Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

sinəklik sinğəklik. pürüslü olub, sinək, milçək qoğmaq üçün yelpik. milçək qoğan.

sinən sinğən. soxulcan. girişgən. - cana sinən: cana sinər. içə hopan. sınğcə. sinğcə.

sınğar sınar. 1. bənzər. tənəş. dənqdəş. 2. bildik. tanış. tanıdıq. bir soydan olan. - heyvan sınarına çəkər. 3. xuydaş. həmxuy. bab.

sınğcə sinğcə. 1. gizlicə. içərin. 2. iki üzlüklə. münafiqyana. 3. içrəiyə keçərək. içəriyə bataraq. içəri keçən. - sinğcə sinğcə yağmur yağır: toprağın içini ısladaraq, toprağın içinə keçərək. 4. cana sinən. cana sinər. içə hopan.

sinğci sınğsı. sinğsi. sinsi. içdən incimək. incik. əzab.

sınğdırmaq sınğırmaq. 1. içərimək. çoxura qoymaq. gizlətmək. gömmək. batırmaq. 2. həzm edmək.

sinğək sinək. (< sinğmək: içəri girmək). ağac, yer dəliklərinə sinən, sinğən, yanı soxulcanlığ, girişgənlik qılığı, xəsiyəti olan kiçik uçar böcək.
- sivri sinək.
- eşşək sinəyi.
- at sinəyi.
- yaşıl sinək.
- qara sinək: milçək.

sinğəklik sinəklik. pürüslü olub, sinək, milçək qoğmaq üçün yelpik. milçək qoğan.

sınğılamaq zingildəmək. çınqılamq. çınlamaq. zınqıldamaq. - qulağın sınğıladı.

sınğılı sınırlı. 1. əsəbi. 2. sınırları bərk, qat, güclü, quvvətli.
- sınırlı yapraq: buğa yaprağı.

sınğın sınğqın. sinğqin. sinqin. sınğısın. sınğıtın. sınan. sinilən. həzm olunur. həzmi qolay.

sınğın tökük. dağnıq. qırıq. pərakəndə.

sinğir sınğır. içdən, dərindən nırıldamaq, ınğırdamaq.

sınğır sınır. əsəb. - sınıra toxunmaq: dincliyin almaq. canın sıxmaq. rahasız edmək. - sınır xəstəliyi: əsəb xəstəliyi.

sınğırlamaq sınırlamaq. 1. ətin sınırların arıtlamaq. 1. savaşda yaralı, xəsdə atın bacağ sınırlarını kəsib qırmaq.

sınğısın sınğıtın. sinğqin. sinqin. sınğqın. sınğın. sınan. sinilən. həzm olunur. həzmi qolay.

sınğıtın sınğısın. sinğqin. sinqin. sınğqın. sınğın. sınan. sinilən. həzm olunur. həzmi qolay.

sınğ sinğ. dəlik. çoxur. çuxur. qəbir.

sınğqın sınğın. sinğqin. sinqin. sınğısın. sınğıtın. sınan. sinilən. həzm olunur. həzmi qolay.

sinğqin sinqin. sınğqın. sınğın. sınğısın. sınğıtın. sınan. sinilən. həzm olunur. həzmi qolay.

sınğlamaq sinğləmək. inğləmək. inləmək.

sinğləmək sınğlamaq. inğləmək. inləmək.

sınğmaq sinğmək. 1. çuxura gora soxulmaq. batmaq. gizlənmək. 2. həzm olunmaq. - sizsiz yediyim içdiyim içimə sınmadı. 3. keçmək. nifuz edmək. - bu parçaya ağır bir qoxu sınğmış: bir iy oturmuş. 4. toprağa cəzb olunmaq. içinə girmək. - sınğa sınğa yağmur yağır. 5. qorxub gizlənmək. 6. (şiş) enmək. dağılmaq. - ələmin şişi sınğmağa üz qoyub.

sınğmaz sinğməz. sindirilməz. həzm olunmaz.

