Susma, ürək…
95
ÖLDÜRDÜ
Çoxu əməlinin qurbanı oldu,
Bir kimsə demədi, günah öldürdü,
Lənət də yağdırdı çoxları göyə,
Dedilər “yazığı Allah öldürdü”.
Duyub düşünmədi adətkar, vallah,
Azdı düz yolunu hər axşam, sabah.
Tənbəl hey söylədi, – Allaha pənah,
Bax, o yazığı da pənah öldürdü.
Çoxu axtarmadı yaxşı-yamanı,
Mənəmlik eyləyib, verdi fərmanı.
Axırda nəfsinin oldu qurbanı
Şiruyə, onu da tamah öldürdü.
QALARMIŞ
Dünya
şöhrətiymiş oğul da, qız da,
İnsana tək bircə canı qalarmış.
Döyünən ürəyi,
düşünən beyni,
Bir də mey-məzəli anı qalarmış.
Dövlət-var gözəldi, yeyə biləsən,
Hicranı,
həsrəti əyə biləsən,
Məqsəddən uzaşdım, qardaş, deyəsən.
İgidin şöhrəti, şanı qalarmış.
