan farq qiladi; 3) illokutiv akt nutq yaratilish faoliyati jarayonida yuzaga keladi; 4) illokutiv akt nutqiy faoliyat vositasida bajariladi (Pocheptsov 1986: 24).
Ushbu ta’rifdan ko‘rinib turibdiki, O.G.Pocheptsov illokutsiyaning nutqiy faoliyatdan farqini ko‘rsatishga qanchalik harakat qilmasin, u hech qachon kommunikativ faoliyatsiz, insonlararo munosabatni yaratish muhitisiz yuzaga kelmaydi. Illokutiv akt byevosita muloqot strukturasining ishtirokchisi, kommunikatsiyani maqsadli va mazmunli ko‘chishini ta’minlovchi nutqiy faoliyat bo‘lagidir.
Illokutiv akt hosil bo‘lishi uchun ma’lum bir nutqiy tuzilmaning aniq ko‘rinishdagi «illokutiv kuchi» (illocutunary force) namoyon bo‘lmog‘i darkor. Masalan, «Issiq choy damladim» kalimasi vositasida choyga taklifni izhor qilish maqsadini ifodalanayotganda, gap tuzilmasining ushbu mazmun ifoda vositasi bo‘la olish imkoniyati, ya’ni «kuchi» voqelanadi. Illokutiv maqsad esa fikriy hodisa bo‘lib, nutqiy harakatning mazmuni, mundarijasini belgilaydi. Z.Vendler talqinicha, illokutiv maqsad aslida, «mental harakat bo‘lib, so‘zlovchi tinglovchini ushbu harakatni bajarishga undaydi» (Vendler 1985: 243). Illokutiv maqsad nutqiy harakat kuchini namoyon qilish qanchalik muhim bo‘lmasin, lekin bu maqsad ushbu kuchning faqatgina bir qismi, bo‘lagidir. Zero, nutqiy harakat kommunikativ mazmunining to‘liq hosil bo‘lishi uchun maqsaddan tashqari, unga erishishni ta’minlovchi vosita va shart-sharoit ham mavjud bo‘lishi talab qilinadi. Shuning uchun ham J.Syorl, D.Vanderveken va boshqalar nutqiy harakat illokutiv kuchini etti qismdan tarkib topuvchi hodisa sifatida qaraydilar. Bulardan birinchisi, albatta, kommunikativ maqsaddir, chunki busiz nutqiy harakatning o‘zi ham bajarilmaydi. Keyingilari esa qandaydir darajada ushbu qismni to‘ldiradilar, ular – illokutiv maqsadga erishish usuli (vositasi), illokutiv kuch voqelanishi jadalligi, voqelanishni ta’minlovchi propozitsion, haqqoniylik kabi mental sharoitlardir.
Illokutiv kuch qismlarining tuzilishi mantiqiy tartibga ega. Aynan shu tartib illokutiv harakatning mustaqilligini ta’minlaydi va uning propozitsiya aktisiz bajarilishiga imkon beradi. Binobarin, «Afsuski!», «Voy, xudo!», «Tavba qildim!» kabi nutqiy birliklar propozitsiya mazmuniga ega emaslar, lekin ular illokutiv jihatdan to‘liq shaklga egadirlar, ya’ni ular ma’lum kontekstda kommunikativ maqsad va mazmunni ifodalaydilar.
Ayrim faylasuflar, J.Ostinga ergashib, gaplarning struktur-semantik turlari va bular vositasida bajarilayotgan nutqiy harakatlar o‘rtasidagi munosabatni tizimiy xarakterga ega emas, bu munosabat nutqiy harakat illokutiv kuchida qariyb namoyon bo‘lmaydi deb hisoblaydilar. Sintaksisning birgina tuzilmasi - alohida gap turli nutqiy muhitda turli illokutiv kuchga ega bo‘lishi va bu bilan turli kommunikativ maqsadni ifodalash vositasi bo‘la olishi begumon. Ammo har qanday sintaktik birlikning pragmatik zahirasi chegaralangan, uning illokutiv kuchi muloqot maqsadini ifodalash imkoniyati cheksiz emas. Masalan, «Bugundan boshlab sizlarni er va xotin deb e’lon qilaman» yoki «Binoda chekish ta’qiqlangan» kabi gaplar maqtov, so‘rov, rozilik, va’da illokutiv maqsadlarini ifodalashi mumkinligini tasavvur etish qiyin. Shunday ekan, gap struktur-semantik mundarijasi va uning illokutiv imkoniyatlari o‘rtasida tizimiy bog‘liqlik mavjudligini e’tirof etmoq kerak. Agarda shunday bog‘liqlik bo‘lmaganda, tinglovchiga so‘zlovchining muloqot maqsadini, u bajarayotgan nutqiy harakat mazmunini anglash qiyin bo‘lar edi.
