|
Sərraf Şiruyə
154
Çox idi qəlbində niskil-həsrətlər,
Ürəkdən xəlvəti çəkirdi nələr...
Xeyli vaxt idi ki, xoş anlardaydı,
Daha yaxşı ümid-gümanlardaydı.
Atalar düz deyib, sən sayını say,
Gör sənə fələkdən gələcək nə pay...
Qardaşı Məsimin şah oğlu getdi,
Əlinin qəlbini tarimar etdi.
İlqar oxuyurdu akademyada,
1
Gənc ikən ömrünü o, verdi bada.
Məsimin özüsə düşdü qəzaya,
Qarışdı onun da vayı bu vaya.
Bacısının əri Yusif də getdi,
Axirət evinə İkram da yetdi.
Yuxarda mən bundan açmışdım söhbət,
Növbə Sumayaya yetdi nəhayət.
Sumaya Əliyə bir sirdaş idi,
Sumaya Əliyə dost, qardaş idi.
1
Polis Akademiyası
|
|
|