sinğmək sınğmaq. 1. çuxura gora soxulmaq. batmaq. gizlənmək. 2. həzm olunmaq. - sizsiz yediyim içdiyim içimə sınmadı. 3. keçmək. nifuz edmək. - bu parçaya ağır bir qoxu sınğmış: bir iy oturmuş. 4. toprağa cəzb olunmaq. içinə girmək. - sınğa sınğa yağmur yağır. 5. qorxub gizlənmək. 6. (şiş) enmək. dağılmaq. - ələmin şişi sınğmağa üz qoyub.

sinğməz sınğmaz. sindirilməz. həzm olunmaz.

sınğrakü hər zaman burnundan sümük axan cocuğa, sövmədə kullanılan söz.
- sınğrakü at: ənği xəstəliğinə tutulmuş olub, burnundan irin kimi sümük axan at.

sinğrimək silkənmək. yavaşca sıçramaq.

sinğsi sınğsı. sinsi. sinğci. içdən incimək. incik. əzab.

sinğsi gizli. saxlı. gizlidən soxulub incik verən. - bərk sinğsi kişidir.

sinğsilik sinsilik. gizlilik. saxlılıq. gizlidən soxulub incik verməklik. münafiqlik.

sinğsimək sinsimək. içinə işləmək. incimək.

sini (< sinğmək). təpsi.
- siniyi qurmaq.

sınıb sinif. soy. qəbil <> qabıl. nov'. dürlü. məqulə. dürlü. türlü. - bu qəbil işləri burax.

sınıq 1. qırıq. zəyif. qarışıq. teyxa, xalis olmayan. məxlut. - qırıq tazı. 2. qopuq. qopmuş. kəsik. qırıq. 3. pozuq. pozulmuş. məğlub. 4. qırıq. pozuq. 5. dağınıq.

sınıqçı çıqıqçı. ötücü. otucu. qırıqçı.

sınıqçılıq qırıqçılıq. çıxıqçılıq.

sınıqçılıq sınqıclıq. ütüləmə işi.

sınılan - sınılan, şikəst yeyilən yer. pozulma, məğlubiyyət yeri: sındığı. sındırği.- çaldıran sındığı.

sinilən sınğısın. sınğıtın. sınan. sinğqin. sinqin. sınğqın. sınğın. həzm olunur. həzmi qolay.

sinilmək əmrülmək. amrulmaq. çəkilmək. sorulmaq.

sınır 1. çək. çəki. çəkim. Çaq_fars. ölçü. dözüm. tutar. tutum. həqq. huquq. 2. çözbək. aşam. çək. sınğır. ağız. mərz. hidud. hədd. - sınır qoymaq: təhdid edmək. 3. qıran. hər nəyin ən yüksək, ucqar yeri. qırağ. kərən. > kəran_fars. kəranə (< kərmək). - ölkənin kərəni. - ölkələr birbirindən kərənlə ayrılır. 4. sınğır. əsəb. - sınıra toxunmaq: dincliyin almaq. canın sıxmaq. rahasız edmək. - sınır xəstəliyi: əsəb xəstəliyi. 5. ağ damar. 6. qordon. ip. sap.
- sınır örgüsü: əsəb əlyafı.

sınırlamaq sınğırlamaq. 1. ətin sınırların arıtlamaq. 1. savaşda yaralı, xəsdə atın bacağ sınırlarını kəsib qırmaq.

sınırlı sınğılı. 1. əsəbi. 2. sınırları bərk, qat, güclü, quvvətli.
- sınırlı yapraq: buğa yaprağı.

sınırsız yansız. qıraqsız. ucsuz bucaqsız. kərənsiz > bikəran_fars. bikəranə_fars (< kərmək).

sınış yenğiliş. yanğılış. düşüş. məğlubiyyət.

sınqamaq tıkanmaq. sınmaq.

sinqən sinğən. sinən. soxulcan. girişgən.

