Susma, ürək…
79
Vurğun gözəl deyib – “Açılan solur,
Bir yandan boşalır, bir yandan dolur”.
Ümid qırılanda arzu puç olur,
Heç kimin ümidi boşa çıxmasın.
Dünyadan gedənlər qocalsın getsin,
Yaşasın, yaratsın, ucalsın getsin,
Bu ulu təbiət mərhəmət etsin,
Qananlar qanmazla qoşa çıxmasın.
Şiruyə, hikmətdi saxla yadında,
Vətən var, millət var şair adında.
Sən quru bildiyin adi odun da,
Ocağı söndürən yaşa çıxmasın.
NƏ VAR Kİ
Ya baş daşa, ya daş başa toxunsa,
Yarılan baş olar, daşa nə var ki?
Ayaq gedən yerə, başda gedecək,
Günah ayaqdadı, başa nə var ki?
Əlin qopasıdı tutsan da hardan,
Ömür alammazsan sərvətdən, vardan.
İnsan zillət çəkir borandan, qardan,
Qış öz işindədi, qışa nə var ki?
Şiruyə, həyatda görmürsən məgər,
Əkdiyini biçər, hər kim nə əkər.
Dolu qab, boş qabla toqquşsa əgər,
Dolu töküləcək, boşa nə var ki?
|
