32
monetarizm deb atalib, u XIV-XVI asrlar chorrahasida yuzaga kelib rivojlangan.
Ikkinchi bosqich etuk yoki kechki merkantilizm deb atalib, uning paydo bo`lib
rivojlanishi XVI asr oxiri XVII asr iqtisodchilari asarlari bilan bog`lanadi.
Erta merkantilistlar, pul aylanmasini nazorat etish
siyosati va mamlakatda
qimmatbaho metallar (oltin va kumush) yig`ish masalasiga asosiy e`tiborlarini
qaratishgan. Mablag` yig`ilishi millatning boyishi sifatida qabul qilingan, zero
mablag` moddiy boylikning hajmli, va Shu bilan birgalikda kuchli ekvivalenti
sifatida qabul qilingan. Shu sababli, asosiy maqsad sifatida erta merkantilistlar,
faol mablag` balansini ta`minlash deb hisoblashgan.
Mazkur maqsadga erishish
uchun, ular mamlakatdan pulni olib chiqishni o`lim jazosi darajasigacha
ta`qiqlashni taklif etishgan (Ispaniya, XVI asr).
Bundan tashqari, barcha chet el savdogarlari, importdan olingan mablag`larning
barchasini mamlakat ichida sarflashlari ustidan qattiq nazorat yuritishib, bu holat
sarflar haqidagi qonun qabul qilinishi darajasiga ko`tarilgan.
Ichki savdogarlar
mamlakatga olib chiqilgan mablag`lardan-da ko`proq mablag` olib kelishlari
ustidan ham qattiq nazorat o`rnatilgan.
Kechki davr merkantilistlari tomonidan esa mazkur nuqtai - nazar
o`zgartirildi. Yangi erlardan mablag` oqimidan keyin, XVI asrda mablag`lar
yig`ilishi dolzarbligini yo`qotdi, boz ustiga pul miqdori oshgani sayin ichki
bozordagi eksport- import operatsiyalaridan daromadlilik darajasini tushirayotgan
narxlar oshishiga salbiy ta`siri aniqlandi. T.Mann
yozishicha, qirollikda pul
miqdori oshishi, mamlakat ichidagi tovarlarni qimmat qiladi. Bu esa savdo hajmiga
nisbatan davlat imkoniyatlarini tushiradi».
Bundan tashqari, mablag` olib chiqilishiga savdo daromadlarining oshishi va
savdo operatsiyalari kengayishi ham halaqit berar edi.
Kechki merkantilistlar pulga katta e`tibor berishgan, ammo bu borada
mablag`ga nisbatan faqatgina daromad vositasi sifatidagi qarashlar saqlanib
qolindi.
Shunday qilib, savdo operatsiyalaridagi muhim o`rin kapital, ya`ni
aylanmadagi mablag`lar ekanligi isbotlandi. D. Nors yozishicha: «Hech bir inson,
pulga aylantirilgan boyligi harakatsiz, bir joyda oltin yoki kumush ko`rinishida
yotadigan bo`lsa boyimaydi, aksincha u qashshoqlashadi. Boy deb faqatgina pul
mablag`lari aylanmada yotgan shaxsni tushunishimiz mumkin, misol uchun
mavjud
erini ijaraga bergan, pulini foiz ostida qarzga bergan, yoki savdo
aylanmasiga tovar olib kelgan shaxsni tushunishimiz lozim». Mablag` olib chiqish
miqdori cheklanishi, pul mablag`larini o`lik mablag`lar sirasiga kiritilishiga olib
keldi.
Kechki merkantilistlar nuqtai - nazaridan, kapital to`planishining
asosiy
vositasi, tashqi savdodan tushayotgan sal`doda ko`rish mumkin. Shu sababli, faol
33
savdo balansi yaratilishi asosiy muammoga aylanib, bu holat eksportning import
ustidan oshishida deb tushunilgan.
Erta merkantilizmning kechki merkantilizmdan yana bir farqi, narx siyosati
o`zgarishi bo`lgan. Agarda, erta bosqichlarda eksport tovarlari narxini oshirish
tavsiya etilgan bo`lsa, kechki davrlarda bozorlar uchun kurash murakkablashib,
asosiy masala savdo hajmlarini oshirish bo`ldi.
Buning uchun, past narxlarda
sotish, xattoki zarurat bo`lganda tannarxdan ham pastroq narxlarda sotish tavsiya
etilgan. Kechki merkantilistlar, o`zlaridan oldingi avlod vakillarini davlatning
mablag` aylonmasi masalalariga aktiv aralashmalari uchun kuchli tanqid qilishgan.
Erta merkantilizm davrida keng tarqalgan foiz stavkalari va valyuta kurslarini
nazorat etish bo`yicha davlat siyosati ham tanqid ostiga olingan. Mablag` oqimlari
o`z - o`zidan nazorat etilishi borasidagi ilk g`oyalar paydo bo`la boshladi. Kechki
merkantilistlar, esa savdo faoliyatining qator cheklovlari
va savdogarlar ustidan
nazorat choralariga qarshi chiqishgan.
Dostları ilə paylaş: