(risaləti təbliğ etməyimin) müqabilində qohumluq
məhəbbətindən (Əhli-beytə sevgidən) başqa bir şey
istəmirəm".
Fəxr Razi öz təfsirində belə yazır: "Məvəddət ayəsi
nazil olanda Peyğəmbərdən soruşdular ki, məhəbbəti vacib
buyurulan “qurba” kimlərdir? Peyğəmbər buyurdu: "Əli,
Fatimə və övladları".
Zəməxşərinin təfsirində də Allah rəsulunun (s) belə
buyurduğunu oxuyuruq: "Kim Məhəmməd ailəsinin
sevgisi ilə ölərsə, kamil imanla dünyadan köçmüşdür".
Hacı Qasim Süleymaninin bu sevgisi Qurani-kərimə
eşqdən və onun kamil imanından irəli gəlirdi. O,
məsumlara təvəssüllə, yollarını getməklə onlarla özü
arasında sıx mənəvi bağ yaratmışdı, məsumların sevgi
dəryasının əsl vurğunu sayılırdı. O, vəsiyyətnaməsində
yazmışdır: "İlahi! Ey Məğlubedilməz, Qüdrətli! Ey Ruzi
verən, Rəhmli! Xəcalətli şükür alnımı dərgahında yerə
qoyuram ki, məni Şiə məzhəbinə - pak Fatimənin (ə)
övladlarının yoluna, həqiqi İslam ətrinə yönəltdin, Əli (ə)
və Fatimənin (ə) övladları üçün göz yaşından
bəhrələndirdin. Bu, ən böyük və ən dəyərli nemətindir. Bu
nemətdə nur və mənəviyyat var, daxilində ən yaxşı
rahatlıq olan qərarsızlıq, hüzur və mənəviyyat dolu kədər
var".
Bu əziz şəhid sözügedən sevgini İmam Xomeyni
məktəbindən öyrənmişdi. Böyük İmam belə düşünürdü:
31
"Möminin qəlbi haqqın ərşi və kürsüsüdür, o ürəyin sahibi
Müqəddəs Haqdır. Haqq-Taaladan qeyrisinə diqqət
yetirmək xəyanətdir. İrfan məktəbində, Peyğəmbər
ailəsinin sevgisində və məsum Əhli-beyt vilayətində
Müqəddəs Haqdan və Onun xüsusi bəndələrindən
başqasını sevmək xəyanət sayılır. Onların müqəddəs irfanı
Haqqın əmanətidir".
1
İmam Xomeyni həqiqi Əhli-beyt aşiqi idi. O, məsum
imamların məzarını ziyarət edəndə onlarla elə mənəvi
ünsiyyətə qərq olurdu ki, sanki onları öz qarşısında
görürdü, olduqca ağır, vüqarlı şəkildə və xüsusi hörmətlə
ziyarət edirdi.
2
Süleymaninin məsum imamların - İmam Rzanın (ə),
İmam Əlinin (ə) və ya İmam Hüseynin (ə) məqbərəsində
ürəkdən ağladığını görəndə əmin olurduq ki, Süleymani
məktəbi Böyük Xomeyni məktəbindən yaranmışdır.
1
Qırx hədis, səh. 480.
2
“Hədise-payedari”, səh. 74.
|