Bir hayvonning qurbonlik qilinishiga to‘siq bo‘lgan kamchiliklarning asosiylari: 1. Kasalligi aniq oshkor bo‘lsa;
2. Suyaklarining mag‘zida ilik qolmaydigan darajada ozg‘in bo‘lsa;
3. Ikki yoki bir ko‘zi ko‘r bo‘lsa;
4. Oqsayotgan oyog‘ini yerga bosib, so‘yiladigan joyiga yurib borolmaydigan darajada cho‘loq bo‘lsa;
5. Tishlarining ko‘pi to‘kilgan bo‘lsa;
6. Qulog‘ining yoki dumining yarmidan ko‘pi kesilgan yoki uzilgan bo‘lsa;
7. Shoxlarining biri yoki ikkisi tomiridan kesilgan bo‘lsa;
8. Qo‘yning bir, qoramolning ikki yelinining uchi kesilgan bo‘lsa;
9. Dumi yoki qulog‘i tug‘ilgan paytidanoq bo‘lmagan bo‘lsa;
10. Burni kesilgan bo‘lsa;
11. Faqat axlat yegan bo‘lsa;
12. Tilining ko‘p qismi kesilgan bo‘lsa. Payg‘ambar sollallohu alayhi va sallam aytadilar: "Jonliqning to‘rt turi qurbonlikka yaroqli emas: ko‘zi ko‘ri, kasali ma’lumi, cho‘log‘i, orig‘i" (Termiziy rivoyatlari). Lekin qurbonlik hayvonning g‘ilay, qo‘tir yoki jinni bo‘lishida, quloqlarining teshilgan yoki yorilgan, yoki uchidan kesilib osilib yotgan holatda bo‘lishida, jinsiy olatlarining yo‘qligida yoki bichilgan holda bo‘lganligida zarar yo‘qdir. Qurbonlik hayvonda mavjud bo‘lishi makruh sanalgan asosiy qusurlar: 1. Qarilik sababi bilan sutdan yoki tug‘ishdan qolgan bo‘lsa;
2. Qulog‘i yorilgan yoki teshilgan bo‘lsa;
3. Yangi tuqqan bo‘lsa;
4. Homilador (tug‘ishi yaqin) bo‘lsa. Qurbonning rukni qon chiqazishdir. Hayvon so‘yilmaguncha vojib bo‘lgan qurbonlik ado qilingan hisoblanmaydi. Shuning uchun ham qurbonlikka atalgan hayvonni so‘ymasdan sadaqa qilish joiz emas. Faqat qurbonlikka atalgan hayvon bayramning qurbon so‘yish kunlarida (bayramning birinchi, ikkinchi va uchinchi kunlari) biror sabab bilan so‘yilmay qolsa tirik holida sadaqa qilinadi. Chunki endi qon chiqarish ishi sadaqa ishiga aylanadi. Bu hayvon go‘shtidan egasi yeyishi mumkin bo‘lmay qoladi. Qurbonlik so‘yilganidan keyin u kunning hayit emas arafa ekanligi ma’lum bo‘lsa, qilingan qurbonlik qurbonlikka o‘tadi. Chunki bu xil xatolardan har doim saqlanmoq mumkin emas.