Yuqorida aytilganidek, nutqiy harakat strukturasining uchinchi, eng oxirgi bosqichi perlokutiv aktdir. Nutqiy faoliyat ta’sirining natijasi sifatida tavsiflanadigan perlokutiv akt oldingilaridan (lokutsiya va illokutsiya) tubdan farq qiladi. Nutqiy ta’sir natijasini oldindan aytish qiyin, so‘zlovchi nutqini eshitgan (yoki o‘qigan) tinglovchining bo‘lg‘usi xatti-harakati, javobi turlicha bo‘lishi mumkin. Pragmalingvistlarning o‘zlari e’tirof etganlaridek, «perlokutiv akt illokutivdan farqli o‘laroq, lisoniy hodisa emas, chunki biror bir perlokutiv natijaga hech qanday nutqiy harakatni bajarmasdan turib ham erishish imkoni bor» (Searle, Vanderveken 1985: 12). Perlokutsiyaning lisoniy tahlil doirasiga kirmasligini J.Lich ham qayd etadi: «Perlokutiv natija tahlili pragmatikaning vazifasiga kirmaydi, chunki pragmatik ta’sir kuchi (nutqiy harakatning – Sh.S.) maqsadi bilan bog‘liq, natija bilan emas» (Leech 1983: 203).
Qiziq, nutqiy harakat ta’sirini pragmalingvistik tahlil doirasidan chetga surib qo‘ysak, unda muloqot tizimini tumtoq qilib qo‘ymaymizmi?! Muloqot so‘zlovchiga ta’sir o‘tkazish, uni biror javob harakatiga undash uchun bajariladi-ku! Nutqiy muloqot maqsadi ikki sathlidir, ya’ni nutqiy harakatda axborot uzatish va kommunikativ pragmatik maqsad voqelanadi. Birinchisida so‘zlovchining maqsadi axborot etkazish yoki olish. Ammo axborot almashinuvi harakatlari faqat biror xabar berish yoki so‘rash bilan chegaralanmaydi. Bu harakatlar ijrosidan so‘zlovchi va tinglovchining talabini, qiziqishini qondirish maqsadi ham ko‘zlanadi. Bu esa pragmatik vazifaning bajarilishidir. Demak, muloqot jarayonida pragmatik vazifalar kommunikativ maqsad doirasida voqelanadi. Shuning uchun ham nutqiy harakat natijasida yuzaga keladigan perlokutiv ta’sirni pragmalingvistik tahlil doirasiga kiritgan ma’qul.
Pragmatika nutqiy ta’sir natijasining hosil bo‘lishi ehtimolini belgilovchi vositalarni aniqlash imkonini beradi. Bunday vositalar qatoriga masalan, pragmatik mazmunni aniqlashtiruvchi illokutiv fe’llar kiradilar. Ushbu fe’llar nutqiy harakat tarkibida muhim rol o‘ynaydilar, ular muloqot maqsadi mazmuni va bajaralayotgan nutqiy harakatning illokutiv kuchini aniq va ochiq ko‘rsatish xizmatini o‘taydilar. Masalan, «Kumushni ertaga kinoga olib boraman» gapining talaffuzi vositasida va’da berish nutqiy harakati bajariladi, ammo ushbu harakat mazmunini aniq ifodalash uchun illokutiv fe’lni qo‘llash imkoni ham bor: «Kumushni ertaga kinoga olib borishga va’da beraman». Xuddi shuningdek, «Dars qilmaysanmi?» sintaktik birligi so‘roq, talab, ogohlantirish, taklif kabi nutqiy harakatlarni ifodalashi quyidagi yo‘sinda aniqlashtirilishi mumkin: «Dars qilmaysanmi, deb so‘rayapman (sendan)»; «Dars qilmaysanmi? Buni sendan talab qilaman» (o‘qituvchining so‘zi); «Dars qilmaysanmi? Seni ogohlantiryapman»; «Dars qilmaysanmi? (kel, birgalikda qilishga taklif qilyapman)».
