maqsadlarini belgilab beradilar, maxsus bilim va tajribaga ega bo'lganliklari sababli korporatsiya taqdiriga doir qarorlami guruhiy maqsaddan kelib chiqib qabul qiladi. Gelbravt fikricha, texnostrukturada yetakchi va hal qiluvchi mavqeni menejerlar toifasi egallaydi. Ya’ni, iqtisodiyotni tartiblashtirish vazifasi bozordan bevosita boshqaruvchi kuch bo‘lgan menejerlarga o ‘tadi. Bu esa jamiyatda umumiy manfaat, umumiy farovonlikni vujudga keltiradi, sotsial muammolar qiyinchiliksiz hal bo‘laveradi, zero «mo‘l-ko‘lchilik jamiyati qaror topadi». Albatta, Gelbravt davlatning tartiblashtirish nazorati b o‘lmasa rejalashtirish tizimi hech qanday kuchga ega bo‘lmasligini ham tushunadi, inflyatsiya, ishlab chiqarish hajmining qisqarishi, inqiroziy holatlar ham istisno qilinmaydi. Bu hoi texnostruktura va korporatsiya faoliyatini cheklashni taqozo etadi. Bunday salbiy oqibatlardan iqtisodiyotni muhofaza qilish faqat mustaqil siyosat yurita oladigan davlatnigina qo‘lidan keladi. Demak, institutsionalizmning bu yirik vakili ham pirovardida davlatning jamiyatda yetakchi kuch bo‘lib qolishini tarafdori bo'lib qoladi. Shuni aytish kerakki, Gelbravt qarashlarini tanqid qilib chiquvchi, institutsionalizmni neoklassik ta’limot bilan hamohang. qilishga (sintez qilishga) urinuvchi olimlar ham chiqdi. Masalan, U. Rostou «sivlizat- siyalashgan sintez» g‘oyasini ilgari surdi. Unga ko‘ra davlatning tashabbusi va uning m oliyaviy-m a’muriy qo‘llab-quvvatlashi ostida xususiy tadbirkorlikdan hamda erkin bozor mexanizmidan unumli foydalanish orqali iqtisodiyotni barqarorlashtirish va unga o ‘sish sur’atlarini baxsh etish, jamiyatni demokratik asoslarda yangilab borish mumkin. Gelbravt qarashlarini tanqid qilgan, U. Rostou iqtisodiy taraqqiyotni