sinqin sinğqin. sınğqın. sınğın. sınğısın. sınğıtın. sınan. sinilən. həzm olunur. həzmi qolay.

sınqır sinğir. 1. sınır. ağız. mərz. hidud. 2. içdən, dərindən nırıldamaq, ınğırdamaq.

sınmaq 1. tıkanmaq. sınqamaq. 2. top atmaq. top boşaltmaq. yazıq olmaq. iflas olmaq. - çox tükanların topu atıldı. - onunda topu atıldı. 3. sinmək. oturmaq. çuxurlanmaq. 4. yanğılmaq. yenğilmək. düşmək. yıxılmaq.

sinmək sınmaq. oturmaq. çuxurlanmaq.

sinsi sınğsı. sinğsi. sinğci. içdən incimək. incik. əzab.

sinsilik sinğsilik. gizlilik. saxlılıq. gizlidən soxulub incik verməklik. münafiqlik.

sinsimək sinğsimək. içinə işləmək. incimək.

sipər turaka. qalxan. savağ. savınma ayqıtı.

sipitləmək sivitləmək. siyirmək. - nə yemək varıdı içəri sipətlədi: içəri ötürdü.

sır etmək ötmək. (aqustos böcəki)

sır 1. bürə. güzgünün arxasına vurulan boya. mə'cun. 1. "s" il başlayan sözlərin, vurqulayan təkidir. - sır sıqlam: çox sıx.
- bir gizni, sirri, içi açımaq: sökmək. qoxulatmaq. iylətmək. ifşa edmək. - yarın onun işlərin qoxulatacağam.

sıra tav. tov. nobət. tov. - tov sənə: nobət sənindir. sağlıq vetmədə deyilir. - tov kimindir. - tav mənə çatdı, bəxtim qoyub başın yatdı. - tovda sənə çatarmış, axar sular yatarmış. - yaşam oyndu, bir tov sən, bir tov mənə. - tovla gələn tovla gedər. - öz tavın gözlə.

sıraca boğazda urlar çıxartan, gövdənin bir para yerləində yaralar açan bir xəstəlik. daül xinazir. "aq banğ", "sığır oti" , "balığ oti" sıraca otu çeşitlərindəndir.
- sıraca (daül xinazir) xəstəliyi çeşitlərindən:
tomuz başı.

sırailə silsilə. sıravari. - dağ sarsı: dağ silsiləsi.

sıra 1. dizi. səf. - bir sıra inci. - ağacları var sıra sıra. 2. nəzm. tərtib. nobət. - sıraya qomaq. - sıraya girmək. - sıra ilə. - sıramız gəlməmiş hələ. 3. sinif. sınıb. - üçüncü sıra: üçüncü sinif. sınıb. 4. mənzilət. rütbə. mərtəbə. 5. xət. sətir. - neçə sıra yazı yazdım. 6. uzn taxda miz. - məktəb sıraları. 7. fürsət. - sıra gözətləmək. 8. sayaq. gəliş. - söz sırası: söz gəlişi. 9. seçilməmiş. rasgələ. bayağı. - sıra köomür. - sıra qarpuzi. 10. boyuna uzanmış. - sıra duvar. sıra ağacları. 11. sırailə. silsilə. sıravari. - dağ sarsı: dağ silsiləsi. 12. uyuq. uyqun. uğur. yerli. yollu. münasibət. - sırasız söz söyləməkdənsə, sırasın gözləmək yeğdir. - sırasız {: 1. yersiz. yolsuz. münasibətsiz. 2. qarma qarışıq. düzənsiz}. 13. dərcə. dərəcə. təbəqə. 14. < sürə. Coruk₁₁. yoruk. tənq. - ardı sıra: ardınca. - ara sıra: arada sırada: ara ara. gah gah. vax vax. ehyanən. 15. qat. - qatla: sıra ilə. - qatlı qıtımlı: sırlı sıralı. 16. qoşı. qat. sinif. 17. silsilə. qordon.- qaraqol qordonu.
- arxası sıra: ardı sıra: dal ba dal. mütəaqibən. geridən bağlı, müttəsil.
- önü sıra: öndən. öncə. öndən müttəsilən.
- yanı sıra: yan yana. bərabər.
- ara sıra: arada sırada: aralıq aralıq. hərdən. bə'zən.
- sırasında: sarası ilə. uyuğunda. münasibəti ilə.
- sıra sıra: səf səf.
- işi sırasına girmək: işi yoluna girmək, düzəlmək.
- sırada: ikən. arada. əsnada. gəldiyim sırada asladım.