Illokutiv fe’llarning ma’no tarkibida talaffuz etilayotgan nutqiy birlikning (gap yoki matnning) pragmatik-kommunikativ mazmunini ifodalovchi sema asosiy o‘rinni egallaydi. Masalan, «Fan nomzodi R.Suvonovaga dotsentlik unvoni berilishiga roziman»; «Fan nomzodi R.Suvonovaga dotsentlik unvoni berilishiga qarshiman»; «Fan nomzodi R.Suvonovaga dotsentlik unvoni berilishini talab qilaman» kabi tuzilmalar bir xil propozitsiyaga ega, ularning farqi faqatgina pragmatik mazmunda, ya’ni turli nutqiy harakatlar ifodalanishida va kommunikativ maqsadlarning har xil bo‘lishiga turli illokutiv fe’llar (rozi bo‘lmoq, qarshi bo‘lmoq, talab qilmoq) qo‘llanishi vosita xizmatini o‘tamoqda. J.Syorl pragmatik mazmunining bu asnoda namoyon bo‘lishini «ifodalanish tamoyili» (t’e ‘rinci’le of ex’ressibility) faollashuvi natijasi deb hisoblaydi. Biroq, ushbu tamoyil nutqiy muloqot matnlarida har doim ham bir yo‘sinda namoyon bo‘lavermaydi. Binobarin, buyurmoq, ogohlantirmoq, maslahat bermoq, taqiqlamoq, taklif qilmoq kabi birliklar nutqiy tuzilma tarkibidan joy olib, uning mazmunini oydinlashtirish uchun xizmat qila olishi ma’lum. Lekin, «Men maqtana olmayman, sendan aqlliroqman» qabilida maqtanish nutqiy harakatining qo‘llanishi ehtimoldan ancha yiroq. Balki, ushbu harakatni bajarayotgan shaxsning maqtanishga haqqi bordir. U o‘z suhbatdoshiga nisbatan aqlliligi haqiqatdir, lekin nutqiy muloqot odobi bunga yo‘l qo‘ymaydi.
Umuman olganda, nutqiy akt va uning mazmunini ifodalovchi vositalar o‘rtasida funktsional va mazmuniy nomutanosiblik paydo bo‘lishining sabablari turlicha. Bulardan biri, albatta, ayrim illokutiv fe’llarning ma’no strukturasida so‘zlovchi o‘zi bildirayotgan fikrning haqiqat ekanligiga ishonmayotganligiga ishora qiluvchi sema, bo‘lak mavjudligidir. Masalan, tahdid qilmoq, ig‘vo qilmo, so‘kmoq, haqorat qilmoq, kamsitmoq kabi birliklarni birinchi shaxsda qo‘llash va shu yo‘sinda nutqiy harakat mazmunini ochiq bayon qilish mumkin emas. Chunki «Men senga tahdid qilayapman, o‘ldiraman» turidagi tuzilma nutqiy muloqot ma’nosiga xilof, bunday birliklar faqatgina uchinchi shaxs, ya’ni muloqot jarayonini kuzatuvchi tomonidan qo‘llanishi mumkin: «O‘ldiraman, deb unga tahdid qildi».
Pragmatik maqsad va mazmunning ekplitsit, ya’ni ochiq ifoda etilishida diqqat axborot almashinuvidan ushbu axborotni uzatish maqsadiga ko‘chadi va kommunikatsiya maqsadi uzatilayotgan axborotning predmetiga aylanadi. Nutqiy harakat maqsadining ochiq bayoni turli ko‘rinishdagi lisoniy birliklar vositasida bajariladi va bulardan eng asosiysi pragmatikada performativ formula (qolip) atamasini olgan.
J.Ostinning qaydicha, har bir nutqiy tuzilma illokutiv harakatni bajarish uchun xizmat qiladi va modal ko‘rsatkichlar (mayl shakli, so‘z tartibi, ohang va boshqalar) so‘zlovchiga u qanday illokutiv maqsadni ifodalash niyatida bo‘lganligini bildirish imkonini beradi. Bundan tashqari, shunday tuzilmalar mavjudki, ularning pragmatik mazmuni doimiy, qariyb barcha sharoitlarda bir xil illokutiv kuchga ega bo‘ladi va odatda, bunday tuzilmalar tarkibida illokutiv fe’llar qo‘llaniladi: «Ishni bajarishingni talab qilaman»; «Homiylik ko‘rsatishga va’da qilaman»; «Tug‘ilgan kuning bilan tabriklayman» va hokazo. Nutqiy akt nazariyasida bunday tuzilmalar «aniq performativ»lar deb ataladi.

