Sərraf şİruyə

 
  
  
ƏLDƏN GEDƏR 
 
Bedasıla əmək çəkmə, zəhmətin əldən gedər. 
Naməhrəmə ağız vermə, hörmətin əldən gedər. 
Taleyinə nə yazılıb əzəl, axır görəcən, 
Elə bilmə ağ yalandı, qismətin əldən gedər. 
 
Odu pambıqda gizləmə, tüstüsü göz çıxarar, 
Yalançının adətidi, özündən söz çıxarar. 
Ehtiyac odsuz, alovsuz canından köz çıxarar, 
Qəza gəlib tutsa səni, ziynətin əldən gedər. 
 

---

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
85 
Pis ağızdan pis söz çıxar, pis fikirdən pis əməl, 
Dostla qabaq-qarşı gəlsən sor halını sən əzəl. 
İnanma yağlı dillərə, arzun olar bir xəzəl, 
Düzəlməsi müşkül olar, niyyətin əldən gedər. 
 
Əsirgəmə, gərəkdirsə ver canını canana, 
Əsli, soyu öz yerində, dərd anlayıb qanana. 
Söyləmə gövhər sözünü nadan oğlu nadana, 
İtirər öz qiymətini, hikmətin əldən gedər. 
 
Ay Şiruyə, namərdlərin körpüsündən keçmə gəl, 
Naməhrəmin əllərindən badə alıb içmə gəl, 
Hiyləgərdən məsləhətçi, yaltaqdan dost seçmə gəl, 
Həyasızdan həya saxla, ismətin əldən gedər. 
 
 
VERƏR 
 
Mərd igidlər meydan açar, igidlikdən san verər, 
Hatəm əhli süfrə salar halalından nan verər. 
Ataların dür sözüdür, mən deyirəm, sən eşit: 
Hiylə ilə mətləb uman, töhmət ilə can verər. 
 
Toxuduğun xalı deyil, naxışda boya yoxsa, 
Abır yoxdur, ismət yoxdur hər kimdə həya yoxsa, 
Loğman olsan nəyə gərək, əlində saya yoxsa? 
Toxunmaynan, yaralarım göz-göz olub qan verər. 
 
El oğlunun şad gününə hamı baxıb şad olar, 
Vəfalının, səxalının adı təmiz ad olar, 
Çörək dostu dar günündə uzaqlaşıb yad olar, 
Ürək dostu öz canını dostuna qurban verər. 

---