sıralalış sıranış. düzülüş. diziliş.

sıralama dizmə.

sıralamaq sıramaq. qoşmaq. düzmək.- söz qoşmaq. - orda nə düzüb qoşursuz.

sıralamaq uşaq. uşağın yasdığa, duvara tutunaraq yeriməyə başlaması. - daha yerimir, sıralamağa başlamış.

sıralanmış sıralı. tizili. dizili. nəzmli. silkə çəkilmiş.

sıralı 1. dizili. düzənli. müntəzəm. tizili. nəzmli. sıralanmış. silkə çəkilmiş. - sıralı işlər qolay görünür. 2. yerli yerində. münasib yerində.

sıramaq sıralamaq. qoşmaq. düzmək.- söz qoşmaq. - orda nə düzüb qoşursuz.

sıranış sıralalış. düzülüş. diziliş.

sırasız yersiz. yolsuz. münasibətsiz.

sırat < sırıq. cığır. incə, dar, uzanmış yol.

sıravari 1. bir sıra, dizi, səf quraraq durmaq. 2. silsilə. sırailə.- dağ sarsı: dağ silsiləsi.

sıravarı bir sırada. bir sıralı.

sırcıranmaq cırcıranmaq. qısqanmaq. qısqınmaq . qısınqanmaq. sığqınmaq. 1. çəkəməmək. 2. qeyrətə gəlmək. 3. rəqib olunmaq. rəqabətdə bulunmaq. 4. əsirgəmək. əsirgənmək. darıqtınmaq. diriğ edmək. - qarısı kəndini qulluqçu qızlarından çox qısqanırı. 5. rəşg edmək. qibtələnmək. həsədlənmək. çəkəməmək. - mən sizdən bir nəsə qısqanmamam.

sırça şüşə. süyşə. cam. - kəsmə sırça: tökmə sırça: bilur. - təpə sırçası: təpə camı: tavandan, qubbadan aydınlığ verən baca.

sırğal sayyal. uçar. boş. gedər. qalmaz.

sırğav qulaqlıq. tövsiyə. aviz_fars < asıv. aslaq. aslıq. sarılan asıan nərsə. quşbara. güşbərə. qoşbara. qoşulan nərsə. qoş. köç. qoşu. köç. cihaz. vəsayil. - qulağ sırğavı: qulaqda küpə: qulaqda saxlanılan söz. - bu söz qulağınızda küpə olsun.

sırxab (< sari + ğav: sarımsı toprAQ). (sır + ğav: boyalı. boyAQana).
- sarıqərə: sarı yağli toprAQ.

sırıq qabuği siyrilmiş, yonulmuş uzun ağac. çox uzun boyluya da "sırıq" deyilir. dallaq.
- sırıq kimi, dallaq gəzmək: boş boşuna gəzmək.
- gecim sırıq. geyzim sırıq: paltar sırıqı: paltar, geyim yumaqda işlənən sırıq.
- yüküc sırıq: hambal sırıqı: ağır yükləri daşımaqda işlənir. yüküclər (daşıyanlar) dörd olub, yükü iki sırığın üzərinə qoyub, daşırlar.
- sırıq daşqası: bir iki sırıqla qurulmuş iki dörd təkərli araba.

sırımaq oyulqamaq. səqrək səqrək aralı tikmək. kökləmək₂. sarımaq. qablamaq. - yorqan sırımaq.

