www.vivo-book.com
241
Qəfildən elə bil ayılıb qapıya
doğru cumdum, tələsik örtüb
açarı iki dəfə burdum. Sonra fikir içində kiçik çamadanımın
qarşısında ayaq saxladım.
– Bəlkə səhərə qədər çamadana qoyaq? – qəfildən
Polinaya sarı dönüb soruşdum. O, hələ də qımıldanmadan
elə həmin yerindəcə oturmuşdu. Lakin diqqətlə məni
izləyirdi. Üzünün ifadəsi nəsə qəribəydi:
bu ifadə xoşuma
gəlmədi. Cəld ona yaxınlaşdım.
– Polina, bu da iyirmi beş min florin – əlli min frank,
hətta çox eləyir. Götürün, sabah bu pulları onun sifətinə
çırpın.
O mənə cavab vermədi.
– Əgər istəyirsinizsə, səhər tezdən mən özüm apararam.
Elə?
O, qəfildən güldü. Uzun-uzadı güldü. Mən təəccüblə və
kədərli duyğuyla ona baxırdım. Bu gülüş əvvəlki, tez-tez baş
verən, məni ələ salan, həmişə ən ehtiraslı etiraflarım zamanı
peyda olan istehzalı gülüşünə çox oxşayırdı. Nəhayət,
gülməyinə ara verib qaşqabağını salladı; altdan-altdan mənə
ciddi nəzərlərlə baxırdı.
