163 sharqshunos tadqiqotchilar diqqatini oʻziga jalb etib kelmoqda. Daliliy maʼlumotlarning
toʻliqligi hamda ishonchliligi tufayli u oʻsha davr manbalari orasida hanuzgacha muhim
oʻrin egallaydi.
XV va XVI asrlarda “Zafarnoma” qahramonlik qissasi janrida ikki marta sheʼriy
yoʻl bilan oʻzbek tilida Lutfiy, fors tilida Abdurahmon Jomiyning jiyani Hotifiy (vafoti
– 1521) tomonidan kuylangan edi. XVI asr boshlarida Shayboniylarning dastlabki
vakillaridan Kuchkunchixon (1510–1530) topshirigʻiga muvofiq Muhammad Ali ibn
Darvesh Ali Buxoriy tomonidan “Zafarnoma” oʻzbek tiliga tarjima qilingan.
Adabiyotlarda Hofiz muhammad ibn Ahmad al-Ajamiy tomonidan asarning turk tiliga
tarjima qilinganligi haqida ham maʼlumot bor. Bulardan tashqari “Zafarnoma” 1822–
1823 yillarda Xivada Xudoyberdi ibn Qoʻshmuhammad Soʻfi al-Xivoqiy tomonidan
oʻzbek tiliga qisqartirib tarjima qilinganligi ham maʼlum.
XVIII asrdan boshlab “Zafarnoma”ning ayrim qismlari fransuz (Peti de la Kroa,
1713), ingliz (J. Darbi, 1723) va rus tiliga ham tarjima qilingan. Asarning forscha matni
esa 1887–88 yillarda Kalkuttada (Hindiston), 1958 yili Tehronda (Eron) chop etilgan.
Biroq bu nashrlarda asarning “Muqaddima” qismi hamda zaruriy koʻrsatkichlar
berilmagan. 1972 yili Toshkentda asarning har ikki qismini qamragan Oʻzbekiston
Respublikasi Fanlar akademiyasi Sharqshunoslik institutida saqlanayotgan 4472-
raqamli qoʻlyozmaning maksimal nashri amalga oshirildi. Bunda tarixiy manbalar ilmiy
nashri uchun zaruriy boʻlgan soʻzboshi va turli koʻrsatkichlar bilan birga asar matnining
har xil nusxalari va nashrlari orasidagi farklar ham qayd etildi.
1499-yildan boshlab O`rta Osiyoga o’z yurishlarini boshlagan Muhammad
Shayboniyxon (1451-1510) temuriylar ichidagi ichki nizo va noittifoqlikdan foydalanib,
Movaraunnahrga nisbatan istilochilik harakatlarini boshladi. Temuriy shahzodalardan,
shu vaqtdagi yagona movarounnahrlik iqtidorli va harbiy sarkardalik mahoratiga ega
bо`lgan, keyinchalik buyuk shoir va davlat arbobi darajasiga chiqqan Zahiriddin
Muhammad Boburning (1483-1530) sa'yi-harakatlari ham o’zining tegishli natijasini
berrnadi. 1505-1506 yillarga kelib Shayboniyxon Xorazm va Movaraunnahrni to`liq
egallaydi. Shayboniyxonga qarshi kurashish uchun yo`lga chiqqan Xuroson hukmdori
Sulton Husayn (1469-1506) 1506-yilning bahorida vafot etadi. Sulton Husaynning
vorislari o’tasida toju-taxt uchun kurash avj olib, natijada hokimiyat ikkita shahzodaga-
Badiuzzamon Mirzo bilan Muzaffar Mirzolarga o`tadi. Qulay vaziyatdan foydalangan
Shayboniyxon 1507-yili shahzodalarni tor-mor etib, qattiq janglardan so’ng poytaxt
Hirot va butun Xurosonni o’z qo'li ostiga oladi.
XULOSA Shunday qilib, deyarli bir yarim asr davom etgan shon-shavkatli Temuriylar
saltanati o’z nihoyasiga yetadi. Temuriylarning oxirgi zabardast vakili Zahiriddin