sırım sirim. qalınığı siyrilmiş, incəlmiş, yumşaq dəri dilimi.

sırınmaq sırıtmaq. siyrinmək. açılmaq. ölmək.

sırıtqan sırtıq. adama yapışır. yılışıq.- yılışıq bir adam.

sırıtqanlıq sırtıqlıq. yapışqanlıq. yılışqanlıq. yılışıqlıq. bulaşqanlıq.

sırıtmaq (sıyrıtmaq. siyritmək: çılpaqlamaq. açıb göstərmək). 1. dodaqların aralayıb dişlərin gösətib, dadsız dussuz, səssizcə gülmək. - nə sırıtıb durursun belə. 2. sırınmaq. siyrinmək. açılmaq. ölmək. soyuqdan donmaq. 3. uymamaq. uyuşmamaq. gözə taxılmaq. gözə girmək. pis görünmək. - bu parçada ağınan qara sırıtır. 4. azlıqların, saçuq suçuqların, eyb nuqsanların bir ucdan çıxması, gürünməsi. - onun suçları sırıtır.
- dişlərin sırıtıb gülüşmək: yılışmaq.
- sırıtıb gülüşmək: gəvşək gəvşək yanaşmaq. yılışmaq.

sirkə - qurşun sirkəs: həmzi əsas deyilən şimik maddə.
- sirkədən yeni çıxmış bit: yavşaq. kiçik bit.

sirkək silkək. sirkən. silkən. uykusuzluq. yuxusuzluq.

sirkən silkən. sirkək. silkək. uykusuzluq. yuxusuzluq.

sirkitmə₆ nərsənin suvuqun çəkmək. silmək. axıtmaq.

sirqə sirkə. silkə. böcək yumurtası.

sirqinmək sirkinmək. silkinmək. siskinmək. disginmək. yuxudan xələcanla oyanmaq.

sirqmək sirkmək. silkmək. sallamaq. titrətmək. təhrik edmək.

sırlamaq boyamaq. rəhləmək.

sirli gizil. gizlisi olan. içil. qıtım. kitim. qutum. kütüm. güdüm. gizli. söylənməz nə. salığ. - bu işdə gizil (gizli) yox. - gizilsiz iş, söz, duruş, baxış, anlam.

sırmakeş sırmaçı.

sırma 1. altun, gümüş tellərl yaldızlanmış, bəzənmiş qumaş. - ağ sırma. - altın sırma. - sırma işləri. 2. sarma. sarı, gözəl saç. - sırma saçlı sevgilim. 3. tel. sim. şunur. 4. naxış. nəqşə. rəsm.- sırmalı parça.
- bu qurdun biçimində olan naxışlı sırma, işləmə (parça. şəkil): tırtıl. dartıl.
- som sırmalı taqa: altın uluq taqa: qızıl sırma ilə işlənmiş parça topu.

sırmalı naxışlı. nəqşəli. rəsmli. - sırmalı parça.

sirr qəmə. kəmə.

sırtar sırtı, omuzları qabarıq. kürəyi qalın dərili, toplu örtülü olan. omuzları qalın dərili bir çeşit kələr.

sırtarmaq sırtırmaq. sırtılmaq. 1. sırtını dayamaqla gücünə güvənmək. arxalanmaq. güstaxlıq edmək. üzlənmək. - nə sırtarıb durursan. 2. qabarmaq. bulutların üfüqdə arxa arxaya dayanıb, qabarıq bi durum tapması. - bulutlar sırtardı.

sırtıq sırtın tutan. dəvamın tutan. üzlənib azmış. şımarıq. şımarmış. yırtıq. utanmaz. arsız. həyasız. sırıtqan. adama yapışır. yılışıq. - yılışıq bir adam. - sırtıq bulmaq: sözün izərini bulmaq.

sırtıqlıq sırıtqanlıq. yapışqanlıq. yılışqanlıq. yılışıqlıq. bulaşqanlıq .