Sotsiopragmatikada hurmat kategoriyasi. Muloqot jarayonida ishtirokchilar o‘zaro munosabatlar tengligini ta’minlash uchun kommunikativ maqsadga mos keladigan harakatlar rejasini tuzadilar va ushbu rejani amalga oshirish imkonini beradigan lisoniy vositalarni tanlaydilar. Kommunikativ maqsad ifodasi ikki yo‘sinda kechishi ma’lum. Bularning biri intentsiyaning yashirin ifodasi bo‘lsa, ikkinchisi fikrni ochiq izhor qilishdir. Yaqinda o‘qituvchilarimizdan biri qiziq bir voqeani hikoya qilib berdi: Samarqandda o‘tkazilgan anjumanda ishtirok etish uchun kelgan poytaxtlik yirik bir professor shahar markaziy univermagini aylanish istagini bildiradi-yu, yaqinda nomzodlik dissertatsiyasini himoya qilgan, lekin hozircha OAKdan tasdiq olmagan haligi o‘qituvchimiz unga hamrohlik qiladi. Univermagda poytaxtlik mehmon charm kurtkani yoqtiradi va uni kiyib, «Eh, attang, etarlicha pul olib kelmabman-ku», deb hamrohiga murojaat qiladi. Tagma’noni anglagan suhbatdosh to‘g‘risini aytib qo‘ya qolibdi: «Domla, kechirasiz, mening ham pulim yo‘q».

P.Braun va S.Lyevinsonlar, kommunikativ maqsadni ifodalash yo‘llarining farqiga nisbatan «salbiy va ijobiy hurmat»ni (negative and ‘ositive ‘oliteness) farqlashni taklif etadilar. Ularning birinchisida o‘zgalarning vaqtini olayotganligi, e’tiborni jalb qilayotganligi uchun, ularga etkazilayotgan «zarar»ning o‘rnini to‘ldirish ehtiyoji bajariladi. Binobarin, «Kechirasiz, band ekanligingizni bilaman, lekin menga maqolani yozishga yordam bera olmaysizmi?» Lekin xuddi shu iltimos intentsiyasi do‘stona vaziyatda, ijobiy hurmat sharoitida boshqa ko‘rinish oladi: «Menga ushbu maqolani tugatishga yordamlashib yubor!»
Ikki turdagi hurmat strategiyalarini faollashtiruvchi lisoniy vositalar tuzilishi jihatidan o‘zaro farq qiladilar. Masalan, salbiy hurmat strategiyasini (negative ‘oliteness strategy) faollashtiruvchi nutqiy tuzilmalar struktura jihatidan mukammalroq ko‘rinishga ega bo‘lib, ular ko‘pincha bilvosita nutqiy aktlarni ifodalovchi tuzilmalar (so‘roq gap, shart mayli va hokazo) vositasida hosil bo‘ladi. Bilvosita ifodalanayotgan, mazmunan unchalik aniq bo‘lmagan, odatda shakliy jihatdan uzun nutqiy tuzilmalarning qo‘llanishi so‘zlovchi hurmat va qadriyatni saqlashga urinayotganidan darak beradi.
Yuqorida nomlari zikr etilgan mualliflar hurmat tamoyili pragmatik tahlilini nazariy jihatdan asoslab berishdan tashqari, ushbu tamoyilni faollashtiruvchi vositalar, ularni qo‘llash mexanizmlarini tizimlashtirgan holda tavsiflashga harakat qilib kelmoqdalar. Eng asosiysi, bu mavzudagi izlanishlar uzluksiz davom etmoqda, ilmiy nashrlar soni tobora o‘sib bormoqda (oxirgi bibliografik ko‘rsatkichlardan biri: Dufon, et al 1994).
