Seçilmiş əsərləri

* * *

 

 

---

 

309

Cavanlıq vaxtlarında mənim bir pivə dostum var idi, bir-iki parç pivədən sonra 

romantik (və onun üçün əlçatmaz!) bir xəyala dalırdı və o gözəl xəyalı qısa melodik 

cümlələrlə ifadə edirdi: 

– Gecə... Torşer... Canan... 

Hərdən də əlavə edirdi: 

– Bir də qəhvə... 

Sonralar, o pivə dostumun o romantik (və onun üçün əlçatmaz) xəyalları mənim 

praktik həyatımın sadə (amma, hər halda, sevimli və xatirələrdə yaşayan...) bir 

hissəsinə çevriləndə, mən hərdən o badə dostumu və onun o sözlərini yadıma 

salırdım, içimə bir şuxluq yayılırdı, gülürdüm, bunu bir az da bəzəyib, özümdən 

cürbəcür əlavələr edib tərəf-müqabilimə danışırdım, birlikdə gülürdük və mən «Pera 

Palas»ın o nömrəsində, o torşer işığında sənə baxa-baxa o sözləri xatırladım, amma 

qəribədi, bütün həyatımda ilk dəfə o xatırlamadan sonra məni bir qüssə bürüdü... 

Niyə? Nə üçün? Bunun səbəbini indiyə qədər başa düşə bilmirəm. O ani qüssə tez-

tez yadıma düşür, amma səbəbini heç cürə tapa bilmirəm. Sövq-təbii hiss edirəm ki, 

nəsə o qırmızı  qırənfil gülləri ilə bağlıdı, amma uclarını bir-biri ilə tutuşdura 

bilmirəm... o qırmızı  qərənfil güllərinin  ətri bütün otağa yayılmışdı, amma nə 

olsun?.. bu nə üçün o şux (və sınanmış!) xatirəcikdən sonra qüssə gətirməli idi?.. bu 

mənim üçün bir Ferma teoreminə dönüb, cavabını tapmıram... bu da cavabsız 

teoremlər silsiləsinə  mənim bir töhfəm... bəlkə sövq-təbiim məni aldadır və o 

qüssənin qırmızı qərənfil güllərinə heç dəxli yoxdu?.. bəlkə yaş gətirir o qüssəni?... 

bəlkə həyatımın torşerlərinin sonu yaxınlaşır, yekunu hiss edirəm, ona görə?... yox... 

bütün bunlar o qüssənin səbəbinə bəsit bir cavabdı... daha dərindən qazmaq lazımdı, 

amma mən həmişə o dərinləri eşələməkdən qaçmışam... indi, bu sətirləri yazarkən 

bir hiss gəldi (həmin dərinlərdən?): bəlkə sən mənim üçün o anlarda (yox, indi yox, 

indi belə fikirləşmirəm, o zaman, o anlarda...) mənim fikirləşdiyimdən və hiss 

etdiyimdən daha artıq olduğuna görə, o qırmızı  qərənfillərin gecikmişliyindən 

yaranmışdı o qüssə?.. bilmirəm... 

Gecə... Torşer... Canan... 

Bir də ki, mənim düzəltdiyim kokteyl... 

Mənim düzəltdiyim və özümdən başqa bu gözəllər gözəli dünyamızda heç kimin 

içə bilmədiyi və sənin də içmədiyin, dadını bilmədiyin, amma sevdiyin kokteyl. 

Mənim içimdə sən o kokteyli sevirsən. 

Hər halda, sevməlisən. 

Və sənin içmədiyin, dadını bilmədiyin o kokteyli o cürə ürəkdən sevməyin (!) 

mənim üçün dünyanın gözəl bir hadisəsidi...