sırtılmaq sırtırmaq. sırtarmaq. 1. sırtını dayamaqla gücünə güvənmək. arxalanmaq. güstaxlıq edmək. üzlənmək. - nə sırtarıb durursan. 2. qabarmaq. bulutların üfüqdə arxa arxaya dayanıb, qabarıq bi durum tapması. - bulutlar sırtardı. 3. şımarmaq. əzilmək. üz tapıb azmaq. üzlənmək. ərköyüllənmək. şuluqluq edmək. isizlənmək. ısızlanmaq. səvimsizləşmək. yaramazlaşmaq. duzsuzlanmaq. üz bulmaq. düz yoldan azmaq. yanğşamaq. dadsızlanmaq. duzlanmaq. - şımarmış cocuğ.

sırtılmış yartılmış. yırtılmış. utanmaz. - yırtılmış cocuq.

sırtırmaq sırtılmaq. sırtarmaq. 1. sırtını dayamaqla gücünə güvənmək. arxalanmaq. güstaxlıq edmək. üzlənmək. - nə sırtarıb durursan. 2. qabarmaq. bulutların üfüqdə arxa arxaya dayanıb, qabarıq bi durum tapması. - bulutlar sırtardı.

sırtıtmaq şımartmaq. əzdirmək. üz vurub azdırmaq. üz vermək. ərköyül böyütmək. - cocuğu şımartma.

sırtıtmaq üzə gülmək: üz vermək.

sırt 1. arxanın yuxarı bölümü. hər nəyin qabarıq bölümü. əgin. dal. dalı. - sırtıvı duvara ver. - sırtıva al. 2. heryvanın qılıclama olan arxasının ən yuxarısi. - yəhər atın sırtını yaralamış. 3. uzanan dağın boy, qılıclamasına sürən bölümü, yeri. yamac üsdi. - uzaqdan dağın sırtı, sınır kimi görünür. 4. arxa. əğin. - dağ sırtı: boyuna uzanan dağın yuxarısı.
- sırtdan atmaq: əğin boşaltmaq. başdan savmaq.
- sırta almaq: yüklənmək. mütəhhüd olmaq.
- balıq sırtı: ortası qabarıq, qubbəli olan. - baxca yollarını balıq sırtı yapmalı.
- salla sırt edmək: sırtına almaq. yüklənmək. - quyruğun salla sırt etmək: quyruğun belinə almaq.
- sırtıq: sırtın tutan. dəvamın tutan.
- birinin sırtındn çıxarmaq: birinin boğazından çıxarmaq: birini qusdurmaq. güclüyüb, zorlayıb almaq.
- sırt dayamaq: sırt vermək: güvənmək. yardım ummaq.
- sırt sırta vermək: yardımlaşmaq.
- salla sırt edmək: kürəyinə atmaq. - it quyruğun salla sırt edib getdi.

sırtlamaq 1. dalına almaq. sırtına, kürəyinə almaq. 1. dayanmaq. kürək vermək. arxa vermək.

sırtlan (< sırtıq. sırtlı. sırtı qabarıq olan). beli, kürəyi quzli, qoğzaq, yallı olub, yırtıcı, quylanmış ləş, ölüləri gordan çıxarıb yeyən qurd kimi bir heyvan. kafdar (kavtar: 1. < kavmaq: qazmaq. qazıb çıxaran. 2. < kaptar. koptar: qabarıq. gobut olan). yalsızına anduq dərlər.

sirud < sayaş. sayraş. qoşuq.

sıruqu sıcaq əsən bir yel.

sis! hiss !. şüq !. sük !. cük !. sus !. susturma. sikut ilgəci. - şük dur: çük dur.

siskinmək silkinmək. sirkinmək. disginmək. yuxudan xələcanla oyanmaq.

sis əmir. qırağı. inğir. tuman. duman. püs. toz. yerə enən bulut. püs. şeh, yaş, sulu, çilli duman. - sis im: sis imi: dumanlı havada gəmilərin boru ilə verilən səs.