So‘zsiz, hurmat tamoyili qoidalarining muloqot jarayonida faollashuvi boshqa qator sotsiopragmatik hodisalar qurshovida kechadi. Turli tamoyil va qoidalarning «uchrashuvi» odatda, muloqot samarasiga ijobiy ta’sir o‘tkazadi, ammo bunday «uchrashuv»lar ba’zan ziddiyatli kechishi ham mumkin. Binobarin, olijanoblik va kamtarlik qoidalari doimo ham o‘zaro hamroh bo‘la olmaydi, zero, o‘ta olijanoblik maqtanchoqlikka olib keladi. Maqtanchoqlik va kamtarlik bir-birini inkor etuvchi xususiyatlardir.
Xuddi shuningdek, hamkorlik tamoyiliga oid bo‘lgan sifat qoidasi hurmat tamoyilining ma’qullash, tahsin qoidasiga mos kelmasligi holatlari uchraydi. Biror kishi yoki narsani maqtayotib, haqiqatdan uzoqlashishimiz, ya’ni ushbu shaxsga (narsaga) unga xos bo‘lmagan sifatlarni «taqab» qo‘yishimiz ham hech gap emas. Boz ustiga, o‘ta kamtarlik, har qanday izohga rizolik ham sifat tamoyilidan chetlashishga, haqiqatdan uzoqlashishga olib keladi.
Xullas, sotsiopragmatik tamoyil va qoidalarning matnda faollashuvi muloqot maqsadiga erishish uchun xizmat qiladi. Ushbu tamoyil va qoidalarga amal qilishda ijtimoiy muhit va nutq vaziyati holatidan, ularni belgilovchi xususiyatdan kelib chiqmoq darkor. Muloqot vaziyati esa byevosita ma’lum ijtimoiy guruh, madaniyat uchun xos bo‘lgan norma nuqtayi nazaridan baholanadi. Norma ma’lum sotsiumda qabul qilingan ijtimoiy xatti-harakatlar namunalarini belgilab beradi, u umumiy qabul qilingan qoidalar asosida lisoniy vositalar tanlovini boshqaradi. Norma hurmat tamoyili amaliyoti uchun tayanch nuqtadir va kommunikativ maqsad ifodasi shaklni belgilab beradi. Eng qizig‘i, til birliklari qo‘llanishini belgilovchi normalarning o‘zlari ham umumiy aksiologik ko‘rsatmalarga amal qiladilar. Baholovchi ko‘rsatmalar esa ko‘pincha u yoki bu madaniyatga xos bo‘lishadi. Masalan, Amerika madaniyatida biror kishi to‘satdan yiqilib tushsa, uning ahvolini so‘rash uchun Are you all rigut? savolini berish mumkin. Ammo ushbu iborani o‘zbek tiliga «Hammasi joyidami?» qabilida tarjima qilsak, yiqilgan odamning ustidan kulgan, uni haqoratlagan bo‘lamiz. Bizning madaniyatimiz normasiga binoan «Hech narsa bo‘lmadimi? Og‘rimayaptimi? YOrdam beraymi?» qabilidagi savollar berish o‘rinlidir.
Xullas, olamning rang-barang va unda kechayotgan voqe-hodisalarning turli-tuman bo‘lgani kabi muloqot vaziyatlari ham turli xususiyatlarga egadir. Ular har xil sharoit, muhitlarda hosil bo‘ladilar, muloqot ishtirokchilarining munosabatlari ijtimoiy mavqega bir xilda ega bo‘la olmaydi. Aynan shu turli-tumanlik muloqot tizimining sotsiopragmatik ko‘rsatkichlarini, ijtimoiy deyksis qobig‘ini tashkil qiladi. Sotsiopragmatik belgilarni e’tiborga olmaslik nutqiy harakatlar jo‘yaliligi tamoyilining talablari buzilishiga olib keladi. Professor N.Mahmudov yaqinda e’lon qilgan maqolasida nutqning jo‘yalilik sifatini ta’minlash uchun so‘zlovchi, ifodalamoqchi bo‘lgan mazmundan tashqari, nutqiy vaziyatni, tinglovchi xususiyatlarini, uning ijtimoiy maqomi, madaniy-ma’rifiy saviyasi kabi faktorlarni nazardan qochirmasligi lozimligini yana bir karra uqtirdi. Olim jo‘yalilik tamoyili talabi qondirilmaganligi qanday oqibatga sabab bo‘lishini kichkintoylarga «Sog‘likda ko‘rishaylik! Omon bo‘lsak, albatta, ko‘rishamiz!» kabi rasmiy muloqot shaklidagi jumlalarni o‘rgatishga intilish mavjudligi misolida izohlab berdi (Mahmudov 2007: 16).