Ayrılıq belə düşdü
143
Hüseyn məzarına sürünür Əli,
Gözünün yaşına bürünür Əli.
Yalayır torpağı, öpür məzarı,
O imam aşiqi, söz xiridarı.
Qol açıb, məzarın üstünə sinir,
Ağlar gözləriylə bax belə dinir.
Öz-özümü duyan gündən ağlar nоhəxanıyam,
Ərşə qalxan naləm ilə ağlaram Hüseynimə.
Gün nədir, ay nədir ki – fanidən axirətə,
Dəmadəm matəm-əza saxlaram Hüseynimə.
Könlümdə əzizlərəm Əkbərimin nəşini,
Bоğazından оxlanan Əsğərimin nəşini,
Həzrəti Abbas kimi şakərimin nəşini,
Balamı qurban kimi bağlaram Hüseynimə.
Göydə mələklər ağlar, kafər bu vaya gəlməz,
Dostları ilə paylaş: |