sısqa küsəqət. cılız. yanıq. arığ, quri, cılız, alız olan cocuq.
.- yanıq cocuq.

sislik tumanlıq. dumanlıq. bulanıq. qaramlıq. qaramtulluq.

sitayiş < istəyiş. öqül. öğül. ökül.

sıtma ısıtma. küyük. göyük.

sıtmalanmaq ısıtmalanmaq. ısıtmıya tutulmaq.

sıtmalı ısıtmaya tutulmuş.

situn qoçan. dirək. tirgə. dirgə. tirək.

sıva duvara, daşların, bağdadınınğ üzərinə sürülən xarc. - yapınınğ sıvasın çəkmək. - sıva vurmaq.

sıvamaq sığamaq. sivirmək. çırmamaq. yenğ, paça, ətək çevirmək, toplamaq. suvamaq. bulamaq.
- qolların, bacaqların sığamaq.
- sıçıb sıvamaq: söyüb sayaraq alçatmaq. paylamaq. tonatmaq. donatmaq.
- qünəşi palçıqla sıvamaq: açıq aşgar nərsə örtüb basırmaq istəmək.

sıvama qaplama. nərsəni sıx sıx, aralıqsız örtmək.

sıvanmaq sığanmaq. sivirinmək. çırmanmaq. yenğ, paça, ətək çevirmək, toplamaq, hazırlanmaq. - siz indidən sıvandız.

sıvaşıq sivişik. zivişik. qayar. yapışır. yapışqan. - sivişik çamır.

sıvat hamar. bərabər. əş hündürlükdə olan.

sıvay - bundan sıvay: bir yana dursun: şöylə dursu. bundan sərfi nəzər.

sıvıq suvıq. cıvıq. sulu. sülü. 1. durultularaq axar durumuna gətirilən hər şey. 2. ağac, quyruq kimi nərsələrin up uzun, çırıl çıplaq qalmış halı. - suvıq qudruq: qatır quyruğu kimi qılsız. uzun quyruq. 3. suyuq. 4. bulaşıq. bulaşan.

sivilcə zigilcə. tölül. ufaq qabarcıq ısırcıq. qızdırma, ısıtmadan oluşan qabarcıq.

sivil zigil. 1. tölül. ufaq qabarcıq. 2. su üzündə oluşan yəşil qabarcıqlar.

sivirinmək sığanmaq. sıvanmaq. çırmanmaq. yenğ, paça, ətək çevirmək, toplamaq, hazırlanmaq. - siz indidən sıvandız.

sivir sivri. 1. iti. hadd. - sivri sözlər. 2. incə. uzun. boylı. uca. boy atmış. - sivri bir cocuq. 3. çeber: seber. sever. zebel. qıvraq. qıyaq. zirək.
- sivri sinək.
- sivri sivir, dikə durmaq: qoqoruzlanmaq. xoruzlanmaq.
- sivri bucaq. sivri köşə: hadd zaviyə.
- sivri burun: uzun burun.
- sivir ağıl: ağlı dar.

sivirmək 1. sivri, kəsgin olmaq. itilmək. incəlmək. 2. boy atmaq. uzamaq. incə uzun olmaq. - bu cocuq bərk sivirdi. 3. sığamaq. sıvamaq. çırmamaq. yenğ, paça, ətək çevirmək, toplamaq. - qolların, bacaqların sığamaq.

sıvış sivişik. sıvışıq. zivişik. sıvaşık. qayar. yapışır. yapışqan. - sivişik çamır.

sivişik sıvışıq. sıvış. zivişik. sıvaşık. qayar. yapışır. yapışqan. - sivişik çamır.

sıvışıq sivişik. sıvış. zivişik. sıvaşık. qayar. yapışır. yapışqan. - sivişik çamır.

siviş səviş. həzf. ləğv. fəsx. - siviş ili: qəməri illigiynən, günə illiginin arasında itən bir il.

sıvışmaq örtüşmək. yapışmaq. (# savuşmaq: ötrüşmək. keçişmək).